display result search
- 1120
- 1000
- 1000
- 1000
مسئولیت پذیری و شکوفایی، شاخص اصلی ولایتمداری، جلسه نهم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "مسئولیت پذیری و شکوفایی، شاخص اصلی ولایتمداری"، جلسه نهم، سال 1400
مسئولیت پذیری، جایگاهی است که انسان در آن جایگاه استقلال و عزت خودش را عملیاتی می کند و به تجربه، تمرین و تقویت می پردازد. به طور کلی دین برنامه ای برای تأمین استقلال و عزت انسان است. به هر کجای دین که بنگریم متوجه می شویم که ما را برای رسیدن به اوج استقلال، تمرین می دهد. زیبایی و شکوه دین وقتی فهمیده می شود که ما زیبایی و شکوه مستقل بودن را بفهمیم. زیبایی، هیجان انگیز بودن و جذابیت دین وقتی ادراک می شود که ما مسئولیت پذیری را زیبا بدانیم.
انسان مسئولیت پذیر، استقلال خودش را یافته است، انسان ترسویی نیست و جرأت اقدام و عمل دارد. انسان مسئولیت پذیر خودش اهل عمل است و در انتظار اقدام دیگران نمی نشیند. خداوند در قرآن می فرماید: «پیامبر من! بگو من شما را به یک موعظه پند می دهم، برای خدا قیام کنید دونفری یا تنهایی.» در همین یک آیه، سه مرتبه مسئله استقلال و مسئولیت پذیری مورد تأکید قرار گرفته است. امام خمینی (ره) هم بسیار تحت تأثیر این آیه بودند و شروع نهضت شان هم با استناد به همین آیه بود. انسان مسئولیت پذیر دنبال رو دیگران نیست و منتظر اقدام از طرف سایرین نیست. انسان مسئولیت پذیر دائم در حال مرور فهرست کارهایی که باید انجام دهد هست و برای برنامه ریزی های خود اهمیت قائل است و برای اجرای برنامه‌های خود هیچ شرطی قرار نمی دهد و به خدا امیدوار است، از مسولیت پذیری فراری نیست و از عامل شکست تنفر ندارد، فرصت شناس است و از فرصت ها بهترین استفاده را می کند و به بهانه های مختلف متوقف نمی شود و تفریحش کم است. شخصیت افرادی که مسئولیت پذیر نیستند را باید تقبیح کرد.
مسئولیت پذیری دارای انواع و مراتب است:
1. مسؤولیت‌پذیری شخصی
2. مسؤولیت‌پذیری خانوادگی
3. مسؤولیت‌پذیری گروهی
4. مسؤولیت‌پذیری فامیلی و قومی
5. مسؤولیت‌پذیری صنفی و شغلی
6. مسؤولیت‌پذیری ملی و وطنی
7. مسؤولیت‌پذیری نسبت به امت اسلامی
8. مسؤولیت‌پذیری نسبت به جامعه بشری
9. مسؤولیت‌پذیری نسبت به طبیعت
10. مسؤولیت‌پذیری نسبت به دین
11. مسؤولیت‌پذیری نسبت به حکومت، قانون و نظم اجتماعی
12. مسؤولیت‌پذیری نسبت به ولی جامعه دینی
مسئولیت پذیری، جایگاهی است که انسان در آن جایگاه استقلال و عزت خودش را عملیاتی می کند و به تجربه، تمرین و تقویت می پردازد. به طور کلی دین برنامه ای برای تأمین استقلال و عزت انسان است. به هر کجای دین که بنگریم متوجه می شویم که ما را برای رسیدن به اوج استقلال، تمرین می دهد. زیبایی و شکوه دین وقتی فهمیده می شود که ما زیبایی و شکوه مستقل بودن را بفهمیم. زیبایی، هیجان انگیز بودن و جذابیت دین وقتی ادراک می شود که ما مسئولیت پذیری را زیبا بدانیم.
انسان مسئولیت پذیر، استقلال خودش را یافته است، انسان ترسویی نیست و جرأت اقدام و عمل دارد. انسان مسئولیت پذیر خودش اهل عمل است و در انتظار اقدام دیگران نمی نشیند. خداوند در قرآن می فرماید: «پیامبر من! بگو من شما را به یک موعظه پند می دهم، برای خدا قیام کنید دونفری یا تنهایی.» در همین یک آیه، سه مرتبه مسئله استقلال و مسئولیت پذیری مورد تأکید قرار گرفته است. امام خمینی (ره) هم بسیار تحت تأثیر این آیه بودند و شروع نهضت شان هم با استناد به همین آیه بود. انسان مسئولیت پذیر دنبال رو دیگران نیست و منتظر اقدام از طرف سایرین نیست. انسان مسئولیت پذیر دائم در حال مرور فهرست کارهایی که باید انجام دهد هست و برای برنامه ریزی های خود اهمیت قائل است و برای اجرای برنامه‌های خود هیچ شرطی قرار نمی دهد و به خدا امیدوار است، از مسولیت پذیری فراری نیست و از عامل شکست تنفر ندارد، فرصت شناس است و از فرصت ها بهترین استفاده را می کند و به بهانه های مختلف متوقف نمی شود و تفریحش کم است. شخصیت افرادی که مسئولیت پذیر نیستند را باید تقبیح کرد.
مسئولیت پذیری دارای انواع و مراتب است:
1. مسؤولیت‌پذیری شخصی
2. مسؤولیت‌پذیری خانوادگی
3. مسؤولیت‌پذیری گروهی
4. مسؤولیت‌پذیری فامیلی و قومی
5. مسؤولیت‌پذیری صنفی و شغلی
6. مسؤولیت‌پذیری ملی و وطنی
7. مسؤولیت‌پذیری نسبت به امت اسلامی
8. مسؤولیت‌پذیری نسبت به جامعه بشری
9. مسؤولیت‌پذیری نسبت به طبیعت
10. مسؤولیت‌پذیری نسبت به دین
11. مسؤولیت‌پذیری نسبت به حکومت، قانون و نظم اجتماعی
12. مسؤولیت‌پذیری نسبت به ولی جامعه دینی
تاکنون نظری ثبت نشده است