display result search
- 3388
- 1000
- 1000
- 1000
تحلیل نهضت سیدالشهدا - بخش ششم
سخنرانی آیت الله جوادی آملی با موضوع تحلیل قیام اباعبدالله و اهداف آن
سخن در تحلیل قیام سالار شهیدان سلام الله علیه است. از آن جهت که نهضت حضرتش اسلامی بود و اسلام دین کامل و فراگیر است، قیام آن حضرت برای اصلاح همه جانبه امت بود. یک وقت یک معلمی قیام می کند و انگیزه او اصلاح فرهنگی است، کاری به سایر شئون و جهات ندارد، یک وقت مصلح دیگری برای هدف دیگری قیام می کند، کاری به اهداف دیگر ندارد ولی یک وقت پیامبر و امام قیام می کنند، قیام انبیا و امامان برای اصلاح همه شئون انسانی مردم است و چون دین به همه شئون نظر دارد و قیام انبیا، قیام دینی است پس انگیزه قیام آنها اصلاح همه شئون دینی و دنیایی انسانها خواهد بود. سالار شهیدان از آن جهت که جانشین پیامبر است و پیامبر دین آورده است و دین گذشته از جنبه های عبادی و دادوستدها و قوانین و برنامه های فردی است، قهرا این قیام، قیام همه جانبه است لذا حضرت در وصیت نامه اش فرمود من به این انگیزه قیام کردم که امتم را اصلاح کنم و اصلاح امت بدون مبارزه میسر نیست زیرا می دانیم هیچ کس کاری به معلم محض ندارد ولی اگر کسی قیام کرد و مردم را به اموری دعوت کرد که آن امور با منافع آنها ارتباط مستقیم داشت، اینجاست که بین انبیا و دنیاخواهان تضارب و درگیری است. از آنجاست که خدای سبحان می فرماید اگر ما دفاع را برای مردم واجب نکنیم اصولا مراکز مذهب ویران می شود. وقتی مراکز مذهب ویران شد دیگر سخن از تذهیب و تزکیه نیست و اگر سخن از اینها نبود فساد گسترش پیدا می کند.
هیچ دینی نیامده است که دفاع مقدس جزء برنامه های آن نباشد و این فقط مختص به اسلام نیست. اگر ما بخواهیم ادیان و انبیا دیگر را درست بشناسیم باید به قرآن مراجعه کنیم. خدا در قرآن به مسلمانها می فرماید مثل مسیحیان باشید، بجنگید و دین خود را حفظ کنید. پس اگر سخن از مسیحیت و یهودیت هست، سخن از دفاع مقدس هم هست.
خداوند می فرماید من در جامعه اینچنین نیستم که فقط به نصیحت اکتفا کنم چون مردم جامعه یک عده مفسده جو و مفسد فی الارضند، من هم در مقابل آنها یک عده اهل ایثار و صلاح را می آفرینم. بنابراین خداوند انبیا را برای اصلاح همه شئون مردم آورد اولا و اصلاح همه جانبه بدون درگیری و تضارب نخواهد بود ثانیا و برای خاتمه بخشیدن درگیری چاره ای جز جهاد و دفاع مقدس نخواهد بود ثالثا و این جنگ و دفاع مقدس در همه ادیان اسلامی بوده است رابعا و آیات سوره توبه و صف شاهد این بیان است خامسا و سالار شهیدان فرمود من به سیره جدم قیام کردم و سیره جدش همان است که خدای سبحان در قرآن تبیین کرد سادسا، پس می فهمیم که حسین بن علی آمده است دینی که عین سیاست است و سیاستی که عین دین است را اجرا کرده و پیاده کند و آن شمشیر و نثار خون می طلبد.
عمر سعد یک چهره مذهبی داشت و اینگونه نبود که کارآزموده جنگی باشد که شمر از او بیشتر مرد جنگ بود اما آن چهره مذهبی را نداشت، لذا عبیدالله، عمر سعد را به جنگ با سالار شهیدان مامور کرد که بتواند از این چهره مذهبی استفاده کند. اینگونه بود که اسلام اموی را در برابر اسلام علوی قرار داد. عمر سعد فهمید که کار بسیار سخت است و گفت مرا معذور بدارید، عبیدالله هم گفت پس آن بخشنامه و ابلاغ ری را برگردان، اینجاست که عمر سعد بین دنیا و آخرت ماند و دنیا را انتخاب کرد.
سخن در تحلیل قیام سالار شهیدان سلام الله علیه است. از آن جهت که نهضت حضرتش اسلامی بود و اسلام دین کامل و فراگیر است، قیام آن حضرت برای اصلاح همه جانبه امت بود. یک وقت یک معلمی قیام می کند و انگیزه او اصلاح فرهنگی است، کاری به سایر شئون و جهات ندارد، یک وقت مصلح دیگری برای هدف دیگری قیام می کند، کاری به اهداف دیگر ندارد ولی یک وقت پیامبر و امام قیام می کنند، قیام انبیا و امامان برای اصلاح همه شئون انسانی مردم است و چون دین به همه شئون نظر دارد و قیام انبیا، قیام دینی است پس انگیزه قیام آنها اصلاح همه شئون دینی و دنیایی انسانها خواهد بود. سالار شهیدان از آن جهت که جانشین پیامبر است و پیامبر دین آورده است و دین گذشته از جنبه های عبادی و دادوستدها و قوانین و برنامه های فردی است، قهرا این قیام، قیام همه جانبه است لذا حضرت در وصیت نامه اش فرمود من به این انگیزه قیام کردم که امتم را اصلاح کنم و اصلاح امت بدون مبارزه میسر نیست زیرا می دانیم هیچ کس کاری به معلم محض ندارد ولی اگر کسی قیام کرد و مردم را به اموری دعوت کرد که آن امور با منافع آنها ارتباط مستقیم داشت، اینجاست که بین انبیا و دنیاخواهان تضارب و درگیری است. از آنجاست که خدای سبحان می فرماید اگر ما دفاع را برای مردم واجب نکنیم اصولا مراکز مذهب ویران می شود. وقتی مراکز مذهب ویران شد دیگر سخن از تذهیب و تزکیه نیست و اگر سخن از اینها نبود فساد گسترش پیدا می کند.
هیچ دینی نیامده است که دفاع مقدس جزء برنامه های آن نباشد و این فقط مختص به اسلام نیست. اگر ما بخواهیم ادیان و انبیا دیگر را درست بشناسیم باید به قرآن مراجعه کنیم. خدا در قرآن به مسلمانها می فرماید مثل مسیحیان باشید، بجنگید و دین خود را حفظ کنید. پس اگر سخن از مسیحیت و یهودیت هست، سخن از دفاع مقدس هم هست.
خداوند می فرماید من در جامعه اینچنین نیستم که فقط به نصیحت اکتفا کنم چون مردم جامعه یک عده مفسده جو و مفسد فی الارضند، من هم در مقابل آنها یک عده اهل ایثار و صلاح را می آفرینم. بنابراین خداوند انبیا را برای اصلاح همه شئون مردم آورد اولا و اصلاح همه جانبه بدون درگیری و تضارب نخواهد بود ثانیا و برای خاتمه بخشیدن درگیری چاره ای جز جهاد و دفاع مقدس نخواهد بود ثالثا و این جنگ و دفاع مقدس در همه ادیان اسلامی بوده است رابعا و آیات سوره توبه و صف شاهد این بیان است خامسا و سالار شهیدان فرمود من به سیره جدم قیام کردم و سیره جدش همان است که خدای سبحان در قرآن تبیین کرد سادسا، پس می فهمیم که حسین بن علی آمده است دینی که عین سیاست است و سیاستی که عین دین است را اجرا کرده و پیاده کند و آن شمشیر و نثار خون می طلبد.
عمر سعد یک چهره مذهبی داشت و اینگونه نبود که کارآزموده جنگی باشد که شمر از او بیشتر مرد جنگ بود اما آن چهره مذهبی را نداشت، لذا عبیدالله، عمر سعد را به جنگ با سالار شهیدان مامور کرد که بتواند از این چهره مذهبی استفاده کند. اینگونه بود که اسلام اموی را در برابر اسلام علوی قرار داد. عمر سعد فهمید که کار بسیار سخت است و گفت مرا معذور بدارید، عبیدالله هم گفت پس آن بخشنامه و ابلاغ ری را برگردان، اینجاست که عمر سعد بین دنیا و آخرت ماند و دنیا را انتخاب کرد.
تاکنون نظری ثبت نشده است