- 799
- 1000
- 1000
- 1000
گزارشگری راویان سفرهای راهیان نور
سخنرانی از آیت الله العظمی سید علی حسینی خامنه ای با موضوع «گزارشگری راویان سفرهای راهیان نور»، سال 1395
حرکت نظامی اگرچنانچه از سوی دشمن انجام بگیرد، ملّت را پُرانگیزهتر میکند، مُشت ملّت را در مقابل آنها محکمتر میکند؛ حرکت نظامی این است؛ امّا حملهی فرهنگی بعکس است؛ اگر دشمن بتواند حملهی فرهنگی را انجام بدهد، [انسان را] بیحال میکند، از تصمیم میاندازد، ارادهها را تضعیف میکند، جوانهای کشور را از کشور میگیرد؛ نیروهای بهدردبخور را بیخاصیّت میکند؛ حملهی فرهنگی این است. راه مقابله این است که تولید فرهنگی کنید. یکی از تولیدهای فرهنگی، همین چیزی است که مربوط به شما است و مربوط به راهیان نور است که انصافاً یک ابداع بود، یک سنّت حسنه بود که برادران عزیز ما در سپاه و در بخشهای گوناگون، پایهگذاری کردند و این کار را راه انداختند؛ بسیار خوب است. بههرحال امیدواریم که این کار با بهترین وجهی انجام بگیرد.
ضمناً توجّه کنید، این گزارشگرانی که میروند در این مجموعهها و افراد را هدایت میکنند، اینها بایستی بدانند که چه چیزهایی را در این گزارشگری باید گفت. این گزارشگری با -به قول متعارف- گزارشگری برای گردشگران یا توریستهای خارجی که میآیند مثلاً فلان بنا را تماشا میکنند فرق دارد؛ این یک چیز دیگر است، این را با آن نباید اشتباه کرد؛ آنجا یکجور گزارش مطلوب است، اینجا یکجور گزارش. اینجا محتوای گزارش بایستی پُر از تبیین، پُر از معرفت، پُر از بیان حقایق، پُر از نقاط برجسته و مثبت دوران دفاع مقدّس و ارزشهای دفاع مقدّس باشد؛ اینجوری باید باشد. البتّه من نمیگویم اغراق کنید. من از اغراق و مبالغه و مانند اینها هیچ طرفداری نمیکنم؛ بعکس، ما در این حملات دوران هشتساله، حملات موفّقی داشتیم، حملات ناموفّقی داشتیم. فرض کنید در حملهی رمضان -مِنبابِ مثال- یا کربلای چهار، حملهی ناموفّق [داشتیم]؛ حملات موفّق هم داشتیم، فرض کنید که در والفجر هشت، جوانهای ما رفتند آن طرف اروندرود؛ امّا همان حملات موفّق [هم] حملاتی بود که با صدها مشکل همراه بود. انسانها همه یکجور نیستند، دشواریهای فراوان بود؛ بعضیها از بین راه برمیگشتند، بعضیها پشیمان میشدند، بعضیها جلو نمیرفتند، بعضیها بیش از آنچه به فکر انجام وظیفه باشند، به فکر این بودند که دربارهی ما چه میگویند، اینجوری هم داشتیم؛ اینها را هم بگوییم، اشکالی ندارد. در بین [بیان] همهی این مجموعه است که آن تلألؤهای فوقالعاده خودش: آن انسانهای ناب، آن شهدای عزیز، عالیقدر، خودشان را، ارزششان را، والاییشان را نشان میدهند. بنابراین هیچ لزومی ندارد مبالغه کنیم، اغراق کنیم یا جوری حرف بزنیم که گویی آنها یک انسانهای دیگری بودند؛ نخیر، از همین جنس ماها بودند، منتها بهتر از ما راه را شناختند، بهتر از ما زندگی را فهمیدند، اقبال بیشتری داشتند، توسّل بیشتری داشتند، خدای متعال هم به آنها توجّه بیشتری کرد و آنها را از سرچشمهی لطف و فضل خودش سیراب کرد.
هرکدام از این پنج استان خوزستان و ایلام و کرمانشاه و کردستان و آذربایجان غربی -این نوار مرزی غرب کشور- یک مسئلهای دارد، یک ارزشی دارد، یک جایگاهی دارد؛ مردم آنجا مورد توجّه قرار بگیرند، مورد محبّت قرار بگیرند؛ همهی اینها پشتیبانی کردند. در همهی این بخشها که شما ملاحظه میکنید، اگر پشتیبانیهای مردم نبود، کار پیش نمیرفت؛ پشتیبانی مردم بود که رزمندگان توانستند کار انجام بدهند. البتّه بنده در همان مختصر برههای که در آن عرصهها حضور پیدا کردم، خودم به چشم خودم دیدم کمکهای مردم را، حمایتهای مردم را، توجّهات خاصّ مردم به رزمندگان را، که رزمندگان را وادار میکرد که بتوانند کارهای بزرگ را انجام بدهند و این حرکات را انجام دادند. امیدواریم انشاءالله خداوند متعال شماها را موفّق بدارد، مؤیّد بدارد و این کار را انشاءالله بابرکت قرار بدهد که برکات این کار انشاءالله شامل حال کشور برای امروز کشور و آیندهی کشور بشود.
حرکت نظامی اگرچنانچه از سوی دشمن انجام بگیرد، ملّت را پُرانگیزهتر میکند، مُشت ملّت را در مقابل آنها محکمتر میکند؛ حرکت نظامی این است؛ امّا حملهی فرهنگی بعکس است؛ اگر دشمن بتواند حملهی فرهنگی را انجام بدهد، [انسان را] بیحال میکند، از تصمیم میاندازد، ارادهها را تضعیف میکند، جوانهای کشور را از کشور میگیرد؛ نیروهای بهدردبخور را بیخاصیّت میکند؛ حملهی فرهنگی این است. راه مقابله این است که تولید فرهنگی کنید. یکی از تولیدهای فرهنگی، همین چیزی است که مربوط به شما است و مربوط به راهیان نور است که انصافاً یک ابداع بود، یک سنّت حسنه بود که برادران عزیز ما در سپاه و در بخشهای گوناگون، پایهگذاری کردند و این کار را راه انداختند؛ بسیار خوب است. بههرحال امیدواریم که این کار با بهترین وجهی انجام بگیرد.
ضمناً توجّه کنید، این گزارشگرانی که میروند در این مجموعهها و افراد را هدایت میکنند، اینها بایستی بدانند که چه چیزهایی را در این گزارشگری باید گفت. این گزارشگری با -به قول متعارف- گزارشگری برای گردشگران یا توریستهای خارجی که میآیند مثلاً فلان بنا را تماشا میکنند فرق دارد؛ این یک چیز دیگر است، این را با آن نباید اشتباه کرد؛ آنجا یکجور گزارش مطلوب است، اینجا یکجور گزارش. اینجا محتوای گزارش بایستی پُر از تبیین، پُر از معرفت، پُر از بیان حقایق، پُر از نقاط برجسته و مثبت دوران دفاع مقدّس و ارزشهای دفاع مقدّس باشد؛ اینجوری باید باشد. البتّه من نمیگویم اغراق کنید. من از اغراق و مبالغه و مانند اینها هیچ طرفداری نمیکنم؛ بعکس، ما در این حملات دوران هشتساله، حملات موفّقی داشتیم، حملات ناموفّقی داشتیم. فرض کنید در حملهی رمضان -مِنبابِ مثال- یا کربلای چهار، حملهی ناموفّق [داشتیم]؛ حملات موفّق هم داشتیم، فرض کنید که در والفجر هشت، جوانهای ما رفتند آن طرف اروندرود؛ امّا همان حملات موفّق [هم] حملاتی بود که با صدها مشکل همراه بود. انسانها همه یکجور نیستند، دشواریهای فراوان بود؛ بعضیها از بین راه برمیگشتند، بعضیها پشیمان میشدند، بعضیها جلو نمیرفتند، بعضیها بیش از آنچه به فکر انجام وظیفه باشند، به فکر این بودند که دربارهی ما چه میگویند، اینجوری هم داشتیم؛ اینها را هم بگوییم، اشکالی ندارد. در بین [بیان] همهی این مجموعه است که آن تلألؤهای فوقالعاده خودش: آن انسانهای ناب، آن شهدای عزیز، عالیقدر، خودشان را، ارزششان را، والاییشان را نشان میدهند. بنابراین هیچ لزومی ندارد مبالغه کنیم، اغراق کنیم یا جوری حرف بزنیم که گویی آنها یک انسانهای دیگری بودند؛ نخیر، از همین جنس ماها بودند، منتها بهتر از ما راه را شناختند، بهتر از ما زندگی را فهمیدند، اقبال بیشتری داشتند، توسّل بیشتری داشتند، خدای متعال هم به آنها توجّه بیشتری کرد و آنها را از سرچشمهی لطف و فضل خودش سیراب کرد.
هرکدام از این پنج استان خوزستان و ایلام و کرمانشاه و کردستان و آذربایجان غربی -این نوار مرزی غرب کشور- یک مسئلهای دارد، یک ارزشی دارد، یک جایگاهی دارد؛ مردم آنجا مورد توجّه قرار بگیرند، مورد محبّت قرار بگیرند؛ همهی اینها پشتیبانی کردند. در همهی این بخشها که شما ملاحظه میکنید، اگر پشتیبانیهای مردم نبود، کار پیش نمیرفت؛ پشتیبانی مردم بود که رزمندگان توانستند کار انجام بدهند. البتّه بنده در همان مختصر برههای که در آن عرصهها حضور پیدا کردم، خودم به چشم خودم دیدم کمکهای مردم را، حمایتهای مردم را، توجّهات خاصّ مردم به رزمندگان را، که رزمندگان را وادار میکرد که بتوانند کارهای بزرگ را انجام بدهند و این حرکات را انجام دادند. امیدواریم انشاءالله خداوند متعال شماها را موفّق بدارد، مؤیّد بدارد و این کار را انشاءالله بابرکت قرار بدهد که برکات این کار انشاءالله شامل حال کشور برای امروز کشور و آیندهی کشور بشود.
تاکنون نظری ثبت نشده است