display result search
- 5247
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 22 سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف - آیه 22
فَدَلَّهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَ تُهُمَا وَطَفِقَا یَخْصِفَانِ عَلَیْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ وَنَادَیهُمَا رَبُّهُمَآ أَلَمْ أَنْهَکُمَا عَن تِلْکُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّکُمَآ إنَّ الشَّیْطَنَ لَکُمَا عَدُوٌّ مُّبِینٌ
ترجمه
پس شیطان آن دو را با فریب و حیله به سقوط (و پرتگاه گناه) کشاند، پس چون از آن درخت (نهى شده) چشیدند، زشتى برهنگى شان براى آنان آشکار شد و به (پوشاندن خویش با) چسباندن برگ درختان بهشت بر خود پرداختند و خداوند ندایشان داد: آیا شما را از آن درخت نهى نکردم و به شما نگفتم که شیطان براى شما دشمنى آشکار است؟!
«دَلّى» از «تدلیه»، به معناى نزدیک کردن است و اشاره به دلو و طناب براى وصول و رسیدن به هدفى است. گویا ابلیس با طناب غرور، آنها را به چاه فریب وارد کرد.
«یخصفان» از «خصف»، به معناى جمع کردن، دوختن و وصله کردن است.
خطاب خداوند با کلمه «ندا» آمده است، «ناداهما»، ندا براى خطاب دور است، گویا آدم و همسرش با خوردن از درخت نهى شده، از قرب خدا دور شدند.
عدّه اى از مفسّران مانند سید مرتضى، طبرسى و ابوالفتوح رازى مى گویند: اخراج حضرت آدم از بهشت و آمدن به زمین، از باب مصلحت بود نه از جهت عقوبت و جزا.
پیام ها
1- زن و مرد، هر دو در تیررس وسوسهى شیطانند. «فدلّاهما»
2- حربهى شیطان، فریب و غرور است. «بغرور»
3- تمایل به وسوسه هاى شیطان، همچون دستیابى به طنابى سست و کوتاه و سقوط در چاه گناه است. «دلّاهما»
4- توجّه نکردن به فرامین و ارشادات الهى مهم است، چه کم چه زیاد. «فلمّا ذاقا» در ارتکاب گناه، کوچک و بزرگ مطرح نیست، مهم گستاخى بر گناه است. لذا گاهى گناه اندک نیز باعث رسوایى و سقوط انسان مى شود.
5 - برهنگى، نوعى کیفر الهى است، (نه نشانه کمال و تمدّن). «فلمّا ذاقا الشجرة بدت لهما سواتهما...»
6- گاهى سقوط گام به گام است؛ ابتدا ایجاد فکر انحرافى، «فدلاّهما بغرور» سپس انجام منهیّات و خوردن چیزهاى ممنوع، «فلمّا ذاقا الشجرة» و آنگاه سقوط و برهنگى. «بدت لهما سؤاتهما»
7- توجّه نکردن به ارشادات الهى و خوردن غذاى منع شده، زمینه برهنگى است. «ذاقا... بدت لهما سواتهما»
8 - زشتى برهنگى و کرامت پوشش، جزو فطرت انسان است. «وطفقا یخصفان»
9- پوشش ارزش است، گرچه با ساده ترین وسیله باشد. «ورق الجَنّة»
10- احکام و اوامر و نواهى و هشدارهاى خداوند همواره در جهت رشد و تربیت انسان است. «ناداهما ربّهما ألم انهکما»
11- حضرت آدم و حوّا پس از خوردن از آن درخت ممنوعه، از جایگاه عالى خود دور شدند. «تلکما الشجرة» و نفرمود: «هذه الشجرة»
12- خداوند بدون اتمام حجّت، کسى را توبیخ نمىکند. «ألم اَنهکما... اَقُل لکما»
13- در مسیر راه خدا، لازم است دشمنان را بشناسیم. «عدوّ مبین»
14- با آنکه عداوت شیطان آشکار است، امّا انسان از خطر و دشمنى او غافل مىشود. «عدوّ مبین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَدَلَّهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَ تُهُمَا وَطَفِقَا یَخْصِفَانِ عَلَیْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ وَنَادَیهُمَا رَبُّهُمَآ أَلَمْ أَنْهَکُمَا عَن تِلْکُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّکُمَآ إنَّ الشَّیْطَنَ لَکُمَا عَدُوٌّ مُّبِینٌ
ترجمه
پس شیطان آن دو را با فریب و حیله به سقوط (و پرتگاه گناه) کشاند، پس چون از آن درخت (نهى شده) چشیدند، زشتى برهنگى شان براى آنان آشکار شد و به (پوشاندن خویش با) چسباندن برگ درختان بهشت بر خود پرداختند و خداوند ندایشان داد: آیا شما را از آن درخت نهى نکردم و به شما نگفتم که شیطان براى شما دشمنى آشکار است؟!
«دَلّى» از «تدلیه»، به معناى نزدیک کردن است و اشاره به دلو و طناب براى وصول و رسیدن به هدفى است. گویا ابلیس با طناب غرور، آنها را به چاه فریب وارد کرد.
«یخصفان» از «خصف»، به معناى جمع کردن، دوختن و وصله کردن است.
خطاب خداوند با کلمه «ندا» آمده است، «ناداهما»، ندا براى خطاب دور است، گویا آدم و همسرش با خوردن از درخت نهى شده، از قرب خدا دور شدند.
عدّه اى از مفسّران مانند سید مرتضى، طبرسى و ابوالفتوح رازى مى گویند: اخراج حضرت آدم از بهشت و آمدن به زمین، از باب مصلحت بود نه از جهت عقوبت و جزا.
پیام ها
1- زن و مرد، هر دو در تیررس وسوسهى شیطانند. «فدلّاهما»
2- حربهى شیطان، فریب و غرور است. «بغرور»
3- تمایل به وسوسه هاى شیطان، همچون دستیابى به طنابى سست و کوتاه و سقوط در چاه گناه است. «دلّاهما»
4- توجّه نکردن به فرامین و ارشادات الهى مهم است، چه کم چه زیاد. «فلمّا ذاقا» در ارتکاب گناه، کوچک و بزرگ مطرح نیست، مهم گستاخى بر گناه است. لذا گاهى گناه اندک نیز باعث رسوایى و سقوط انسان مى شود.
5 - برهنگى، نوعى کیفر الهى است، (نه نشانه کمال و تمدّن). «فلمّا ذاقا الشجرة بدت لهما سواتهما...»
6- گاهى سقوط گام به گام است؛ ابتدا ایجاد فکر انحرافى، «فدلاّهما بغرور» سپس انجام منهیّات و خوردن چیزهاى ممنوع، «فلمّا ذاقا الشجرة» و آنگاه سقوط و برهنگى. «بدت لهما سؤاتهما»
7- توجّه نکردن به ارشادات الهى و خوردن غذاى منع شده، زمینه برهنگى است. «ذاقا... بدت لهما سواتهما»
8 - زشتى برهنگى و کرامت پوشش، جزو فطرت انسان است. «وطفقا یخصفان»
9- پوشش ارزش است، گرچه با ساده ترین وسیله باشد. «ورق الجَنّة»
10- احکام و اوامر و نواهى و هشدارهاى خداوند همواره در جهت رشد و تربیت انسان است. «ناداهما ربّهما ألم انهکما»
11- حضرت آدم و حوّا پس از خوردن از آن درخت ممنوعه، از جایگاه عالى خود دور شدند. «تلکما الشجرة» و نفرمود: «هذه الشجرة»
12- خداوند بدون اتمام حجّت، کسى را توبیخ نمىکند. «ألم اَنهکما... اَقُل لکما»
13- در مسیر راه خدا، لازم است دشمنان را بشناسیم. «عدوّ مبین»
14- با آنکه عداوت شیطان آشکار است، امّا انسان از خطر و دشمنى او غافل مىشود. «عدوّ مبین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است