- 189
- 1000
- 1000
- 1000
کدام حسین؛ کدام کربلا، فصل سوم، جلسه بیست و هشتم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «کدام حسین؛ کدام کربلا»، فصل سوم، جلسه بیست و هشتم، سال 1402
در سیرهی حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه اتفاقات عجیب و غریب زیادی رخ داده است، خیلی عظمتهای حیرتانگیز، حماسههای شگفت؛ هر کسی از راه رسیده است امام حسین علیه السلام را به سمت خود کشیده است، چون امام حسین علیه السلام یک قدرت عظیم است، چون امام حسین علیه السلام یک توانِ گفتمان جدّی است، یزید ملعون هم امام حسین علیه السلام را به سمت خود کشید.
وقتی نتوانست جلوی خطبهی سیّدالسّاجدین علیه السلام و حضرت زینب کبری سلام الله علیها کم آورد، گفت این عبیداللهِ ناپاکزاده این کارها را کرده است و من نمیخواستم، عزاداری کنید، ما که پسرعمو هستیم و با یکدیگر مشکلی نداشتیم!
یعنی حتّی یزید ملعون هم نتوانست در مقابل حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه بایستد. البته آخوندهای فاسدی مانند عبدالله بن عمر ایستادند.
حرکت حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه ویژگیهایی دارد که بزرگی و عظمت آن، آدمها را بیچاره میکند، در نتیجه هر کسی یا عمداً یا از روی عشق خود، ولو با فهم ناقص خود، یا به هر دلیل دیگری او را طوری تفسیر و تأویل و تعبیر میکند که با بقیهی کارهای خود هماهنگ کند.
نسخهی کاریکاتوری این موضوع این است که آن کسی که میخواهد بجنگد از امام حسین علیه السلام الگو میگیرد، آن کسی هم که میخواهد مذاکره کند از امام حسین علیه السلام الگو میگیرد!
درواقع خیلیها از امام حسین علیه السلام الگو نمیگیرند، بلکه امام حسین علیه السلام را خرج فکر خود میکنند.
قبل از اینکه بخواهیم به اصل بحث ورود کنیم، اول باید معلوم بشود این موضوع چقدر بزرگ است که چرا کسی خیلی به خود اجازه نمیدهد که با او طرف بشود، بلکه مخالفان او هم میگویند که ما طرفدار او هستیم و او الگوی ماست. چون امروز اگر کسی مقابلِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه تلقّی بشود، جهان اسلام او را مانند یک دستمال کثیف بیرون میاندازند، پس همه به دنبال این هستند که بگویند ما امام حسینی هستیم، منتها امام حسین این شکلی است که ما میگوییم.
این موضوع خیلی برای ما تکلیف درست میکند، این درواقع چهارمین فصلِ بحث من از این سلسله بحث است. سال گذشته هم پنج جلسه در همین جلسه به این موضوع پرداختهام. این بحث یک مقدمه به نام «جنگ روایتها» داشته است، نام فصل اول و دوم این بحث هم «کدام حسین علیه السلام؟ کدام کربلا؟» است، این هم فصل سوم آن مجموعه است.
در سیرهی حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه اتفاقات عجیب و غریب زیادی رخ داده است، خیلی عظمتهای حیرتانگیز، حماسههای شگفت؛ هر کسی از راه رسیده است امام حسین علیه السلام را به سمت خود کشیده است، چون امام حسین علیه السلام یک قدرت عظیم است، چون امام حسین علیه السلام یک توانِ گفتمان جدّی است، یزید ملعون هم امام حسین علیه السلام را به سمت خود کشید.
وقتی نتوانست جلوی خطبهی سیّدالسّاجدین علیه السلام و حضرت زینب کبری سلام الله علیها کم آورد، گفت این عبیداللهِ ناپاکزاده این کارها را کرده است و من نمیخواستم، عزاداری کنید، ما که پسرعمو هستیم و با یکدیگر مشکلی نداشتیم!
یعنی حتّی یزید ملعون هم نتوانست در مقابل حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه بایستد. البته آخوندهای فاسدی مانند عبدالله بن عمر ایستادند.
حرکت حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه ویژگیهایی دارد که بزرگی و عظمت آن، آدمها را بیچاره میکند، در نتیجه هر کسی یا عمداً یا از روی عشق خود، ولو با فهم ناقص خود، یا به هر دلیل دیگری او را طوری تفسیر و تأویل و تعبیر میکند که با بقیهی کارهای خود هماهنگ کند.
نسخهی کاریکاتوری این موضوع این است که آن کسی که میخواهد بجنگد از امام حسین علیه السلام الگو میگیرد، آن کسی هم که میخواهد مذاکره کند از امام حسین علیه السلام الگو میگیرد!
درواقع خیلیها از امام حسین علیه السلام الگو نمیگیرند، بلکه امام حسین علیه السلام را خرج فکر خود میکنند.
قبل از اینکه بخواهیم به اصل بحث ورود کنیم، اول باید معلوم بشود این موضوع چقدر بزرگ است که چرا کسی خیلی به خود اجازه نمیدهد که با او طرف بشود، بلکه مخالفان او هم میگویند که ما طرفدار او هستیم و او الگوی ماست. چون امروز اگر کسی مقابلِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه تلقّی بشود، جهان اسلام او را مانند یک دستمال کثیف بیرون میاندازند، پس همه به دنبال این هستند که بگویند ما امام حسینی هستیم، منتها امام حسین این شکلی است که ما میگوییم.
این موضوع خیلی برای ما تکلیف درست میکند، این درواقع چهارمین فصلِ بحث من از این سلسله بحث است. سال گذشته هم پنج جلسه در همین جلسه به این موضوع پرداختهام. این بحث یک مقدمه به نام «جنگ روایتها» داشته است، نام فصل اول و دوم این بحث هم «کدام حسین علیه السلام؟ کدام کربلا؟» است، این هم فصل سوم آن مجموعه است.
تاکنون نظری ثبت نشده است