display result search
- 733
- 1000
- 1000
- 1000
کمال جسمی و روحی، جلسه سوم
سخنرانی آیت الله حسین انصاریان با موضوع «کمال جسمی و روحی»، جلسه سوم، سال 1400
یکی از مسائلی که ریشه ای است این است که ما باور کنیم خداوند بزرگ و آفرینننده آدم و عالم ما انسان ها را دوست و به ما محبت دارد. این باور را ما از آنچه که برای ما از رحم مادر تا الآن انجام داده است را باید به دست بیاوریم. و همچنین از دقت در نعمت هایی که در ظرف زندگی ما قرار داده است و نیز از طریق قرآن و روایات و دعاها.
طبق روایات ما یک محبت خاص و ویژه با تعبیر رحیم بیان شده است. پیش از اینکه ما به دنیا بیاییم و در رحم مادر، در همه حرکات و سکنات و ظاهر و باطن، در محبت وجود مقدس او غرق هستیم.
اُمّ به معنی ریشه است و این احترام ویژه‌ای که خداوند برای مادران قرار داده است. خداوند دو معدن محبت یعنی پدر و مادر را در کنار ما قرار داد. دندان نداشتیم و با شیر تغذیه شدیم. ما با تماشای نعمت های خدا و وضع خودمان، باورمان می شود که خالق، عاشق و محب ما است.
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى
آیا آدمی می‌پندارد که او را مهمل (از تکلیف و ثواب و عقاب) گذارند (و غرضی در خلقتش منظور ندارند).
خداوند کی انسان را رها کرده است؟ اگر خدا یک لحظه چتر رحمت خود را از سر انسان ها بر دارد نابود می شوند.
هم خلقت انسان و هم دیگر آفریده اصلا قابل ارزیابی نیستند. همه این موجودات را خدا به عشق انسان و در خدمت به او به کار برد.
وَسَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مِنْهُ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ
و آنچه در آسمانها و زمین است تمام را مسخر شما گردانید و اینها همه از سوی اوست. در این کار نیز برای مردم با فکرت آیاتی (از قدرت الهی) کاملا پدیدار است.
خدا نیازی به انسان ندارد اما ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند، تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری.
یکی از مسائلی که ریشه ای است این است که ما باور کنیم خداوند بزرگ و آفرینننده آدم و عالم ما انسان ها را دوست و به ما محبت دارد. این باور را ما از آنچه که برای ما از رحم مادر تا الآن انجام داده است را باید به دست بیاوریم. و همچنین از دقت در نعمت هایی که در ظرف زندگی ما قرار داده است و نیز از طریق قرآن و روایات و دعاها.
طبق روایات ما یک محبت خاص و ویژه با تعبیر رحیم بیان شده است. پیش از اینکه ما به دنیا بیاییم و در رحم مادر، در همه حرکات و سکنات و ظاهر و باطن، در محبت وجود مقدس او غرق هستیم.
اُمّ به معنی ریشه است و این احترام ویژه‌ای که خداوند برای مادران قرار داده است. خداوند دو معدن محبت یعنی پدر و مادر را در کنار ما قرار داد. دندان نداشتیم و با شیر تغذیه شدیم. ما با تماشای نعمت های خدا و وضع خودمان، باورمان می شود که خالق، عاشق و محب ما است.
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى
آیا آدمی می‌پندارد که او را مهمل (از تکلیف و ثواب و عقاب) گذارند (و غرضی در خلقتش منظور ندارند).
خداوند کی انسان را رها کرده است؟ اگر خدا یک لحظه چتر رحمت خود را از سر انسان ها بر دارد نابود می شوند.
هم خلقت انسان و هم دیگر آفریده اصلا قابل ارزیابی نیستند. همه این موجودات را خدا به عشق انسان و در خدمت به او به کار برد.
وَسَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مِنْهُ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ
و آنچه در آسمانها و زمین است تمام را مسخر شما گردانید و اینها همه از سوی اوست. در این کار نیز برای مردم با فکرت آیاتی (از قدرت الهی) کاملا پدیدار است.
خدا نیازی به انسان ندارد اما ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند، تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری.
تاکنون نظری ثبت نشده است