display result search
- 3479
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 59 و 60 سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف - آیه 59 و 60
لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحاً إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ یَقَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَکُم مِّنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ إِنِّى أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ
قَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَیکَ فِى ضَلَلٍ مُّبِینٍ
ترجمه
همانا نوح را به سوى قومش فرستادیم. پس به مردم گفت: اى قوم من! خدا را بپرستید که جز او براى شما خدا و معبودى نیست. همانا من بر شما از عذاب روزى بزرگ بیمناکم.
سران قوم او گفتند: همانا ما تو را در گمراهى آشکارى مى بینیم.
نمونه «بلد خبیث» که در آیه قبل مطرح بود، قوم نوح بودند که هر چه حضرت نوح فریاد زد، به جایى نرسید. داستان حضرت نوح (ع) در سوره هاى نوح، صافّات، اسراء، احزاب، یونس، مؤمنون و قمر آمده است.
«خوف»، جنبه مثبت نیز دارد، ولى «جُبن»، فقط ترسِ منفى و ناپسند است. «جبن»، ناشى از خودکم بینى است و «خوف»، گاهى مولود واقعبینى و هوشیارى نسبت به خطرهاست.
پیامبر اکرم فرمود: نوح (ع) اوّلین پیامبر اولوا العزمى است که از طرف خداوند به رسالت عامّه مبعوث شد. دعوت حضرت نوح جهانى بود، چون قوم او همه مردم آن روز زمین بودند و حضرت در نفرین خود همه کافران روى زمین را نفرین کرد، «و قال نوح ربّ لا تذر على الارض من الکافرین دیّاراً» و همه جهانیان غرق شدند.
حضرت نوح (ع) 950 سال مردم را دعوت به توحید نمود،«مائة الف الاّ خمسین عاما» آنها نه تنها ایمان نیاوردند، بلکه از آن حضرت دورى کرده، «فلم یزدهم دعائى الاّ فرارا» و او را مورد آزار و شکنجه قرار مى دادند. به قدرى مى زدند که بیهوش بر زمین مى افتاد، امّا هنگامى که به هوش مى آمد مى گفت: «الّلهم اِهدِ قومى فانّهم لایعلمون» خدایا! قوم مرا هدایت کن که آنان ناآگاهند.
پیام ها
1- با اینکه رسالت نوح (ع) جهانى بود، ابتدا از قوم خود شروع کرد. «یا قوم»
2- دعوت به توحید و خداپرستى، سرآغاز دعوت انبیا و از مشترکات همه ادیان الهى است. «اُعبدوا اللّه»
3- دلیل یکتاپرستى، یکتایى و بى شریک بودن خداوند است. «اعبدوا اللّه... ما لکم من اله غیره»
4- خداشناسى و ایمان به خدا، از همان ابتدا و در طول تاریخ بوده است. (حضرت نوح که قبل از حضرت ابراهیم، موسى و عیسى (ع) بود، به مردم گفت: خدا را عبادت کنید، که این بیانگر شناخت آنان نسبت به خداوند است) «یا قوم اعبدوا اللّه»
5 - انبیا، دلسوزان واقعى بشرند. «یا قوم... انّى أخاف علیکم»
6- همیشه مخالف انبیا، گروهى از اشراف و سردمداران بوده اند که زرق و برق ثروت و قدرت آنان، چشم مردم را پر مى کرده است. «الملأ من قومه»
7- بدتر از ایمان نیاوردن، گمراه دانستن انبیاست. «انّا لنراک فى ضلال مبین» آرى، وقتى فطرت مسخ شود، راهنماى واقعى را گمراه مى پندارد. امروز نیز گروهى که خود را روشنفکر مى دانند، رهروان پیامبر را مرتجع و سادهلوح مى پندارند.
8 - کسى که در پى پدید آوردن نظام توحیدى و براندازى نظام شرک است، باید انتظار هرگونه تهمت و توهین را داشته باشد. «لنراک فى ضلال مبین»
9- مخالفان، در تهمت زدن سخت و جدّى هستند. «انّا لنراک فى ضلال مبین»
منبع: پایگاه درس هایی ار قرآن
لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحاً إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ یَقَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَکُم مِّنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ إِنِّى أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ
قَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَیکَ فِى ضَلَلٍ مُّبِینٍ
ترجمه
همانا نوح را به سوى قومش فرستادیم. پس به مردم گفت: اى قوم من! خدا را بپرستید که جز او براى شما خدا و معبودى نیست. همانا من بر شما از عذاب روزى بزرگ بیمناکم.
سران قوم او گفتند: همانا ما تو را در گمراهى آشکارى مى بینیم.
نمونه «بلد خبیث» که در آیه قبل مطرح بود، قوم نوح بودند که هر چه حضرت نوح فریاد زد، به جایى نرسید. داستان حضرت نوح (ع) در سوره هاى نوح، صافّات، اسراء، احزاب، یونس، مؤمنون و قمر آمده است.
«خوف»، جنبه مثبت نیز دارد، ولى «جُبن»، فقط ترسِ منفى و ناپسند است. «جبن»، ناشى از خودکم بینى است و «خوف»، گاهى مولود واقعبینى و هوشیارى نسبت به خطرهاست.
پیامبر اکرم فرمود: نوح (ع) اوّلین پیامبر اولوا العزمى است که از طرف خداوند به رسالت عامّه مبعوث شد. دعوت حضرت نوح جهانى بود، چون قوم او همه مردم آن روز زمین بودند و حضرت در نفرین خود همه کافران روى زمین را نفرین کرد، «و قال نوح ربّ لا تذر على الارض من الکافرین دیّاراً» و همه جهانیان غرق شدند.
حضرت نوح (ع) 950 سال مردم را دعوت به توحید نمود،«مائة الف الاّ خمسین عاما» آنها نه تنها ایمان نیاوردند، بلکه از آن حضرت دورى کرده، «فلم یزدهم دعائى الاّ فرارا» و او را مورد آزار و شکنجه قرار مى دادند. به قدرى مى زدند که بیهوش بر زمین مى افتاد، امّا هنگامى که به هوش مى آمد مى گفت: «الّلهم اِهدِ قومى فانّهم لایعلمون» خدایا! قوم مرا هدایت کن که آنان ناآگاهند.
پیام ها
1- با اینکه رسالت نوح (ع) جهانى بود، ابتدا از قوم خود شروع کرد. «یا قوم»
2- دعوت به توحید و خداپرستى، سرآغاز دعوت انبیا و از مشترکات همه ادیان الهى است. «اُعبدوا اللّه»
3- دلیل یکتاپرستى، یکتایى و بى شریک بودن خداوند است. «اعبدوا اللّه... ما لکم من اله غیره»
4- خداشناسى و ایمان به خدا، از همان ابتدا و در طول تاریخ بوده است. (حضرت نوح که قبل از حضرت ابراهیم، موسى و عیسى (ع) بود، به مردم گفت: خدا را عبادت کنید، که این بیانگر شناخت آنان نسبت به خداوند است) «یا قوم اعبدوا اللّه»
5 - انبیا، دلسوزان واقعى بشرند. «یا قوم... انّى أخاف علیکم»
6- همیشه مخالف انبیا، گروهى از اشراف و سردمداران بوده اند که زرق و برق ثروت و قدرت آنان، چشم مردم را پر مى کرده است. «الملأ من قومه»
7- بدتر از ایمان نیاوردن، گمراه دانستن انبیاست. «انّا لنراک فى ضلال مبین» آرى، وقتى فطرت مسخ شود، راهنماى واقعى را گمراه مى پندارد. امروز نیز گروهى که خود را روشنفکر مى دانند، رهروان پیامبر را مرتجع و سادهلوح مى پندارند.
8 - کسى که در پى پدید آوردن نظام توحیدى و براندازى نظام شرک است، باید انتظار هرگونه تهمت و توهین را داشته باشد. «لنراک فى ضلال مبین»
9- مخالفان، در تهمت زدن سخت و جدّى هستند. «انّا لنراک فى ضلال مبین»
منبع: پایگاه درس هایی ار قرآن
کاربر مهمان