display result search
- 2122
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 107 سوره مائده
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره مائده - آیه 107
فَإِنْ عُثِرَ عَلَى أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّآ إِثْماً فََاخَرَانِ یَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِینَ اسْتَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْأَوْلَیَنِ فَیُقْسِمَانِ بِاللَّهِ لَشَهَدَتُنَآ أَحَقُّ مِن شَهَدَتِهِمَا وَ مَا اعْتَدَیْنَآ إِنَّآ إِذاً لَّمِنَ الظَّلِمِینَ
ترجمه
پس اگر معلوم شد که آن دو شاهد (غیر مسلمان در سفر) گناه و خیانت کرده اند (و سوگندشان ناحقّ بوده)، دو نفر دیگر که (مسلمان هستند و شهادت بر ضررشان تمام شده و به میّت نزدیکترند) برخاسته و به خدا سوگند یاد نمایند که قطعاً گواهى ما (وارثان مسلمان) از گواهى آن دو (غیر مسلمانى که خیانت شان آشکار شده) به حقّ نزدیکتر است (و بگویند) ما (از حدّ و حقّ) تجاوز نکرده ایم که اگر چنین کنیم قطعاً از ستمکارانیم.
کلمه «عثور» به معناى آگاهى بدون تجسّس است.
مخفى نماند که گواهى و سوگند اولیاى میّت، بر اساس اطلاعى است که از قبل، درباره اموال او هنگام سفر یا غیر سفر داشته اند.
براى کلمه «اَوْلیان» در آیه دو معنا مى توان کرد:
الف: دو نفر وارث که گواهى بر ضررشان داده شده ولى به خاطر وارث بودن به میّت نزدیک تر و اولى هستند.
ب: مراد همان دو گواهى هستند که میّت از آنان درخواست گواه شدن کرده و لحظه مرگ حاضر بوده اند و به خاطر همین حضور یا درخواست، اولویّت پیدا کرده اند. بنابراین ترجمه چنین مى شود: اگر معلوم شد که دو نفر اوّل مرتکب گناه شدند پس دو نفر دیگر به جاى آنان به گواهى دادن قیام کنند که آن دو نفر از کسانى باشند که دو شاهد نخست علیه آنان مرتکب گناه شده اند.
شهادت و گواهى باید از هر دو نفر و با اسم مبارک اللَّه باشد و محتواى سوگند همان باشد که در آیه آمده است که اولاً سوگند ما راست است و ما قصد تجاوز به حقوق مردم را نداریم ثانیاً اگر سوگند ما دروغ بود اقرار به ستمگرى خود داریم.
پیام ها
1- شما حقّ تجسّس و کنجکاوى ندارید، ولى اگر اطلاعى پیدا شد، وظیفه عوض مى شود. «فان عُثر...»
2- شهادت دروغ، نوعى تجاوز و ظلم به حقوق مردم است. «اعتدینا... لمن الظالمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَإِنْ عُثِرَ عَلَى أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّآ إِثْماً فََاخَرَانِ یَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِینَ اسْتَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْأَوْلَیَنِ فَیُقْسِمَانِ بِاللَّهِ لَشَهَدَتُنَآ أَحَقُّ مِن شَهَدَتِهِمَا وَ مَا اعْتَدَیْنَآ إِنَّآ إِذاً لَّمِنَ الظَّلِمِینَ
ترجمه
پس اگر معلوم شد که آن دو شاهد (غیر مسلمان در سفر) گناه و خیانت کرده اند (و سوگندشان ناحقّ بوده)، دو نفر دیگر که (مسلمان هستند و شهادت بر ضررشان تمام شده و به میّت نزدیکترند) برخاسته و به خدا سوگند یاد نمایند که قطعاً گواهى ما (وارثان مسلمان) از گواهى آن دو (غیر مسلمانى که خیانت شان آشکار شده) به حقّ نزدیکتر است (و بگویند) ما (از حدّ و حقّ) تجاوز نکرده ایم که اگر چنین کنیم قطعاً از ستمکارانیم.
کلمه «عثور» به معناى آگاهى بدون تجسّس است.
مخفى نماند که گواهى و سوگند اولیاى میّت، بر اساس اطلاعى است که از قبل، درباره اموال او هنگام سفر یا غیر سفر داشته اند.
براى کلمه «اَوْلیان» در آیه دو معنا مى توان کرد:
الف: دو نفر وارث که گواهى بر ضررشان داده شده ولى به خاطر وارث بودن به میّت نزدیک تر و اولى هستند.
ب: مراد همان دو گواهى هستند که میّت از آنان درخواست گواه شدن کرده و لحظه مرگ حاضر بوده اند و به خاطر همین حضور یا درخواست، اولویّت پیدا کرده اند. بنابراین ترجمه چنین مى شود: اگر معلوم شد که دو نفر اوّل مرتکب گناه شدند پس دو نفر دیگر به جاى آنان به گواهى دادن قیام کنند که آن دو نفر از کسانى باشند که دو شاهد نخست علیه آنان مرتکب گناه شده اند.
شهادت و گواهى باید از هر دو نفر و با اسم مبارک اللَّه باشد و محتواى سوگند همان باشد که در آیه آمده است که اولاً سوگند ما راست است و ما قصد تجاوز به حقوق مردم را نداریم ثانیاً اگر سوگند ما دروغ بود اقرار به ستمگرى خود داریم.
پیام ها
1- شما حقّ تجسّس و کنجکاوى ندارید، ولى اگر اطلاعى پیدا شد، وظیفه عوض مى شود. «فان عُثر...»
2- شهادت دروغ، نوعى تجاوز و ظلم به حقوق مردم است. «اعتدینا... لمن الظالمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است