display result search
- 124
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه چهل و ششم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه چهل و ششم، سال 1402
اللّهُمَّ إِنِّى کُلَّما قُلْتُ قَدْ تَهَیَّأْتُ وَتَعَبَّأْتُ وَقُمْتُ لِلصَّلاةِ بَیْنَ یَدَیْکَ وَناجَیْتُکَ أَلْقَیْتَ عَلَىَّ نُعاساً إِذا أَنَا صَلَّیْتُ، وَسَلَبْتَنِى مُناجاتَکَ إِذا أَنَا ناجَیْتُ، مالِى کُلَّما قُلْتُ قَدْ صَلُحَتْ سَرِیرَتِى، وَقَرُبَ مِنْ مَجالِسِ التَّوَّابِینَ مَجْلِسِى عَرَضَتْ لِى بَلِیَّةٌ أَزالَتْ قَدَمِى وَحالَتْ بَیْنِى وَبَیْنَ خِدْمَتِکَ
در همه امور گاهی آدم احساس می‌کند که وسائل فراهم می‌شود. حالا مثلا در امور عادی وسائل که فراهم می‌شود یکی‌اش این که در خود من یک نشاطی ایجاد می‌شود. اراده می‌کنم، حرکت می‌کنم. سایرین هم کمک می‌کنند. مانعی هم پیش نمی‌آید. کار به راحتی پیش می‌رود. گاهی هم برای بعضی کارها می‌بینی که نمی‌شود.حالا بقیه امور را ما کاری نداریم اما آنچه که مربوط به ماه رمضان است این است که گاهی برای دو رکعت نماز، برای یک دعای افتتاح، برای یک دعای ابوحمزه گاهی آدم احساس می‌کند که انگار آماده است، نشاطی دارد. بلند می‌شود شروع می‌کند به خواندن. گاهی هم نه. چند شب از ماه رمضان گذشته هنوز دارم فکر می‌کنم حالا یک شب دعای افتتاح می‌خوانیم. این [تفاوت‌ها] یک پیچیدگی خیلی عجیبی دارد و رمز و رازش هم به این راحتی نمی‌شود کشف کرد. بعضی هاش رو بیان کردند. در مورد دعا، عبادت، نماز و مناجات، امام (علیه‌السلام) اینطور می‌فرمایند که خدایا اللّهُمَّ إِنِّى کُلَّما قُلْتُ من هر موقع که می‌گویم وَتَعَبَّأْتُ وَقُمْتُ لِلصَّلاةِ بَیْنَ یَدَیْکَ همچین که می‌خواهم خودم را آماده کنم، چرت و کسالت و بی‌حالی سراغم می‌آید. مالِى کُلَّما قُلْتُ قَدْ صَلُحَتْ سَرِیرَتِى یک وقت آدم تصمیم می‌گیرد دیگر خودش را اصلاح کند، باطنش را درست کند. وَقَرُبَ مِنْ مَجالِسِ التَّوَّابِینَ مَجْلِسِى عَرَضَتْ لِى بَلِیَّةٌ یک گرفتاری پیش می‌آید.
اللّهُمَّ إِنِّى کُلَّما قُلْتُ قَدْ تَهَیَّأْتُ وَتَعَبَّأْتُ وَقُمْتُ لِلصَّلاةِ بَیْنَ یَدَیْکَ وَناجَیْتُکَ أَلْقَیْتَ عَلَىَّ نُعاساً إِذا أَنَا صَلَّیْتُ، وَسَلَبْتَنِى مُناجاتَکَ إِذا أَنَا ناجَیْتُ، مالِى کُلَّما قُلْتُ قَدْ صَلُحَتْ سَرِیرَتِى، وَقَرُبَ مِنْ مَجالِسِ التَّوَّابِینَ مَجْلِسِى عَرَضَتْ لِى بَلِیَّةٌ أَزالَتْ قَدَمِى وَحالَتْ بَیْنِى وَبَیْنَ خِدْمَتِکَ
در همه امور گاهی آدم احساس می‌کند که وسائل فراهم می‌شود. حالا مثلا در امور عادی وسائل که فراهم می‌شود یکی‌اش این که در خود من یک نشاطی ایجاد می‌شود. اراده می‌کنم، حرکت می‌کنم. سایرین هم کمک می‌کنند. مانعی هم پیش نمی‌آید. کار به راحتی پیش می‌رود. گاهی هم برای بعضی کارها می‌بینی که نمی‌شود.حالا بقیه امور را ما کاری نداریم اما آنچه که مربوط به ماه رمضان است این است که گاهی برای دو رکعت نماز، برای یک دعای افتتاح، برای یک دعای ابوحمزه گاهی آدم احساس می‌کند که انگار آماده است، نشاطی دارد. بلند می‌شود شروع می‌کند به خواندن. گاهی هم نه. چند شب از ماه رمضان گذشته هنوز دارم فکر می‌کنم حالا یک شب دعای افتتاح می‌خوانیم. این [تفاوت‌ها] یک پیچیدگی خیلی عجیبی دارد و رمز و رازش هم به این راحتی نمی‌شود کشف کرد. بعضی هاش رو بیان کردند. در مورد دعا، عبادت، نماز و مناجات، امام (علیه‌السلام) اینطور می‌فرمایند که خدایا اللّهُمَّ إِنِّى کُلَّما قُلْتُ من هر موقع که می‌گویم وَتَعَبَّأْتُ وَقُمْتُ لِلصَّلاةِ بَیْنَ یَدَیْکَ همچین که می‌خواهم خودم را آماده کنم، چرت و کسالت و بی‌حالی سراغم می‌آید. مالِى کُلَّما قُلْتُ قَدْ صَلُحَتْ سَرِیرَتِى یک وقت آدم تصمیم می‌گیرد دیگر خودش را اصلاح کند، باطنش را درست کند. وَقَرُبَ مِنْ مَجالِسِ التَّوَّابِینَ مَجْلِسِى عَرَضَتْ لِى بَلِیَّةٌ یک گرفتاری پیش می‌آید.
تاکنون نظری ثبت نشده است