display result search
- 5346
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 258 سوره بقره
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بقره - آیه 258
در آیه قبل خواندیم که خداوند ولىّ مؤمنان است و آنان را از ظلمات خارج و به سوى نور مى برد، این آیه و آیات بعد نمونه هایى از ولایت خداوند و بیرون آوردن از ظلمات به نور را مطرح مى کند.
در روایاتِ تاریخى آمده است که نمرود از پادشاهان بابل بود و حکومت مقتدران هاى داشت او با حضرت ابراهیم (ع) درباره خداوند مباحثه و مجادله کرد. وقتى حضرت ابراهیم (ع) گفت: پروردگار من آن است که زنده مى کند و مى میراند، او گفت: من نیز زنده مى کنم و مى میرانم. سپس دستور داد دو زندانى را حاضر کردند، یکى را آزاد نمود و دیگرى را دستور داد بکشند. وقتى حضرت ابراهیم (ع) این سفسطه و مغالطه را مشاهده کرد که این شخص چه برداشتى از زنده کردن و میراندن دارد و چگونه مى خواهد افکار دیگران را منحرف کند، فرمود: خداوند طلوع خورشید را از مشرق قرار داده است، اگر تو ادّعا دارى که بر جهانِ هستى حکومت دارى و همه چیز در اختیار و تحت قدرت توست، خورشید را از مغرب بیرون بیاور!. آن موقع بود که نمرود مبهوت ماند و پاسخى جز سکوت نداشت.
پیام ها
1- هرکس هرچه دارد از اوست. کافران نیز در دنیا از نعمت هاى او بهره مند مى شوند، ولى از آن سوء استفاده مى کنند. «اتاه اللّه»
2- قدرت و حکومت مى تواند عامل استکبار و غرور گردد. «اتاه اللّه الملک... أنا اُحى و امیت...»
3- توجّه به افکار عمومى و قضاوت مردم لازم است. گرچه پدیده ى حیات یکى از راه هاى خداشناسى است و جواب نمرود صحیح نبود، ولى آن بحثها و مجادله ها، افکار عمومى را پاسخ نمى گفت. «ربّى الذى یحیى و یمیت»
4- مغالطه و سفسطه، ترفند اهل باطل است. «انا اُحى و اُمیت»
5 - حقّ، اگر منطقى و مستدل ارائه شود، بر باطل پیروز و حاکم است. «فأت بها من المغرب فبهت الذى کفر»
6- در مباحثه ها از استدلال هاى فطرى، عقلى و عمومى استفاده کنید، تا مخالفِ لجوج نیز مقهور و مبهوت شود. «فبهت الذى کفر»
7- کافر ظالم است، زیرا به خود و مقام انسانیّت ظلم کرده است. «لا یهدى القوم الظالمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
در آیه قبل خواندیم که خداوند ولىّ مؤمنان است و آنان را از ظلمات خارج و به سوى نور مى برد، این آیه و آیات بعد نمونه هایى از ولایت خداوند و بیرون آوردن از ظلمات به نور را مطرح مى کند.
در روایاتِ تاریخى آمده است که نمرود از پادشاهان بابل بود و حکومت مقتدران هاى داشت او با حضرت ابراهیم (ع) درباره خداوند مباحثه و مجادله کرد. وقتى حضرت ابراهیم (ع) گفت: پروردگار من آن است که زنده مى کند و مى میراند، او گفت: من نیز زنده مى کنم و مى میرانم. سپس دستور داد دو زندانى را حاضر کردند، یکى را آزاد نمود و دیگرى را دستور داد بکشند. وقتى حضرت ابراهیم (ع) این سفسطه و مغالطه را مشاهده کرد که این شخص چه برداشتى از زنده کردن و میراندن دارد و چگونه مى خواهد افکار دیگران را منحرف کند، فرمود: خداوند طلوع خورشید را از مشرق قرار داده است، اگر تو ادّعا دارى که بر جهانِ هستى حکومت دارى و همه چیز در اختیار و تحت قدرت توست، خورشید را از مغرب بیرون بیاور!. آن موقع بود که نمرود مبهوت ماند و پاسخى جز سکوت نداشت.
پیام ها
1- هرکس هرچه دارد از اوست. کافران نیز در دنیا از نعمت هاى او بهره مند مى شوند، ولى از آن سوء استفاده مى کنند. «اتاه اللّه»
2- قدرت و حکومت مى تواند عامل استکبار و غرور گردد. «اتاه اللّه الملک... أنا اُحى و امیت...»
3- توجّه به افکار عمومى و قضاوت مردم لازم است. گرچه پدیده ى حیات یکى از راه هاى خداشناسى است و جواب نمرود صحیح نبود، ولى آن بحثها و مجادله ها، افکار عمومى را پاسخ نمى گفت. «ربّى الذى یحیى و یمیت»
4- مغالطه و سفسطه، ترفند اهل باطل است. «انا اُحى و اُمیت»
5 - حقّ، اگر منطقى و مستدل ارائه شود، بر باطل پیروز و حاکم است. «فأت بها من المغرب فبهت الذى کفر»
6- در مباحثه ها از استدلال هاى فطرى، عقلى و عمومى استفاده کنید، تا مخالفِ لجوج نیز مقهور و مبهوت شود. «فبهت الذى کفر»
7- کافر ظالم است، زیرا به خود و مقام انسانیّت ظلم کرده است. «لا یهدى القوم الظالمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است