display result search
- 3270
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 37 سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف - آیه 37
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِباً أو کَذَّبَ بََایتِهِ أُوْلَئِکَ یَنَالُهُمْ نَصِیبُهُم مِّنَ الْکِتَبِ حَتَّى إِذَا جَآءَتْهُمْ رُسُلُنَا یَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُواْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّواْ عَنَّا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُواْ کَفِرِینَ
ترجمه
پس کیست ستمکارتر از کسى که بر خداوند دروغ بندد، یا آیات او را تکذیب کند؟ آنان بهره خود را از (دنیا به مقدارى که در) کتاب (الهى که براى آنان نوشته شده) خواهند برد، تا آنکه چون فرستادگان ما براى گرفتن جانشان به سراغ آنان آیند، گویند: کجاست آنچه (و آنکه) به جاى خداوند مى خواندید؟ گویند: همه از دید ما ناپدید و نابود شدند. و آنان علیه خود شهادت مى دهند که کافر بوده اند.
مراد از افترا بر خداوند در آیات قرآن، معمولاً شرک به خداوند است. البتّه حلال کردن و حرام دانستن چیزى بدون دلیل هم بدعت و افترا بر خداست، چنانکه تکذیب پیامبران نیز نوعى نسبت دروغ به خدا دادن است.
در قرآن، 15 مرتبه افرادى به عنوان ظالم ترین مردم معرّفى شده اند، یعنى کسانى که هم به خود و شخصیّت خود ظلم کرده اند و هم به اجتماع، و ریشه همه آنها شرک، کفر و عناد بوده است.
عبارت «نصیبهم من الکتاب»، شامل رزق و روزى، حیات و مرگ، سعادت و شقاوت در دنیا و جزاى اعمال و عقوبات در روز قیامت مى شود که در لوح محفوظ الهى ثبت شده است.
پیام ها
1- تکذیب و افترا بر خدا و بدعتگذارى، از بزرگترین ستم هاست. «فمن أظلم»
2- هر انسانى داراى نصیب و بهره اى ثبت شده و حتمى در دنیاست. «ینالهم نصیبهم من الکتاب»
3- فرشتگانى مأمور قبض روح هستند. «رسلنا یتوفّونهم»
4- روح، تمام حقیقت انسان است. «یتوفّونهم» و نفرمود: «یتوفّون انفسهم»
5 - انسان، با دیدن نشانه هاى مرگ، از خواب غفلت بیدار مى شود و با مأموران قبض روح گفتگو دارد، ولى چه سود؟ «یتوفّونهم قالوا... قالوا»
6- اوّلین مرحله بازپرسى انسان، از لحظه مرگ آغاز مى شود. «أین ما کنتم»
7- از اولینّ سؤال ها در قیامت، سؤال از معبود است. «أین ما کنتم تدعون»
8 - غیر خدا، سرابى بیش نیست و مشرکان هنگام مرگ، به پوچى تمام معبودها اقرار مى کنند. «قالوا ضلّوا عنّا»
9- اوّلین قاضى در قیامت، وجدان انسان است. «شهدوا على انفسهم انّهم کانوا کافرین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِباً أو کَذَّبَ بََایتِهِ أُوْلَئِکَ یَنَالُهُمْ نَصِیبُهُم مِّنَ الْکِتَبِ حَتَّى إِذَا جَآءَتْهُمْ رُسُلُنَا یَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُواْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّواْ عَنَّا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُواْ کَفِرِینَ
ترجمه
پس کیست ستمکارتر از کسى که بر خداوند دروغ بندد، یا آیات او را تکذیب کند؟ آنان بهره خود را از (دنیا به مقدارى که در) کتاب (الهى که براى آنان نوشته شده) خواهند برد، تا آنکه چون فرستادگان ما براى گرفتن جانشان به سراغ آنان آیند، گویند: کجاست آنچه (و آنکه) به جاى خداوند مى خواندید؟ گویند: همه از دید ما ناپدید و نابود شدند. و آنان علیه خود شهادت مى دهند که کافر بوده اند.
مراد از افترا بر خداوند در آیات قرآن، معمولاً شرک به خداوند است. البتّه حلال کردن و حرام دانستن چیزى بدون دلیل هم بدعت و افترا بر خداست، چنانکه تکذیب پیامبران نیز نوعى نسبت دروغ به خدا دادن است.
در قرآن، 15 مرتبه افرادى به عنوان ظالم ترین مردم معرّفى شده اند، یعنى کسانى که هم به خود و شخصیّت خود ظلم کرده اند و هم به اجتماع، و ریشه همه آنها شرک، کفر و عناد بوده است.
عبارت «نصیبهم من الکتاب»، شامل رزق و روزى، حیات و مرگ، سعادت و شقاوت در دنیا و جزاى اعمال و عقوبات در روز قیامت مى شود که در لوح محفوظ الهى ثبت شده است.
پیام ها
1- تکذیب و افترا بر خدا و بدعتگذارى، از بزرگترین ستم هاست. «فمن أظلم»
2- هر انسانى داراى نصیب و بهره اى ثبت شده و حتمى در دنیاست. «ینالهم نصیبهم من الکتاب»
3- فرشتگانى مأمور قبض روح هستند. «رسلنا یتوفّونهم»
4- روح، تمام حقیقت انسان است. «یتوفّونهم» و نفرمود: «یتوفّون انفسهم»
5 - انسان، با دیدن نشانه هاى مرگ، از خواب غفلت بیدار مى شود و با مأموران قبض روح گفتگو دارد، ولى چه سود؟ «یتوفّونهم قالوا... قالوا»
6- اوّلین مرحله بازپرسى انسان، از لحظه مرگ آغاز مى شود. «أین ما کنتم»
7- از اولینّ سؤال ها در قیامت، سؤال از معبود است. «أین ما کنتم تدعون»
8 - غیر خدا، سرابى بیش نیست و مشرکان هنگام مرگ، به پوچى تمام معبودها اقرار مى کنند. «قالوا ضلّوا عنّا»
9- اوّلین قاضى در قیامت، وجدان انسان است. «شهدوا على انفسهم انّهم کانوا کافرین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان