display result search
- 8252
- 1000
- 1000
- 1000
امید و رضایتمندی در زندگی، جلسه اول
سخنرانی حجت الاسلام مسعود عالی با موضوع "امید و رضایتمندی در زندگی"، سال 1395
هر انسانی آرامش و آسایش و رضایتمندی در زندگی را دوست دارد. آدم موفق کسی است که هیچ مشکلی "با" زندگی نداشته باشد نه اینکه "در" زندگی مشکلی نداشته باشد.
عالم دنیا عالم سختی و بلاست و رنج و درد لازمه ی عالم دنیاست. عالم دنیا در واقع جلسه ی امتحان بهشت است و خود بهشت نیست، لذا سر جلسه امتحان نشستن سخت است و اضطراب دارد. اینجور نیست که خداوند عالَم از سر عجز و ناتوانی همچین عالَمی را به وجود آورده است یا اینکه میخواسته عالَمی بدون رنج و درد ایجاد کند ولی نعوذ بالله نتوانسته، بلکه خداوند همین عالم را می خواسته است.
لذا پشت تمام سختی ها و بلاها حکمت خوابیده است. مهم اینست که انسان "با" زندگی مشکلی نداشته باشد، با فلک و ملک و تقدیرات در نیافتد. اون موقع است که انسان در بین سختی ها خوشی حس می کند. و در مشکلات نمی شکند و افسرده نمی شود.
امام صادق (ع) می فرمایند:« اگر 3 تا بلا نبود انسان هیچ موقع جلوی خداوندسر خم نمی کرد.
فقر : یعنی اگر همه ی انسانها در رفاه کامل بودند.
مرض: یعنی هیچ درد و مریضی برای هیچ کسی وجود نداشت
مرگ: هیچ مرگ و میری برای هیچ موجودی در کار نبود.»
از امام کاظم (ع) پرسیدند که چرا خداوند انسان را از عالم ارواح که نقصی در آن نبود و هیچ درد و رنجی در آن نبود پائین آورد؟
حضرت در پاسخ فرمودند:« اگر انسان ها در همان عالم بالا می ماندند و ضعف و نقص های خود را نمی دیدند، ای چه بسا ادعای خدائی می کردند.» اما انسان رو به این دنیا آورد تا با دیدن درد و رنج ها بداند که چقدر به خدا نیاز دارد و بفهمد که باید در برابر او زانو بزند و التماس کند و همین التماس باعث بشود از خدا چیز گیر انسان بیاید. وگرنه خدا که نمی خواهد انتقام بگیرد.
امام سجاد (ع) در یک دعایی در صحیفه سجادیه می فرماید : «خدایا،آن شکری که به خاطر چیزهایی که از من میگیری را بیش از شکری قرار بده که بخاطر اون چیزهایی که به من میدهی، به جا می آورم. خدایا شکر برنداده هایمان را بیشتر از شکر بر داده هایت قرار بده.»
یکی دیگر از دعاهای امام سجاد (ع) در حال بیماری: « خدایا تو را شکر می کنم بخاطر سلامتی که تا بحال داشتم و بعد عرض میکند: خدایا بخاطر این مریضی هم شکرت می کنم و نمی دانم کدام حالت سزاوارتر است که تو را شکر کنم».
در روایت آمده است که پیامبر(ص) خطاب به سلمان که در بستر بیماری بوده است می فرمایند : «خداوند به خاطر این مریضی تمام گناهان گذشته تو را پاک میکند، و دعای تو را مستجاب قرار می دهد، و به 2ملک دستور می دهد ثواب تمام کارهای خیری را که در زمان سلامتی انجام می داده ای و الان به سبب مریضی نمیتوانی انجام بدهی را برایت بنویسند.»
دعای ندبه، برای ناله و درد است و در آن بلاهای اولیاء خدا ذکر شده است، اما در شروع دعای ندبه می گوید : خدایا شکرت بر اون جریان قضا و قدر و بلائی که برای اولیایت بوجود آوردی. چون انسان از پشت صحنه ی این بلایا خبر ندارد. آخرین جمله ی دعای ابوحمزه را حفظ کنیم و در قنوت ها و سجده های خود آنرا تکرار کنیم.
امام سجاد (ع) در این دعا می فرماید :«خدایا از تو ایمانی خواهم که همیشه دلم با آن همراه باشد و یقینی خواهم که (بدان وسیله) بدانم که چیزی به من نرسد جز آنچه برایم نوشته‌ای، و خشنودم کن از زندگی به همان که نصیبم کرده‌ای، ای مهربان‌ترین مهربانان.»
هر انسانی آرامش و آسایش و رضایتمندی در زندگی را دوست دارد. آدم موفق کسی است که هیچ مشکلی "با" زندگی نداشته باشد نه اینکه "در" زندگی مشکلی نداشته باشد.
عالم دنیا عالم سختی و بلاست و رنج و درد لازمه ی عالم دنیاست. عالم دنیا در واقع جلسه ی امتحان بهشت است و خود بهشت نیست، لذا سر جلسه امتحان نشستن سخت است و اضطراب دارد. اینجور نیست که خداوند عالَم از سر عجز و ناتوانی همچین عالَمی را به وجود آورده است یا اینکه میخواسته عالَمی بدون رنج و درد ایجاد کند ولی نعوذ بالله نتوانسته، بلکه خداوند همین عالم را می خواسته است.
لذا پشت تمام سختی ها و بلاها حکمت خوابیده است. مهم اینست که انسان "با" زندگی مشکلی نداشته باشد، با فلک و ملک و تقدیرات در نیافتد. اون موقع است که انسان در بین سختی ها خوشی حس می کند. و در مشکلات نمی شکند و افسرده نمی شود.
امام صادق (ع) می فرمایند:« اگر 3 تا بلا نبود انسان هیچ موقع جلوی خداوندسر خم نمی کرد.
فقر : یعنی اگر همه ی انسانها در رفاه کامل بودند.
مرض: یعنی هیچ درد و مریضی برای هیچ کسی وجود نداشت
مرگ: هیچ مرگ و میری برای هیچ موجودی در کار نبود.»
از امام کاظم (ع) پرسیدند که چرا خداوند انسان را از عالم ارواح که نقصی در آن نبود و هیچ درد و رنجی در آن نبود پائین آورد؟
حضرت در پاسخ فرمودند:« اگر انسان ها در همان عالم بالا می ماندند و ضعف و نقص های خود را نمی دیدند، ای چه بسا ادعای خدائی می کردند.» اما انسان رو به این دنیا آورد تا با دیدن درد و رنج ها بداند که چقدر به خدا نیاز دارد و بفهمد که باید در برابر او زانو بزند و التماس کند و همین التماس باعث بشود از خدا چیز گیر انسان بیاید. وگرنه خدا که نمی خواهد انتقام بگیرد.
امام سجاد (ع) در یک دعایی در صحیفه سجادیه می فرماید : «خدایا،آن شکری که به خاطر چیزهایی که از من میگیری را بیش از شکری قرار بده که بخاطر اون چیزهایی که به من میدهی، به جا می آورم. خدایا شکر برنداده هایمان را بیشتر از شکر بر داده هایت قرار بده.»
یکی دیگر از دعاهای امام سجاد (ع) در حال بیماری: « خدایا تو را شکر می کنم بخاطر سلامتی که تا بحال داشتم و بعد عرض میکند: خدایا بخاطر این مریضی هم شکرت می کنم و نمی دانم کدام حالت سزاوارتر است که تو را شکر کنم».
در روایت آمده است که پیامبر(ص) خطاب به سلمان که در بستر بیماری بوده است می فرمایند : «خداوند به خاطر این مریضی تمام گناهان گذشته تو را پاک میکند، و دعای تو را مستجاب قرار می دهد، و به 2ملک دستور می دهد ثواب تمام کارهای خیری را که در زمان سلامتی انجام می داده ای و الان به سبب مریضی نمیتوانی انجام بدهی را برایت بنویسند.»
دعای ندبه، برای ناله و درد است و در آن بلاهای اولیاء خدا ذکر شده است، اما در شروع دعای ندبه می گوید : خدایا شکرت بر اون جریان قضا و قدر و بلائی که برای اولیایت بوجود آوردی. چون انسان از پشت صحنه ی این بلایا خبر ندارد. آخرین جمله ی دعای ابوحمزه را حفظ کنیم و در قنوت ها و سجده های خود آنرا تکرار کنیم.
امام سجاد (ع) در این دعا می فرماید :«خدایا از تو ایمانی خواهم که همیشه دلم با آن همراه باشد و یقینی خواهم که (بدان وسیله) بدانم که چیزی به من نرسد جز آنچه برایم نوشته‌ای، و خشنودم کن از زندگی به همان که نصیبم کرده‌ای، ای مهربان‌ترین مهربانان.»
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان