display result search
- 3437
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 33 سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف - آیه 33
قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّىَ الْفَوَ حِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَ الْبَغْىَ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَأَن تُشْرِکُواْ بِاللَّهِ مَالَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَناً وَ أَن تَقُولُواْ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
ترجمه
(اى پیامبر!) بگو: همانا پروردگارم کارهاى زشت و زننده، چه آشکار و چه پنهان، و گناه و ستم و سرکشى به ناحقّ و شریک قرار دادن چیزى براى خدا که او دلیلى بر حقّانیّت آن نازل نکرده، و نسبت دادن آنچه را نمى دانید به خداوند، (همه را) حرام کرده است.
«فواحش» جمع «فاحشة»، یعنى گناهى که زشتى آن بر همه آشکار است، همچون زنا و چون در جاهلیّت انجام پنهانى آن را روا مىداشتند، این آیه حرمت آن را نیز تأکید مىنماید.
«اِثم»، گناهى است که سقوط انسان را در پى داشته باشد و «بَغى»، تجاوز به حقّ دیگران است. این آیه، انواع گناهان اعتقادى و زبانى را در بر دارد.
در روایات، مراد از گناه باطنى، پذیرش ولایت رهبران ستمگر دانسته شده است.
پیامبر اکرم فرمودند: کسى که بدون علم و آگاهى حکمى صادر کند، فرشتگان آسمان و زمین او را لعنت مى کنند.
زراره از امام صادق (ع) پرسید: حجّت خداوند بر بندگانش چیست؟ حضرت فرمودند: «أن یقولوا ما یعلمون و یقفوا عند ما لایعلمون» تنها آنچه را مى دانند بگویند و اگر نمى دانند، سکوت کرده و بازایستند.
پیام ها
1- تحریم هاى الهى، در مسیر تربیت ورشد وتکامل انسان است. «حرّم ربّى»
2- حلالها بسیار است، ولى حرامها اندک و محدود که موارد آن در قرآن و روایات بیان شده است. «انّما حرّم... ان یقولوا على اللّه ما لاتعلمون»
3- گناه، گناه است و قبح ذاتى و عقلى دارد، گرچه مردم نفهمند. «وما بطن»
4- مشرکان، براى اعتقاد خود استدلالى ندارند. «لم ینزّل به سلطاناً»
5 - در تبلیغ و نهى از منکر، ابتدا راههاى حلال و معروف ارائه شود، سپس نهى از منکرات و اعلام کارهاى حرام. (آیه قبل حلالها را بیان کرد، این آیه محرّمات را). «قل من حرّم زینة اللّه... انّما حرّم ربّى»
6- برهان و استدلال، نوعى افاضه و لطف الهى است که بر عقل و جان القا مىشود. «ما لمینزّل به سلطاناً»
7- استناد هر چیز به خداوند باید متّکى بر علم و دلیل باشد. «ما لمینزّل به سلطاناً» آرى، هرگونه ادّعایى خصوصاً در مورد هستى باید با دلیل و منطق باشد.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّىَ الْفَوَ حِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَ الْبَغْىَ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَأَن تُشْرِکُواْ بِاللَّهِ مَالَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَناً وَ أَن تَقُولُواْ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
ترجمه
(اى پیامبر!) بگو: همانا پروردگارم کارهاى زشت و زننده، چه آشکار و چه پنهان، و گناه و ستم و سرکشى به ناحقّ و شریک قرار دادن چیزى براى خدا که او دلیلى بر حقّانیّت آن نازل نکرده، و نسبت دادن آنچه را نمى دانید به خداوند، (همه را) حرام کرده است.
«فواحش» جمع «فاحشة»، یعنى گناهى که زشتى آن بر همه آشکار است، همچون زنا و چون در جاهلیّت انجام پنهانى آن را روا مىداشتند، این آیه حرمت آن را نیز تأکید مىنماید.
«اِثم»، گناهى است که سقوط انسان را در پى داشته باشد و «بَغى»، تجاوز به حقّ دیگران است. این آیه، انواع گناهان اعتقادى و زبانى را در بر دارد.
در روایات، مراد از گناه باطنى، پذیرش ولایت رهبران ستمگر دانسته شده است.
پیامبر اکرم فرمودند: کسى که بدون علم و آگاهى حکمى صادر کند، فرشتگان آسمان و زمین او را لعنت مى کنند.
زراره از امام صادق (ع) پرسید: حجّت خداوند بر بندگانش چیست؟ حضرت فرمودند: «أن یقولوا ما یعلمون و یقفوا عند ما لایعلمون» تنها آنچه را مى دانند بگویند و اگر نمى دانند، سکوت کرده و بازایستند.
پیام ها
1- تحریم هاى الهى، در مسیر تربیت ورشد وتکامل انسان است. «حرّم ربّى»
2- حلالها بسیار است، ولى حرامها اندک و محدود که موارد آن در قرآن و روایات بیان شده است. «انّما حرّم... ان یقولوا على اللّه ما لاتعلمون»
3- گناه، گناه است و قبح ذاتى و عقلى دارد، گرچه مردم نفهمند. «وما بطن»
4- مشرکان، براى اعتقاد خود استدلالى ندارند. «لم ینزّل به سلطاناً»
5 - در تبلیغ و نهى از منکر، ابتدا راههاى حلال و معروف ارائه شود، سپس نهى از منکرات و اعلام کارهاى حرام. (آیه قبل حلالها را بیان کرد، این آیه محرّمات را). «قل من حرّم زینة اللّه... انّما حرّم ربّى»
6- برهان و استدلال، نوعى افاضه و لطف الهى است که بر عقل و جان القا مىشود. «ما لمینزّل به سلطاناً»
7- استناد هر چیز به خداوند باید متّکى بر علم و دلیل باشد. «ما لمینزّل به سلطاناً» آرى، هرگونه ادّعایى خصوصاً در مورد هستى باید با دلیل و منطق باشد.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان