display result search
- 520
- 1000
- 1000
- 1000
طهارت نفس و درک حیات طیبه، جلسه هفتم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «طهارت نفس و درک حیات طیبه»، جلسه هفتم، سال 1402
صحنه های سخت آزمون های الهی، تدبیری الهی برای جدا شدن صف مومنین و منافقین از یکدیگر است. صحنه های سخت، میدان جدا شدن جریان‌های مختلف و روشن شدن مرزبندی هاست.
از منظر الهی تمام این صحنه‌ها خیری است که در آن مومنین نقطه ضعف هایشان را کشف و به خلوص دست می یابند. اگر انسان نقطه ضعف هایی که در درونش جا خشک کرده را اصلاح نکند، این ضعف ها در سخت ترین شرایط همچون زخمی عمیق انسان را از طی مسیر الی الله باز خواهد داشت و او را به فرار از میدان جنگ و پشت کردن به ولی خدا وادار می‌سازد.
همانطور که میدان کارزار جنگ نقطه ضعف‌ها را آشکار می‌سازد؛ انس و تلاوت قرآن کریم نیز موجب می‌گردد تا انسان در اثر انس با آیات الهی، نقطه ضعف‌هایش را ولو در آیینه دیگران بشناسد. انس با قرآن هم نقطه ضعف‌ها را نشان می دهد و هم با تمسک و تلاوت آن، بیماری های دل را مرتفع و ضعف‌ها را برطرف می‌کند. شرط آن تواضع و خشوع مقابل آیات الهی است.
خدا در آیات نخست سوره مزمل، آداب قرائت قرآن و آثار تلاوت در شب را مورد توجه قرار می دهد. عبادتی که در شب انجام می گیرد در ثبات قدم انسان تاثیرات بسیار زیادی دارد. در سیره قرآنی ذکر شده است؛ اگر می‌خواهی در روز موفق باشی، بیداری در شب داشته باش؛ چرا که شب‌زنده‌داری در عین کسب توفیق و ایجاد انگیزه، مسیر انسان را برای موفقیت در روز هموار و کوتاه می‌سازد.
انس با قرآن و تلاوت آیات الهی همراه با تواضع و خشوع از اهمیت بالایی برخوردار است. آداب در مستحبات، مستحبی در مستحب است؛ لذا در توجه به مستحبات نباید آداب آن موجب ترک اصل عمل گردد.
تلاوت قرآن کریم همچون نماز چشمه جوشانی است که آلودگی های روح را برطرف می‌سازد. تلاوت و انس با قرآن، تحلیل های عمیقی را برای برطرف سازی خطاها و اصلاح ضعف‌ها می دهد.
انس با آیات الهی نگاه انسان به مرگ را اصلاح می‌کند. کسانی که در ماموریت الهی به مرگ و یا شهادت می‌رسند، نباید افسوس فرصت‌های از دست رفته دنیا را بخورند؛ چرا که خداوند متعال آنچه برایشان ذخیره کرده، بسیار بیشتر از آن چیزی است که انسان می‌توانست در دنیا کسب نماید.
مرگ حتی برای کسانی که در این دنیا، عالم ذکر الله را درک کرده اند مرحله جدیدی از ملاقات با خداوند متعال است. لقاء و سعادتی که در مرگ به انسان دست می‌دهد، بسیار متفاوت از تجربیات دنیایی است؛ در این وادی هر اندازه انسان جلوتر می‌رود، صحنه‌ها زلال‌تر و نورانی‌تر می‌شوند.
مواجهه با ابتلائات، سختی و تلخی‌های دنیا انسان را سبک بال می‌سازد. قرآن کریم در بیان‌های مختلف متذکر می شود؛ اگر انسان بخواهد در صحنه های سخت در کنار ولی خدا بایستد، باید نگاهش به مرگ را اصلاح و آغوش خود را برای صحنه مرگ در راه خدا بگشاید.
صحنه های سخت آزمون های الهی، تدبیری الهی برای جدا شدن صف مومنین و منافقین از یکدیگر است. صحنه های سخت، میدان جدا شدن جریان‌های مختلف و روشن شدن مرزبندی هاست.
از منظر الهی تمام این صحنه‌ها خیری است که در آن مومنین نقطه ضعف هایشان را کشف و به خلوص دست می یابند. اگر انسان نقطه ضعف هایی که در درونش جا خشک کرده را اصلاح نکند، این ضعف ها در سخت ترین شرایط همچون زخمی عمیق انسان را از طی مسیر الی الله باز خواهد داشت و او را به فرار از میدان جنگ و پشت کردن به ولی خدا وادار می‌سازد.
همانطور که میدان کارزار جنگ نقطه ضعف‌ها را آشکار می‌سازد؛ انس و تلاوت قرآن کریم نیز موجب می‌گردد تا انسان در اثر انس با آیات الهی، نقطه ضعف‌هایش را ولو در آیینه دیگران بشناسد. انس با قرآن هم نقطه ضعف‌ها را نشان می دهد و هم با تمسک و تلاوت آن، بیماری های دل را مرتفع و ضعف‌ها را برطرف می‌کند. شرط آن تواضع و خشوع مقابل آیات الهی است.
خدا در آیات نخست سوره مزمل، آداب قرائت قرآن و آثار تلاوت در شب را مورد توجه قرار می دهد. عبادتی که در شب انجام می گیرد در ثبات قدم انسان تاثیرات بسیار زیادی دارد. در سیره قرآنی ذکر شده است؛ اگر می‌خواهی در روز موفق باشی، بیداری در شب داشته باش؛ چرا که شب‌زنده‌داری در عین کسب توفیق و ایجاد انگیزه، مسیر انسان را برای موفقیت در روز هموار و کوتاه می‌سازد.
انس با قرآن و تلاوت آیات الهی همراه با تواضع و خشوع از اهمیت بالایی برخوردار است. آداب در مستحبات، مستحبی در مستحب است؛ لذا در توجه به مستحبات نباید آداب آن موجب ترک اصل عمل گردد.
تلاوت قرآن کریم همچون نماز چشمه جوشانی است که آلودگی های روح را برطرف می‌سازد. تلاوت و انس با قرآن، تحلیل های عمیقی را برای برطرف سازی خطاها و اصلاح ضعف‌ها می دهد.
انس با آیات الهی نگاه انسان به مرگ را اصلاح می‌کند. کسانی که در ماموریت الهی به مرگ و یا شهادت می‌رسند، نباید افسوس فرصت‌های از دست رفته دنیا را بخورند؛ چرا که خداوند متعال آنچه برایشان ذخیره کرده، بسیار بیشتر از آن چیزی است که انسان می‌توانست در دنیا کسب نماید.
مرگ حتی برای کسانی که در این دنیا، عالم ذکر الله را درک کرده اند مرحله جدیدی از ملاقات با خداوند متعال است. لقاء و سعادتی که در مرگ به انسان دست می‌دهد، بسیار متفاوت از تجربیات دنیایی است؛ در این وادی هر اندازه انسان جلوتر می‌رود، صحنه‌ها زلال‌تر و نورانی‌تر می‌شوند.
مواجهه با ابتلائات، سختی و تلخی‌های دنیا انسان را سبک بال می‌سازد. قرآن کریم در بیان‌های مختلف متذکر می شود؛ اگر انسان بخواهد در صحنه های سخت در کنار ولی خدا بایستد، باید نگاهش به مرگ را اصلاح و آغوش خود را برای صحنه مرگ در راه خدا بگشاید.
تاکنون نظری ثبت نشده است