display result search
- 1035
- 1000
- 1000
- 1000
اهلبیت (ع) و خصوصیات مومنان و شیعیان واقعی، جلسه سوم
سخنرانی از آیت الله حسین انصاریان با موضوع «اهلبیت (ع) و خصوصیات مومنان و شیعیان واقعی»، جلسه سوم، سال 1400
اگر در کنار بسیاری از آیات قرآن روایات یا روایتی هم نبود آن آیات با نورانیت خود به انسان می فهماندند که ما در رابطه با اهلبیت نازل شده ایم. « إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا» خدا چنین می‌خواهد که هر رجس و آلایشی را از شما خانواده (نبوت) ببرد و شما را از هر عیب پاک و منزه گرداند. ولی برای همین آیه هم روایات فراوانی در کتاب ها نقل شده است. « قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَ» بگو: من از شما اجر رسالت جز این نخواهم که مودّت و محبّت مرا در حقّ خویشاوندان منظور دارید.
مودت به اهلبیت پاداش بیست و سه سال زحمات طاقت فرسای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است. بسیاری از آیات به کمک روایات گویای این معنا است که در رابطه با اهلبیت علیهم السلام نازل شده است. ابن عباس نقل مى کند: ((ما نزل القرآن ((یا إیها الذین آمنوا)) الا على سیدها و شریفها و امیرها و ما إحد من إصحاب رسول الله الا قد عاتبه الله فى القرآن ما خلا على بن إبى طالب فانه لم یعاتبه بشىء... ما نزل فى إحد من کتاب الله ما نزل فى على.
در قرآن مجید, خطاب ((یا إیها الذین آمنوا)) در هیچ آیه اى نازل نشده, مگر اینکه على(ع) سید و شریف و امیر (و مصداق اتم و اکمل) آن است. و احدى از اصحاب رسول خدا(ص) نبود, مگر اینکه خداوند در قرآن به او عتاب کرده، جز على بن ابى طالب که خدا هرگز در چیزى به او عتاب نکرد... در کتاب خدا (قرآن مجید) آنچه درباره على نازل شده (از فضایل و مدایح) درباره هیچ کس نازل نشده است.
خدا در آیه 208 سوره مبارکه بقره می فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ» ای اهل ایمان، همه متّفقا در مقام تسلیم خدا در آیید و از وسوسه های شیطان پیروی مکنید که او همانا شما را دشمنی آشکار است.
متن آیه ترکیبی از یک امر واجب و از یک نهی تحریمی واجب دارد. «ادخلو» و «ولا تتبعو» فعل امر است.
حالا صلح و آشتی با چه کسی؟ آن حصار محکم الهی که تمام درهای آن به روی شیاطین داخلی و باطنی بسته است ولایت اهلبیت علیهم السلام است. عشق و تبعیت از اهلبیت و فرمانبرداری از امرها و نهی های آنها حقیقت ولایت است. کسی که با اهلبیت آشتی نیست اگر تمام عمر روزگار را در کنار رکن و مقام، شب ها را تا صبح عبادت و روزها را در طول سال روزه بگیرد، اگر با این پرونده وارد قیامت شود با صورت او را در آتش دوزخ می اندازند.
اگر در کنار بسیاری از آیات قرآن روایات یا روایتی هم نبود آن آیات با نورانیت خود به انسان می فهماندند که ما در رابطه با اهلبیت نازل شده ایم. « إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا» خدا چنین می‌خواهد که هر رجس و آلایشی را از شما خانواده (نبوت) ببرد و شما را از هر عیب پاک و منزه گرداند. ولی برای همین آیه هم روایات فراوانی در کتاب ها نقل شده است. « قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَ» بگو: من از شما اجر رسالت جز این نخواهم که مودّت و محبّت مرا در حقّ خویشاوندان منظور دارید.
مودت به اهلبیت پاداش بیست و سه سال زحمات طاقت فرسای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است. بسیاری از آیات به کمک روایات گویای این معنا است که در رابطه با اهلبیت علیهم السلام نازل شده است. ابن عباس نقل مى کند: ((ما نزل القرآن ((یا إیها الذین آمنوا)) الا على سیدها و شریفها و امیرها و ما إحد من إصحاب رسول الله الا قد عاتبه الله فى القرآن ما خلا على بن إبى طالب فانه لم یعاتبه بشىء... ما نزل فى إحد من کتاب الله ما نزل فى على.
در قرآن مجید, خطاب ((یا إیها الذین آمنوا)) در هیچ آیه اى نازل نشده, مگر اینکه على(ع) سید و شریف و امیر (و مصداق اتم و اکمل) آن است. و احدى از اصحاب رسول خدا(ص) نبود, مگر اینکه خداوند در قرآن به او عتاب کرده، جز على بن ابى طالب که خدا هرگز در چیزى به او عتاب نکرد... در کتاب خدا (قرآن مجید) آنچه درباره على نازل شده (از فضایل و مدایح) درباره هیچ کس نازل نشده است.
خدا در آیه 208 سوره مبارکه بقره می فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ» ای اهل ایمان، همه متّفقا در مقام تسلیم خدا در آیید و از وسوسه های شیطان پیروی مکنید که او همانا شما را دشمنی آشکار است.
متن آیه ترکیبی از یک امر واجب و از یک نهی تحریمی واجب دارد. «ادخلو» و «ولا تتبعو» فعل امر است.
حالا صلح و آشتی با چه کسی؟ آن حصار محکم الهی که تمام درهای آن به روی شیاطین داخلی و باطنی بسته است ولایت اهلبیت علیهم السلام است. عشق و تبعیت از اهلبیت و فرمانبرداری از امرها و نهی های آنها حقیقت ولایت است. کسی که با اهلبیت آشتی نیست اگر تمام عمر روزگار را در کنار رکن و مقام، شب ها را تا صبح عبادت و روزها را در طول سال روزه بگیرد، اگر با این پرونده وارد قیامت شود با صورت او را در آتش دوزخ می اندازند.
تاکنون نظری ثبت نشده است