display result search
- 253
- 1000
- 1000
- 1000
هدایتگری در عالم توسط امام حسین علیه السلام، جلسه دوم
سخنرانی آیت الله سید محمد مهدی میرباقری با موضوع "هدایتگری در عالم توسط امام حسین علیه السلام"، جلسه دوم: " امر به قتال با مشرکین"، سال 1403
در سوره برائت به مرزبندی‌های بین دنیای اسلام و کفر می‌پردازیم، سوره مبارکه برائت ادامه سوره انفال است و بدون بسم الله الرحمن الرحیم است. در روایت داریم که بسم الله الرحمن الرحیم امان است ولی در این سوره بناست که امان برداشته شود. در آغاز سوره خداوند متعال از مشرکین برائت می‌جوید هم از ناحیه خودش و هم از ناحیه رسولش و از پیامبر می‌خواهد با برخی مشرکین که قراردادهایی با همدیگر داشته اند مانند: صلح حدیبیه همه قراردادها نقص می‌شود. این برائت یک لوازمی دارد و خداوند متعال توضیح می‌دهد که این برائت برای چیست و از برای مسلمین از نصرت و یاری خودش صحبت می‌کند. همچنین در مورد صف‌بندی اهل کتاب هم صحبت به میان آمده است که در صورت ماندن در سرزمین اسلامی باید جزیه بدهند. خدای متعال یک طرح بزرگ و یک برنامه بزرگ دارد و این طرح بزرگ به دست نبی مکرم اسلام محقق خواهد شد. از میان اهل کتاب افرادی هستند که ایمان حقیقی به کتاب ندارند و محرمات الهی را حفظ نمی‌کنند، ولی دین دارند اما دین آنها دین حق نیست، با این دسته از اهل کتاب وارد قتال شوید چون اینا می‌خواهند راه خدا و راه رسول را ببندند. این‌ها همان کسانی هستند که مسیر حضرت موسی و حضرت عیسی را منحرف کردند. اینان کسانی هستند که راه خدا را سد می‌کنند، ولو اینکه به ظاهر اهل کتاب هستند. این‌ها می‌خواهند که در دنیای اسلام هم نفوذ کنند و توطئه چینی می‌کنند. این‌ها حتی توحید را هم تغییر و تحریف می‌کنند. امام ذیل فرمان الهی فرمان می‌دهد. آن امر الهی که بر همه عالم جاریست و ما هم واجب است که از آن تبعیت کنیم امر امام است. نتیجه تحریف در توحید این است که برای خودشان یک شأنی درست می‌کنند. مقام افتراض الطاعه بعد از عصمت است کسی که با خدا به عصمت می‌رسد مفترض الطاعه می‌شود. همین اهل کتاب ذیل توحید سعی می‌کنند کم کم فرمان خودشان را در عالم جاری کنند. آنها خواهان خروج از مدار توحید هستند و برای خدا فرزند تعریف می‌کنند، ولی حضرت حق منزه از این اوصاف است. عاشورای امام حسین علیه السلام سرچشمه برائت از مشرکین و صف‌بندی بین شرک و توحید است. سیدالشهدا هم با همین بدعتی که بنی امیه و بنی عباس از دل آن بیرون آمده بودند مبارزه می‌کنند و عاشورا کانون ظهور نور الهی در عالم است و چراغی که این‌ها می‌خواستند خاموش کنند، سیدالشهدا در عاشورا برافروختند.این عاشورا منتهی به ظهور می‌شود.
در سوره برائت به مرزبندی‌های بین دنیای اسلام و کفر می‌پردازیم، سوره مبارکه برائت ادامه سوره انفال است و بدون بسم الله الرحمن الرحیم است. در روایت داریم که بسم الله الرحمن الرحیم امان است ولی در این سوره بناست که امان برداشته شود. در آغاز سوره خداوند متعال از مشرکین برائت می‌جوید هم از ناحیه خودش و هم از ناحیه رسولش و از پیامبر می‌خواهد با برخی مشرکین که قراردادهایی با همدیگر داشته اند مانند: صلح حدیبیه همه قراردادها نقص می‌شود. این برائت یک لوازمی دارد و خداوند متعال توضیح می‌دهد که این برائت برای چیست و از برای مسلمین از نصرت و یاری خودش صحبت می‌کند. همچنین در مورد صف‌بندی اهل کتاب هم صحبت به میان آمده است که در صورت ماندن در سرزمین اسلامی باید جزیه بدهند. خدای متعال یک طرح بزرگ و یک برنامه بزرگ دارد و این طرح بزرگ به دست نبی مکرم اسلام محقق خواهد شد. از میان اهل کتاب افرادی هستند که ایمان حقیقی به کتاب ندارند و محرمات الهی را حفظ نمی‌کنند، ولی دین دارند اما دین آنها دین حق نیست، با این دسته از اهل کتاب وارد قتال شوید چون اینا می‌خواهند راه خدا و راه رسول را ببندند. این‌ها همان کسانی هستند که مسیر حضرت موسی و حضرت عیسی را منحرف کردند. اینان کسانی هستند که راه خدا را سد می‌کنند، ولو اینکه به ظاهر اهل کتاب هستند. این‌ها می‌خواهند که در دنیای اسلام هم نفوذ کنند و توطئه چینی می‌کنند. این‌ها حتی توحید را هم تغییر و تحریف می‌کنند. امام ذیل فرمان الهی فرمان می‌دهد. آن امر الهی که بر همه عالم جاریست و ما هم واجب است که از آن تبعیت کنیم امر امام است. نتیجه تحریف در توحید این است که برای خودشان یک شأنی درست می‌کنند. مقام افتراض الطاعه بعد از عصمت است کسی که با خدا به عصمت می‌رسد مفترض الطاعه می‌شود. همین اهل کتاب ذیل توحید سعی می‌کنند کم کم فرمان خودشان را در عالم جاری کنند. آنها خواهان خروج از مدار توحید هستند و برای خدا فرزند تعریف می‌کنند، ولی حضرت حق منزه از این اوصاف است. عاشورای امام حسین علیه السلام سرچشمه برائت از مشرکین و صف‌بندی بین شرک و توحید است. سیدالشهدا هم با همین بدعتی که بنی امیه و بنی عباس از دل آن بیرون آمده بودند مبارزه می‌کنند و عاشورا کانون ظهور نور الهی در عالم است و چراغی که این‌ها می‌خواستند خاموش کنند، سیدالشهدا در عاشورا برافروختند.این عاشورا منتهی به ظهور می‌شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است