display result search
- 59
- 1000
- 1000
- 1000
حیات اجتماعی و سیاسی امام هادی علیه السلام
سخنرانی حجت الاسلام محمد جواد محمدی گلپایگانی با موضوع "حیات اجتماعی و سیاسی امام هادی علیه السلام"، سال 1403
سخن گفتن در مورد ائمه علیهم السلام و به خصوص امام هادی علیه السلام بدون در نظر گرفتن شرایط تاریخی زمان حیات آن بزرگواران سخنی ناقص خواهد بود. حدود حیات ائمه که تقریباً 250 سال بوده است به سه بخش تقسیم می‌شود؛ دوره اول، دوره تاسیس و پایه گذاری است. یعنی آن دورانی که لازم بوده است عقاید مربوط به امامت پایه گذاری شود و کم کم توسعه پیدا کرد و از مدینه خارج شد. دوره دوم در قرن دوم بود که دوره تبیین و ترویج است که کم کم فضا برای شیعیان فراهم‌تر شد و امام باقر و امام صادق علیه السلام توانستند دریایی از معارف را به مسلمانان القا بفرمایند. و شیعه به مرحله معرفت رسید. بعد دوره سوم است که دوران توسعه و گسترش است و سخت‌ترین شرایط در همین دوران بود، چون به لحاظ سیاسی خفقان شدیدی حاکم بود و دوران امامت امام هادی علیه السلام با شش خلیفه ستمگر بنی عباس هم زمان بود که از همه بدتر متوکل عباسی بود. متوکل سخت‌ترین شرایط را به امام تحمیل کردند، ولی با این وجود یکی از موفق‌ترین دوران شیعه از نظر گسترش تشیع و از نظر توسعه شبکه شیعه بوده است. در آن زمان دسترسی شیعیان به امام محدود بود اما هسته‌هایی از بزرگان و علما و اصحاب تشکیل شدند و شاگردان ائمه شیعیان را پرورش می‌دادند. حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام یکی از شاگردان و اصحاب ممتاز امام هادی علیه السلام بودند و عالم بسیار جلیل القدری بودند. زیارت جامعه کبیره که از امام هادی علیه السلام به ما رسیده است، بالاترین درس امام شناسی برای ماست. یعنی امام در حرکت تربیتی خودشان آن میراثی که از خودشان به جا گذاشتند این زیارت‌نامه است که در حرم‌های اهل بیت علیهم السلام قرائت می‌شود و درس شناخت امام است. هر نظمی که در این عالم است و برقرار است از برکت وجود ائمه است. هر فراز از زیارت جامعه کبیره به ما می‌گوید که چگونه با امام ارتباط بگیریم و چگونه ولایت پذیر شویم. انسان اگر ارتباطش با امام حفظ شود هم فکرش و هم عقیده‌اش درست می‌شود.
سخن گفتن در مورد ائمه علیهم السلام و به خصوص امام هادی علیه السلام بدون در نظر گرفتن شرایط تاریخی زمان حیات آن بزرگواران سخنی ناقص خواهد بود. حدود حیات ائمه که تقریباً 250 سال بوده است به سه بخش تقسیم می‌شود؛ دوره اول، دوره تاسیس و پایه گذاری است. یعنی آن دورانی که لازم بوده است عقاید مربوط به امامت پایه گذاری شود و کم کم توسعه پیدا کرد و از مدینه خارج شد. دوره دوم در قرن دوم بود که دوره تبیین و ترویج است که کم کم فضا برای شیعیان فراهم‌تر شد و امام باقر و امام صادق علیه السلام توانستند دریایی از معارف را به مسلمانان القا بفرمایند. و شیعه به مرحله معرفت رسید. بعد دوره سوم است که دوران توسعه و گسترش است و سخت‌ترین شرایط در همین دوران بود، چون به لحاظ سیاسی خفقان شدیدی حاکم بود و دوران امامت امام هادی علیه السلام با شش خلیفه ستمگر بنی عباس هم زمان بود که از همه بدتر متوکل عباسی بود. متوکل سخت‌ترین شرایط را به امام تحمیل کردند، ولی با این وجود یکی از موفق‌ترین دوران شیعه از نظر گسترش تشیع و از نظر توسعه شبکه شیعه بوده است. در آن زمان دسترسی شیعیان به امام محدود بود اما هسته‌هایی از بزرگان و علما و اصحاب تشکیل شدند و شاگردان ائمه شیعیان را پرورش می‌دادند. حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام یکی از شاگردان و اصحاب ممتاز امام هادی علیه السلام بودند و عالم بسیار جلیل القدری بودند. زیارت جامعه کبیره که از امام هادی علیه السلام به ما رسیده است، بالاترین درس امام شناسی برای ماست. یعنی امام در حرکت تربیتی خودشان آن میراثی که از خودشان به جا گذاشتند این زیارت‌نامه است که در حرم‌های اهل بیت علیهم السلام قرائت می‌شود و درس شناخت امام است. هر نظمی که در این عالم است و برقرار است از برکت وجود ائمه است. هر فراز از زیارت جامعه کبیره به ما می‌گوید که چگونه با امام ارتباط بگیریم و چگونه ولایت پذیر شویم. انسان اگر ارتباطش با امام حفظ شود هم فکرش و هم عقیده‌اش درست می‌شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است