display result search
منو
تفسیر آیه 89 سوره اعراف

تفسیر آیه 89 سوره اعراف

  • 1 تعداد قطعات
  • 11 دقیقه مدت قطعه
  • 292 دریافت شده
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف - آیه 89

قَدِ افْتَرَیْنَا عَلَى اللَّهِ کَذِباً إِنْ عُدْنَا فِى مِلَّتِکُم بَعْدَ إِذْ نَجَّنَا اللَّهُ مِنْهَا وَ مَا یَکُونُ لَنَآ أَن نَّعُودَ فِیهَآ إِلَّآ أَن یَشَآءَ اللَّهُ رَبُّنَا وَسِعَ رَبُّنَا کُلَّ شَىْ‏ءٍ عِلْماً عَلَى اللَّهِ تَوَکَّلْنَا رَبَّنَا افْتَحْ بَیْنَنَا وَبَیْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِ‏ّ وَ أَنتَ خَیْرُ الْفَتِحِینَ‏

ترجمه

(شعیب به مخالفان گفت:) اگر پس از آنکه خداوند مارا از آیین شما نجات داد، دوباره به آن برگردیم بى‏گمان بر خدا دروغ بسته‏ ایم، ما را نسزد که به آیین شما برگردیم، مگر آنکه خدا بخواهد که او پروردگار ماست (خدا هم هرگز چنین نخواهد خواست). پروردگارِ ما بر هر چیز احاطه‏ علمى دارد، ما بر خداوند توکّل کرده ‏ایم. پروردگارا! میان ما و قوم ما به حقّ داورى و راهگشایى کن که تو بهترین داوران و راهگشایانى.


«ملّت»، به معناى کیش و آیین است، چنانکه در جاى دیگر مى‏خوانیم: «ملّة ابیکم ابراهیم».
«فتح» در این گونه موارد، به معناى قضاوت و داورى براى راهگشایى است، یعنى سخن آخر را خداوند مى‏گوید تا از بن‏بست خلاص شده و راه باز شود.
چون یاران شعیب (ع)، دین را بر اساس بیّنه و استدلال پذیرفته‏اند، نه هوا و هوس؛ پس آن را رها نخواهند کرد. مگر آنکه خداوند دستور دهد و خداوند هم هرگز دستور بازگشت به شرک و کفر را نمى‏دهد، چون معمولاً کسى از دستورش بر مى‏گردد که از کردارش پشیمان شود و خداوند هرگز چنین نیست.

پیام ها
1- ارتداد وبرگشت از آرمان‏ها و عقائد حقّ و پذیرفتن شریک براى خداوند، نوعى افترا بر خدا و پیمان‏شکنى است. «قد افترینا... ما یکون لنا أن نعود»
2- شرک، اسارت و یکتاپرستى، نجات است. «بعد اذ نجّانا اللّه»
3- مؤمن، هرگز از حقّ عدول نمى‏کند و اهل سازش بر سر عقائدش نیست. «ما یکون لنا...» (عقب‏گرد و ارتجاع، ممنوع است و تساهل و تسامح همه جا ارزش نیست.)
4- هدایت و ضلالت در دائره‏ى اراده خداوند است. «الاّ أن یشاء اللّه»
5 - باید در هر حال تسلیم خدا بود و امر او را اطاعت کرد. «الاّ أن‏یشاء اللّه»
6- دلیل تسلیم شدن و پذیرفتن ربوبیّت خداوند، علم بى‏پایان اوست. «الاّ ان یشاء اللّه... وسع ربّنا کلّ شى‏ء علماً»
7- دلیل توکّل ما بر خداوند نیز علم مطلق او بر همه چیز است. «وسع ربّنا کلّ شى‏ء علماً على اللّه توکّلنا»
8 - براى پایدارى در ایمان، از خداوند استمداد و به او توکّل کنیم. «مایکون لنا ان نعود... على اللّه توکّلنا»
9- در برابر پیشنهادهاى شوم دشمنان، باید با توکّل بر خدا، قاطعانه ایستاد. «ما یکون لنا... توکّلنا»
10- واگذارى داورى به خداوند، نمونه و مصداق توکّل و تسلیم است. «على اللّه توکّنا ربّنا افتح...»
11- در دعا، تناسب بین خواسته و اسماى الهى را باید در نظر گرفت. آنجا که نیاز به فتح داریم، خدا را با خیرالفاتحین صدا مى‏زنیم. «افتح... خیر الفاتحین»
12- لازمه‏ داورى صحیح، علم وآگاهى همه‏ جانبه است. داورى، حقّ کسى است که همه چیز را مى‏داند. «وسع ربّنا کلّ شى‏ء علما... ربّنا افتح...»
13- داورى، از شئون ربوبیّت خداوند است. «ربّنا افتح»
14- هدف انبیا تثبیت و بر کرسى نشاندن حرف حقّ است، نه سخن خویشتن. «افتح بیننا و بین قومنا بالحقّ»

منبع: پایگاه درس هایی از قرآن

قطعات

  • عنوان
    زمان
  • 11:57

مشخصات

ثبت نقد و نظر نقد و نظر

  • کاربر مهمان
    با تشکر

تصاویر

پایگاه سخنرانی مذهبی