display result search
- 471
- 1000
- 1000
- 1000
تاریخ بعثت و عصر ظهور، جلسه بیست و سوم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «تاریخ بعثت و عصر ظهور»، جلسه بیست و سوم، سال 1400
اگرچه آزادسازی یک جامعه دشوار است اما حفظ این آزادی دشوارتر است. ما در تاریخ اسلام می‌بینیم که بعد از رسول‌خدا(ص) چهار گروه از این فرعونچه‌ها ظهور کردند. امیرالمؤمنین علی(ع) با سه گروه از آنها جنگیدند که ان‌شاءالله جلسات بعد دربارۀ آنها صحبت خواهیم کرد. این سه گروه چه کسانی بودند: طلحه و زبیر، معاویه، خوارج. گروه چهارم ماندند که امیرالمؤمنین علی(ع) با آنها نجنگیدند. اینها در زمان امام حسن مجتبی(ع) خیانت کردند و بعد امام حسین(ع) را به قتل رساندند. یعنی غیر از این سه گروه هنوز فرعونچه‌هایی بودند که خون به جگر امیرالمؤمنین علی(ع) کردند. این سه گروه که مقابل امیرالمؤمنین علی(ع) ایستادند با تقابلی که با حضرت داشتند خودشان را رسوا کردند. اما آن گروهی که رسوا نشدند، امام حسین(ع) با خون خودشان آنها را رسوا کردند. آنها را هم باید شناخت.
اینها موانع دولت کریمه هستند. اینها کمترین بذری در هر خاکی و در هر جامعه‌ای بکارند، باید ریشه‌کن بشوند. دولت کریمه دولتی است بدون این فرعونچه‌ها، و ما الآن در زمانی هستیم که قبل از ظهور باید این بذرها، نهال‌ها و بوته‌های علف‌های هرز و خارهایی را که می‌خواهند سر راه دولت کریمه دربیایند ریشه‌کن کنیم. ان‌شاءالله حضرت بعد از ظهورشان حدود هشت ماه با اینها نبرد خواهند کرد. مثل صدر اسلام نیست که زیاد طول بکشد.
حالا برویم سراغ دولت کریمه. دولت کریمه دولتی است که با فرعونچه‌ها مبارزه می‌کند، اما نکته‌اش اینجاست که با روش کریمانه این‌کار را انجام می‌دهد؛ در زمان صدر اسلام، روش کریمانه از نظر ظاهری موفقیت لازم را به‌دست نیاورد. در زمان امام‌زمان(ع) هم برخورد باید مانند صدر اسلام، کریمانه باشد. چطور می‌شود که امام‌زمان(ع) با برخورد کریمانه، موفق می‌شوند؟ ما باید این تفاوت را درک کنیم و باید در عصر ظهور این تفاوت را درست کنیم.
یک‌بار دیگر مرور کنیم: برقراری آزادی و حفظ آزادی در یک جامعه با مشکلاتی مواجه است که این مشکلات عبارت‌اند از آنهایی که قدرت‌طلب هستند، آنهایی که بی‌تفاوت هستند و آنهایی که مرعوب قدرت‌طلب‌ها هستند؛ این سه گروه مانع حفظ آزادی در جامعۀ آزاد شده هستند. امامی که می‌خواهد بیاید این آزادی و کرامت را حفظ بکند، به چه روشی می‌خواهد عمل بکند؟ آیا به روش غیرکریمانه و غیرآزادمنشانه می‌خواهد آزادی را حفظ کند؟ مثل غربی‌هایی که با جنگ و خونریزی می‌خواهند دموکراسی را برقرار کنند؟ حفظ آزادمنشی و آزادی و کرامت به روش کریمانه و آزادمنشانۀ رهبری جامعۀ دینی کمی سخت است. در تاریخ اسلام هرچه مظلومیت هست مال اینجاست. با مثال‌هایی که عرض خواهم کرد توضیح مطلب خیلی ساده می‌شود.
منتها قبل از اینکه توضیح بدهم و برخی از اسناد را از قرآن و همچنین روایات معرفی کنم، یک دعایی هست برای امشب و این دهه که اوّل این دعا با مختصری تفاوت شبیه «اللّهمَّ کن لولیک الحجّة» هست و بقیه‌اش شبیه دعای افتتاح و شبیه دعایی می‌شود که مشهور است در زیارت هر روز صبح دربارۀ حضرت ولی‌عصر(ع) خوانده می‌شود. به ما امشب خیلی توصیه کردند که این دعا را بخوانیم: «اللّهمَّ إنّی أرغبُ إلیکَ فی دَولَةٍ کریمَة تُعِزُّ بها الاسلام و أهلَه...»؛ پس امشب شب دولت کریمه است، موضوع توجه ما باید دولت کریمه باشد؛ فرموده‌اند امشب مدام این دعا را بخوانید.
ما از این به بعد دربارۀ دشواری‌های دولت کریمه و چگونگی زندگی در دولت کریمه صحبت می‌کنیم که در واقع مسئولیت ما را در دوران غیبت برای اینکه مقدمات ظهور را فراهم کنیم مشخص می‌کند. دولت کریمه دو تا مشخصه دارد یکی «تُعِزُّ بها الإسلام و أهلَه» است، یعنی در دولت کریمه اسلام و اهلش عزیز می‌شوند. اسلام و اهلش چه‌طوری عزیز می‌شوند؟ وقتی که بتوانیم برای کلّ دنیا، غربی‌ها و شرقی‌ها، کرامت انسانی و یک جامعۀ ایده‌آل را به نمایش بگذاریم به‌طوری که همه تحسین کنند و بگویند این بهتر است، این زیباتر است.
شهید بهشتی می‌فرمود برای مقدمه‌سازی و تعجیل فرج، هیچ چیزی بهتر از این نیست که ما یک جامعۀ نمونه بسازیم. قانون و عدالت به‌معنای انصاف، موضوعاتی مقدماتی برای امور بالاتر از اینها می‌شوند، ما بالاتر از اینها، شهر کم‌‌نظارت و پُر از ایثار می‌خواهیم؛ نه شهری که با قانون، یقۀ آدم‌ها را بگیرد که مبادا خطا کنند!
اگرچه آزادسازی یک جامعه دشوار است اما حفظ این آزادی دشوارتر است. ما در تاریخ اسلام می‌بینیم که بعد از رسول‌خدا(ص) چهار گروه از این فرعونچه‌ها ظهور کردند. امیرالمؤمنین علی(ع) با سه گروه از آنها جنگیدند که ان‌شاءالله جلسات بعد دربارۀ آنها صحبت خواهیم کرد. این سه گروه چه کسانی بودند: طلحه و زبیر، معاویه، خوارج. گروه چهارم ماندند که امیرالمؤمنین علی(ع) با آنها نجنگیدند. اینها در زمان امام حسن مجتبی(ع) خیانت کردند و بعد امام حسین(ع) را به قتل رساندند. یعنی غیر از این سه گروه هنوز فرعونچه‌هایی بودند که خون به جگر امیرالمؤمنین علی(ع) کردند. این سه گروه که مقابل امیرالمؤمنین علی(ع) ایستادند با تقابلی که با حضرت داشتند خودشان را رسوا کردند. اما آن گروهی که رسوا نشدند، امام حسین(ع) با خون خودشان آنها را رسوا کردند. آنها را هم باید شناخت.
اینها موانع دولت کریمه هستند. اینها کمترین بذری در هر خاکی و در هر جامعه‌ای بکارند، باید ریشه‌کن بشوند. دولت کریمه دولتی است بدون این فرعونچه‌ها، و ما الآن در زمانی هستیم که قبل از ظهور باید این بذرها، نهال‌ها و بوته‌های علف‌های هرز و خارهایی را که می‌خواهند سر راه دولت کریمه دربیایند ریشه‌کن کنیم. ان‌شاءالله حضرت بعد از ظهورشان حدود هشت ماه با اینها نبرد خواهند کرد. مثل صدر اسلام نیست که زیاد طول بکشد.
حالا برویم سراغ دولت کریمه. دولت کریمه دولتی است که با فرعونچه‌ها مبارزه می‌کند، اما نکته‌اش اینجاست که با روش کریمانه این‌کار را انجام می‌دهد؛ در زمان صدر اسلام، روش کریمانه از نظر ظاهری موفقیت لازم را به‌دست نیاورد. در زمان امام‌زمان(ع) هم برخورد باید مانند صدر اسلام، کریمانه باشد. چطور می‌شود که امام‌زمان(ع) با برخورد کریمانه، موفق می‌شوند؟ ما باید این تفاوت را درک کنیم و باید در عصر ظهور این تفاوت را درست کنیم.
یک‌بار دیگر مرور کنیم: برقراری آزادی و حفظ آزادی در یک جامعه با مشکلاتی مواجه است که این مشکلات عبارت‌اند از آنهایی که قدرت‌طلب هستند، آنهایی که بی‌تفاوت هستند و آنهایی که مرعوب قدرت‌طلب‌ها هستند؛ این سه گروه مانع حفظ آزادی در جامعۀ آزاد شده هستند. امامی که می‌خواهد بیاید این آزادی و کرامت را حفظ بکند، به چه روشی می‌خواهد عمل بکند؟ آیا به روش غیرکریمانه و غیرآزادمنشانه می‌خواهد آزادی را حفظ کند؟ مثل غربی‌هایی که با جنگ و خونریزی می‌خواهند دموکراسی را برقرار کنند؟ حفظ آزادمنشی و آزادی و کرامت به روش کریمانه و آزادمنشانۀ رهبری جامعۀ دینی کمی سخت است. در تاریخ اسلام هرچه مظلومیت هست مال اینجاست. با مثال‌هایی که عرض خواهم کرد توضیح مطلب خیلی ساده می‌شود.
منتها قبل از اینکه توضیح بدهم و برخی از اسناد را از قرآن و همچنین روایات معرفی کنم، یک دعایی هست برای امشب و این دهه که اوّل این دعا با مختصری تفاوت شبیه «اللّهمَّ کن لولیک الحجّة» هست و بقیه‌اش شبیه دعای افتتاح و شبیه دعایی می‌شود که مشهور است در زیارت هر روز صبح دربارۀ حضرت ولی‌عصر(ع) خوانده می‌شود. به ما امشب خیلی توصیه کردند که این دعا را بخوانیم: «اللّهمَّ إنّی أرغبُ إلیکَ فی دَولَةٍ کریمَة تُعِزُّ بها الاسلام و أهلَه...»؛ پس امشب شب دولت کریمه است، موضوع توجه ما باید دولت کریمه باشد؛ فرموده‌اند امشب مدام این دعا را بخوانید.
ما از این به بعد دربارۀ دشواری‌های دولت کریمه و چگونگی زندگی در دولت کریمه صحبت می‌کنیم که در واقع مسئولیت ما را در دوران غیبت برای اینکه مقدمات ظهور را فراهم کنیم مشخص می‌کند. دولت کریمه دو تا مشخصه دارد یکی «تُعِزُّ بها الإسلام و أهلَه» است، یعنی در دولت کریمه اسلام و اهلش عزیز می‌شوند. اسلام و اهلش چه‌طوری عزیز می‌شوند؟ وقتی که بتوانیم برای کلّ دنیا، غربی‌ها و شرقی‌ها، کرامت انسانی و یک جامعۀ ایده‌آل را به نمایش بگذاریم به‌طوری که همه تحسین کنند و بگویند این بهتر است، این زیباتر است.
شهید بهشتی می‌فرمود برای مقدمه‌سازی و تعجیل فرج، هیچ چیزی بهتر از این نیست که ما یک جامعۀ نمونه بسازیم. قانون و عدالت به‌معنای انصاف، موضوعاتی مقدماتی برای امور بالاتر از اینها می‌شوند، ما بالاتر از اینها، شهر کم‌‌نظارت و پُر از ایثار می‌خواهیم؛ نه شهری که با قانون، یقۀ آدم‌ها را بگیرد که مبادا خطا کنند!
تاکنون نظری ثبت نشده است