display result search
- 4203
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 172 سوره بقره
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بقره - آیه‌ی 172
از رسول خدا (ص) نقل شده است که خداوند مى فرماید: من مردم را خلق مى کنم، امّا آنان غیر مرا مى پرستند. من به آنان روزى مى دهم، امّا آنان شکر دیگرى را مى نمایند.
قرآن، هرگاه بنا دارد انسان را از کارى منع کند، ابتدا راه هاى مباح آنرا مطرح کرده و سپس موارد نهى را بیان مى کند. چون مى خواهد در آیات بعد، مردم را از یک سرى خوردنى، منع و نهى کند، در این آیه راه هاى حلال را بازگو نموده است.
شکر مراحلى دارد. گاهى با زبان است و گاهى با عمل. شکر واقعى آن است که نعمت ها در راهى مصرف شود که خداوند مقرر نموده است.
هدف اصلى از آفرینش نعمت هاى طبیعى، مؤمنان هستند. در سه آیه قبل فرمود: اى مردم! از آنچه در زمین است بخورید. در این آیه مى فرماید: اى مؤمنان! از نعمت هاى دلپسندى که براى شما روزى کرده ام بخورید. شاید در این اختلاف تعبیر، رمزى باشد و آن اینکه هدف اصلى، رزقرسانى به مؤمنان است، ولى دیگر مردم هم در کنار آنها به ره مى برند. همانگونه که هدف اصلىِ باغبان از آبیارى، رشد گل ها ودرختانِ میوه است، گرچه علف هاى هرز وتیغ ها نیز به نوایى مى رسند.
از هرکس توقّع خاصّى است. از مردم عادّى، توقّع آن است که پس از خوردن، دنبال گناه و وسوسه هاى شیطان و فساد نروند؛ «یا ایّها النّاس کلوا... ولا تَتّبعوا خُطوات الشّیطان» ولى از اهل ایمان این توقّع است که پس از خوردن، به دنبال عمل صالح و شکرگزارى باشند. «یا ایّها الّذین آمنوا کلوا... واشکروا» و «یا ایّها الرّسل کلوا... واعملوا صالحاً»
پیام ها
1- خودسازى و زهد و تقوى، منافاتى با بهره گیرى از طیّبات ندارد. «یا ایّها الّذین آمنوا کلوا من طیبات»
2- در مکتب اسلام، مادّیات مقدّمهى معنویات است. «کلوا، واشکروا، تعبدون»
3- اسلام در تغذیه، به بهداشت توجّه دارد. «طیّبات ما رزقناکم»
4- قبل از تأمین زندگى مردم ومحبّت به آنان، توقّعى نداشته باشید. «کلوا... واشکروا»
5 - شکر، نشانه ى خداپرستى و توحید ناب است. اگر انسان رزق را نتیجه فکر اقتصادى، تلاش، مدیریّت، سرمایه و اعتبارات خود بداند، براى خداوند سهمى قایل نخواهد بود تا او را شکر کند. «واشکروا للّه ان کنتم ایّاه تعبدون»
6- شکر، نمونه روشن عبادت است. «واشکروا للّه... تعبدون»
7- شکر خداوند، واجب است. «کلوا... واشکروا لِلّه»
8 - خداپرست، آنچه را خدا حلال شمرده، از پیش خود حرام نمى کند. «کلوا... ان کنتم ایّاه تعبدون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
از رسول خدا (ص) نقل شده است که خداوند مى فرماید: من مردم را خلق مى کنم، امّا آنان غیر مرا مى پرستند. من به آنان روزى مى دهم، امّا آنان شکر دیگرى را مى نمایند.
قرآن، هرگاه بنا دارد انسان را از کارى منع کند، ابتدا راه هاى مباح آنرا مطرح کرده و سپس موارد نهى را بیان مى کند. چون مى خواهد در آیات بعد، مردم را از یک سرى خوردنى، منع و نهى کند، در این آیه راه هاى حلال را بازگو نموده است.
شکر مراحلى دارد. گاهى با زبان است و گاهى با عمل. شکر واقعى آن است که نعمت ها در راهى مصرف شود که خداوند مقرر نموده است.
هدف اصلى از آفرینش نعمت هاى طبیعى، مؤمنان هستند. در سه آیه قبل فرمود: اى مردم! از آنچه در زمین است بخورید. در این آیه مى فرماید: اى مؤمنان! از نعمت هاى دلپسندى که براى شما روزى کرده ام بخورید. شاید در این اختلاف تعبیر، رمزى باشد و آن اینکه هدف اصلى، رزقرسانى به مؤمنان است، ولى دیگر مردم هم در کنار آنها به ره مى برند. همانگونه که هدف اصلىِ باغبان از آبیارى، رشد گل ها ودرختانِ میوه است، گرچه علف هاى هرز وتیغ ها نیز به نوایى مى رسند.
از هرکس توقّع خاصّى است. از مردم عادّى، توقّع آن است که پس از خوردن، دنبال گناه و وسوسه هاى شیطان و فساد نروند؛ «یا ایّها النّاس کلوا... ولا تَتّبعوا خُطوات الشّیطان» ولى از اهل ایمان این توقّع است که پس از خوردن، به دنبال عمل صالح و شکرگزارى باشند. «یا ایّها الّذین آمنوا کلوا... واشکروا» و «یا ایّها الرّسل کلوا... واعملوا صالحاً»
پیام ها
1- خودسازى و زهد و تقوى، منافاتى با بهره گیرى از طیّبات ندارد. «یا ایّها الّذین آمنوا کلوا من طیبات»
2- در مکتب اسلام، مادّیات مقدّمهى معنویات است. «کلوا، واشکروا، تعبدون»
3- اسلام در تغذیه، به بهداشت توجّه دارد. «طیّبات ما رزقناکم»
4- قبل از تأمین زندگى مردم ومحبّت به آنان، توقّعى نداشته باشید. «کلوا... واشکروا»
5 - شکر، نشانه ى خداپرستى و توحید ناب است. اگر انسان رزق را نتیجه فکر اقتصادى، تلاش، مدیریّت، سرمایه و اعتبارات خود بداند، براى خداوند سهمى قایل نخواهد بود تا او را شکر کند. «واشکروا للّه ان کنتم ایّاه تعبدون»
6- شکر، نمونه روشن عبادت است. «واشکروا للّه... تعبدون»
7- شکر خداوند، واجب است. «کلوا... واشکروا لِلّه»
8 - خداپرست، آنچه را خدا حلال شمرده، از پیش خود حرام نمى کند. «کلوا... ان کنتم ایّاه تعبدون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است