display result search
- 9335
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 35 سوره بقره
سخنرانی حجت‌الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بقره - آیه 35
وَقُلْنَا یََادَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَکُلَا مِنْهَا رَغَداً حَیْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَة فَتَکُونَا مِنَ الظَّلِمِینَ
ترجمه
و گفتیم: اى آدم! تو با همسرت در این باغ سکونت کن و از (هر کجاى) آن هر چه مىخواهید به فراوانى و گوارایى بخورید، امّا به این درخت نزدیک نشوید که از ستمگران خواهید شد.
در فرهنگ قرآن، «شجر» علاوه بر درخت، به «بوته» هم گفته مىشود. مثلاً به بوته کدو مىگوید: «شجرة من یقطین» ، بنابراین اگر در روایات و تفاسیر مىخوانیم که مراد از شجر در این آیه گندم است، جاى اشکال نیست.
«جنّت» به باغهاى دنیا نیز گفته مىشود، چنانکه در سوره ى قلم آیه 17 آمده است: «انّا بلوناهم کما بلونا أصحاب الجنّة» ما صاحبان باغ را آزمایش نمودیم. آنچه از آیات دیگر قرآن و روایات استفاده مىشود، باغى که آدم در آن مسکن گزید، بهشت موعود نبوده است زیرا:
1- آن بهشت، براى پاداش است و آدم هنوز کارى نکرده بود که استحقاق پاداش داشته باشد. «ام حَسِبتُم اَن تَدخُلوا الجَنّة وَ َلمّا یَعلَمُ اللّهَ الَّذینَ جاهِدوا مِنکُم»
2- کسى که به بهشت وارد شود، دیگر خارج نمىشود. «و ما هم بِمُخرَجین»
3- در آن بهشت، امر و نهى و ممنوعیّت و تکلیف نیست، در حالى که آدم از خوردن درخت نهى شد. به علاوه در روایات اهل بیت (ع) نیز آمده است که بهشت آدم، بهشت موعود نبوده است.
این نهى که براى حضرت آدم شد، نهى تکلیفى نبود که انجامش حرام باشد، بلکه جنبهى توصیه و راهنمایى داشت.
پیام‌ها:
1- در مسکن، زن تابع مرد است. (انت و زوجُک)در مسأله امر و نهی، وسوسه و اخراج از بهشت، آدم و همسرش یکسان مورد خطاب قرار گرفته اند؛ (کَلا، شِئُتما، لاَتقرَبا، تکونا، أزلّهما، اخرجهُما) امّا در مسأله مسکن، بجای «اسکنا» فرموده است: (اُسکُن اَنتَ وَ زوجُک...)
2- در شیوه ی تربیت، هرگاه خواستید کسی را از کار یا چیزی باز دارید، ابتدا راه‌های صحیح، باز گذاشته شود و سپس مورد نهی اعلام شود. ابتدا فرمود: (کُلا منِها رغداً حیث شئتُما) سپس فرمود: (لا تَقَربا)
3- نزدیک شدن به گناه همان، و افتادن در دامن گناه همان. (لا تقربا فتکونا)
4- تخلّف از راهنمایی های الهی، ظلم به خویشتن است. (فَتَکونا مِنَ الظّالمین) آدم و همسرش نیز برای توبه گفتند: (َظَلمنا انفُسَنا) البتّه با توجّه به عصمت انبیا مراد از ظلم در این قبیل موارد، ترک اولی است.
منبع: پایگاه درس‌هایی از قرآن
وَقُلْنَا یََادَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَکُلَا مِنْهَا رَغَداً حَیْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَة فَتَکُونَا مِنَ الظَّلِمِینَ
ترجمه
و گفتیم: اى آدم! تو با همسرت در این باغ سکونت کن و از (هر کجاى) آن هر چه مىخواهید به فراوانى و گوارایى بخورید، امّا به این درخت نزدیک نشوید که از ستمگران خواهید شد.
در فرهنگ قرآن، «شجر» علاوه بر درخت، به «بوته» هم گفته مىشود. مثلاً به بوته کدو مىگوید: «شجرة من یقطین» ، بنابراین اگر در روایات و تفاسیر مىخوانیم که مراد از شجر در این آیه گندم است، جاى اشکال نیست.
«جنّت» به باغهاى دنیا نیز گفته مىشود، چنانکه در سوره ى قلم آیه 17 آمده است: «انّا بلوناهم کما بلونا أصحاب الجنّة» ما صاحبان باغ را آزمایش نمودیم. آنچه از آیات دیگر قرآن و روایات استفاده مىشود، باغى که آدم در آن مسکن گزید، بهشت موعود نبوده است زیرا:
1- آن بهشت، براى پاداش است و آدم هنوز کارى نکرده بود که استحقاق پاداش داشته باشد. «ام حَسِبتُم اَن تَدخُلوا الجَنّة وَ َلمّا یَعلَمُ اللّهَ الَّذینَ جاهِدوا مِنکُم»
2- کسى که به بهشت وارد شود، دیگر خارج نمىشود. «و ما هم بِمُخرَجین»
3- در آن بهشت، امر و نهى و ممنوعیّت و تکلیف نیست، در حالى که آدم از خوردن درخت نهى شد. به علاوه در روایات اهل بیت (ع) نیز آمده است که بهشت آدم، بهشت موعود نبوده است.
این نهى که براى حضرت آدم شد، نهى تکلیفى نبود که انجامش حرام باشد، بلکه جنبهى توصیه و راهنمایى داشت.
پیام‌ها:
1- در مسکن، زن تابع مرد است. (انت و زوجُک)در مسأله امر و نهی، وسوسه و اخراج از بهشت، آدم و همسرش یکسان مورد خطاب قرار گرفته اند؛ (کَلا، شِئُتما، لاَتقرَبا، تکونا، أزلّهما، اخرجهُما) امّا در مسأله مسکن، بجای «اسکنا» فرموده است: (اُسکُن اَنتَ وَ زوجُک...)
2- در شیوه ی تربیت، هرگاه خواستید کسی را از کار یا چیزی باز دارید، ابتدا راه‌های صحیح، باز گذاشته شود و سپس مورد نهی اعلام شود. ابتدا فرمود: (کُلا منِها رغداً حیث شئتُما) سپس فرمود: (لا تَقَربا)
3- نزدیک شدن به گناه همان، و افتادن در دامن گناه همان. (لا تقربا فتکونا)
4- تخلّف از راهنمایی های الهی، ظلم به خویشتن است. (فَتَکونا مِنَ الظّالمین) آدم و همسرش نیز برای توبه گفتند: (َظَلمنا انفُسَنا) البتّه با توجّه به عصمت انبیا مراد از ظلم در این قبیل موارد، ترک اولی است.
منبع: پایگاه درس‌هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است