display result search
- 602
- 1000
- 1000
- 1000
آمادگی برای اجابت دعوت سید الشهداء درعاشورا، جلسه هفتم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "آمادگی برای اجابت دعوت سید الشهداء درعاشورا"، جلسه هفتم، سال 1393
طی مسیر توحید مراحلی دارد که یک مرحله از آن عبور از حجب ظلمانی است و پس از آن ورود به وادی نور و عبور از حجب نورانی تا رسیدن به سرچشمه نور است. اگر حجاب ها رفع نشود انسان به اندازه محجوبیتش از خدای متعال دور خواهد بود. البته خدای متعال هیچ حجابی ندارد و در عین این که در عالی ترین مراتب است، به همه موجودات نزدیک است. «هو معکم اینما کنتم»(حدید/4)؛ اما انسان ها در پوششند و به همان اندازه که از اسماء و صفات «جمال و جلال» الهی در حجابند از خدای متعال محجوبند. یک معنای حجب ظلمانی، محیط «استکبار، معصیت و طغیان» است. اگر در مورد حجب «فرد» بخواهیم صحبت کنیم ممکن است این حجب، قلب یا اعضاء و جوارح فرد را فرا بگیرند. حجب ظلمانی از یک «گناه و معصیت» تا «یک صفت رذیله» و «بالاتر از آن»، همه از فروع اولیای طاغوت و مستکبرینی اند که بر نبی اکرم طغیان کرده اند. انسانِ محجوب به حجب ظلمانی، محجوب به حجب اولیای طاغوت است. این حجاب ها گاهی یک فعل ر ا محجوب می کند و گاهی تا باطن انسان پیش می رود و سرشت را ظلمانی می کند. قدم گذاردن به بیرون از این حجب نیازمند همت و تلاش است. اما گاهی این حجب، حجاب یک جامعه قرار می گیرد و گاهی حجاب بر یک تاریخ می شودکه بخش عمده ای از جوامع بشری را می پوشاند.
در قرآن از این دستگاه ظلمانی تعبیر به «لیل» شده است «و اللیل اذا یغشی» (لیل/1)، «واللیل اذا یسر» (فجر/4). شبی که هر چند در حال رفتن است ولی ظلمت آن فرا گیر است. در سوره مبارکه نور از این حجب این گونه یاد شده است «ظلمات بعضها فوق بعض اذا اخرج یده لم یکد یراها ...» (نور/40) ظلمات مترکم و فراگیر، همراه با فتنه های متلاطم و خطرناک.عبور از این فتنه ها بسیار دشوار و خطرناک است و با عقل و محاسبات فردی و یا جمعی نمی توان از آن عبور کرد. تها راه عبور از این تاریکی ها این است که خدای متعال از طریق اولیای الهی از انسان دستگیری نماید. یکی از سنگین ترین این حجاب ها بر جامعه بشری، حجاب تجدد است از فلسفه های آن گرفته تا عقلانیت «راهبردی و کاربردی»، تکنولوژی های تولید شده در این تمدن و مجموعه فضایی که جریان تجدد ایجاد کرده است. پرچمداران این تمدن از متفکرین و سیاستمداران تا اقتصاد دانان آن که از فراعنه و قارون های تاریخند، همه از اولیای کفرند که حجاب بزرگی بر جامعه بشری انداخته اند.
یکی از اموری که انسان را زمین گیر می کند و او را نگه می دارد همین است که انسان گمان کند خیری در این دستگاه ظلمانی است در حالی که هیچ خیری در آن نیست. «عدونا اصل کل شر و من فروعهم کل قبیح و فاحشه» آحاد افرادی که در این تمدن زندگی می کنند و یا ارائه یک تقسیم جغرافیایی برای تقسیم اقوام، مقصود نیست. بلکه سخن از تمدنی است که بر «گریز از خدا» و «عقلانیت مادی» بنا شده است. این جریان که البته بسیار پیچیده است توانسته اخلاق، تفکر، رفتار و سبک زندگی ایجاد کند؛ دستگاههای فلسفی پیچیده ای را طراحی کند و انقلاب علمی و صنعتی وسیعی را رقم بزند ولی همه این تمدن با همه آن پیچیدگی هایش امتداد جریان بنی امیه و همان امپراطوری اموی است که در اروپا و آخرین مدل آن در آمریکا بازسازی شده و در همه عالم منتشر گردیده است. در سوره همزه خدای متعال «سرزنش کننده ها و تحقیر کننده ها» را به شدت عتاب می کند و به عقوبت های بسیار سنگینی تهدید می نماید. در سه آیه اول این سوره «ویل لکل همزه لمزه، الذی جمع مالا و عدده، یحسب ان ماله اخلده» خدای متعال ریشه این تحقیر و توهین را در امکانات و اموالی می داند که همّازین و لمّازین جمع کرده اند و گمان کرده اند با این امکانات به خلود می رسند فلذا از آن برای خود تکیه گاهی ساخته اند که با تکیه بر آن دیگران را تحقیر می کنند.
شیطان با «همز و لمز» و «نفخ و نفث» همان گونه که خون در مجاری ما جاری است در ما می دمد. این «همز و لمز» ها، کوچکترین توهین ها و تحقیر ها را در بر می گیرد و شامل کسانی که یک دستگاه عظیم تحقیر و توهین به دین ایجاد کرده اند نیز می شود. همه «همز و لمز» های جزئی (مثل این که کسی به خاطر امکاناتی که دارد دیگری را تحقیر می کند) از فروع این «همز و لمز» بزرگند. البته گناه حتی اگر صغیره هم باشد بد است ولی جهنمی که سوره «همزه» آن را به تصویر می کشد، عذابی است که از قلب طلوع می کند و همه جان را در بر می گیرد. «کلا لینبذن فی الحطمه و ما ادراک ما الحطمه نار الله الموقده التی تطلع علی الافئده». این تصویر، جهنمِ همان «همز و لمز» بزرگ است. اصل این عذاب (به تعبیر قرآن) برای آن «شجره خبیثه» ای است که بنای این سرکشی را گذاشته است که البته شعاع این جهنم، کسانی را که در کبائر با اولیای طاغوت همراهی می کنند در بر می گیرد و یا سایه ای از این عذاب، ممکن است به مؤمنین نیز برسد.
حجب ظلمانی خیلی تیره تر از آن چیزی است که در غرب ظهور پیدا کرده است. این تمدن، تنها یک پرده از این حجب ظلمانی است. حوادث تاریخی بزرگی در تاریخ اتفاق افتاده و حجاب های سنگینی ایجاد شده است که عبور از آن نیاز به چراغ پرفروغی مثل سید الشهدا دارد. فلذا یکی از فروغ های عاشورا تبری، لعن و حرب با دشمنان خدا است. اصل این حجب ظلمانی، محیط ولایت اولیای طاغوت است که محیط حرص و حسد و کینه است و عبور از آن نیازمند کشتی نجات سید الشهدا است. اگر انسان از این حجب عبور کرد سیر در وادی نور آغاز می شود. در قرآن کریم در آیه 35 سوره نور، مراتب تنزل این انوار و مراتب سیر ما با این نور توضیح داده شده است که در جلسات بعدی به آن پرداخته خواهد شد.سید الشهدا نردبان سلوک همه مومنان تاریخ از شبکه تو در تو و پیچیده حجاب های ظلمانی است. اولین حلقه این دستگیری و شفاعت نیز اصحاب و اهل بیت اباعبد الله در عاشورا بودند که حضرت دست آن ها را گرفت و به سرچشمه نور رساند تا آن جا که حضرت می فرمایند «انت امام فی الجنه».
خروج از حجب ظلمانی و همسفر اولیای الهی شدن برای عبور از حجاب های نورانی در دنیا، برزخ و قیامت و نیل به مقام رضوان و به عبارت دیگر ورود به وادی نور و سیر در مقامات ولایت معصوم از سیر در سبل صراط تا رسیدن به مرکز پرگار این نور و مشاهده وجه الله، تنها با شفاعت خود معصوم ممکن است.
طی مسیر توحید مراحلی دارد که یک مرحله از آن عبور از حجب ظلمانی است و پس از آن ورود به وادی نور و عبور از حجب نورانی تا رسیدن به سرچشمه نور است. اگر حجاب ها رفع نشود انسان به اندازه محجوبیتش از خدای متعال دور خواهد بود. البته خدای متعال هیچ حجابی ندارد و در عین این که در عالی ترین مراتب است، به همه موجودات نزدیک است. «هو معکم اینما کنتم»(حدید/4)؛ اما انسان ها در پوششند و به همان اندازه که از اسماء و صفات «جمال و جلال» الهی در حجابند از خدای متعال محجوبند. یک معنای حجب ظلمانی، محیط «استکبار، معصیت و طغیان» است. اگر در مورد حجب «فرد» بخواهیم صحبت کنیم ممکن است این حجب، قلب یا اعضاء و جوارح فرد را فرا بگیرند. حجب ظلمانی از یک «گناه و معصیت» تا «یک صفت رذیله» و «بالاتر از آن»، همه از فروع اولیای طاغوت و مستکبرینی اند که بر نبی اکرم طغیان کرده اند. انسانِ محجوب به حجب ظلمانی، محجوب به حجب اولیای طاغوت است. این حجاب ها گاهی یک فعل ر ا محجوب می کند و گاهی تا باطن انسان پیش می رود و سرشت را ظلمانی می کند. قدم گذاردن به بیرون از این حجب نیازمند همت و تلاش است. اما گاهی این حجب، حجاب یک جامعه قرار می گیرد و گاهی حجاب بر یک تاریخ می شودکه بخش عمده ای از جوامع بشری را می پوشاند.
در قرآن از این دستگاه ظلمانی تعبیر به «لیل» شده است «و اللیل اذا یغشی» (لیل/1)، «واللیل اذا یسر» (فجر/4). شبی که هر چند در حال رفتن است ولی ظلمت آن فرا گیر است. در سوره مبارکه نور از این حجب این گونه یاد شده است «ظلمات بعضها فوق بعض اذا اخرج یده لم یکد یراها ...» (نور/40) ظلمات مترکم و فراگیر، همراه با فتنه های متلاطم و خطرناک.عبور از این فتنه ها بسیار دشوار و خطرناک است و با عقل و محاسبات فردی و یا جمعی نمی توان از آن عبور کرد. تها راه عبور از این تاریکی ها این است که خدای متعال از طریق اولیای الهی از انسان دستگیری نماید. یکی از سنگین ترین این حجاب ها بر جامعه بشری، حجاب تجدد است از فلسفه های آن گرفته تا عقلانیت «راهبردی و کاربردی»، تکنولوژی های تولید شده در این تمدن و مجموعه فضایی که جریان تجدد ایجاد کرده است. پرچمداران این تمدن از متفکرین و سیاستمداران تا اقتصاد دانان آن که از فراعنه و قارون های تاریخند، همه از اولیای کفرند که حجاب بزرگی بر جامعه بشری انداخته اند.
یکی از اموری که انسان را زمین گیر می کند و او را نگه می دارد همین است که انسان گمان کند خیری در این دستگاه ظلمانی است در حالی که هیچ خیری در آن نیست. «عدونا اصل کل شر و من فروعهم کل قبیح و فاحشه» آحاد افرادی که در این تمدن زندگی می کنند و یا ارائه یک تقسیم جغرافیایی برای تقسیم اقوام، مقصود نیست. بلکه سخن از تمدنی است که بر «گریز از خدا» و «عقلانیت مادی» بنا شده است. این جریان که البته بسیار پیچیده است توانسته اخلاق، تفکر، رفتار و سبک زندگی ایجاد کند؛ دستگاههای فلسفی پیچیده ای را طراحی کند و انقلاب علمی و صنعتی وسیعی را رقم بزند ولی همه این تمدن با همه آن پیچیدگی هایش امتداد جریان بنی امیه و همان امپراطوری اموی است که در اروپا و آخرین مدل آن در آمریکا بازسازی شده و در همه عالم منتشر گردیده است. در سوره همزه خدای متعال «سرزنش کننده ها و تحقیر کننده ها» را به شدت عتاب می کند و به عقوبت های بسیار سنگینی تهدید می نماید. در سه آیه اول این سوره «ویل لکل همزه لمزه، الذی جمع مالا و عدده، یحسب ان ماله اخلده» خدای متعال ریشه این تحقیر و توهین را در امکانات و اموالی می داند که همّازین و لمّازین جمع کرده اند و گمان کرده اند با این امکانات به خلود می رسند فلذا از آن برای خود تکیه گاهی ساخته اند که با تکیه بر آن دیگران را تحقیر می کنند.
شیطان با «همز و لمز» و «نفخ و نفث» همان گونه که خون در مجاری ما جاری است در ما می دمد. این «همز و لمز» ها، کوچکترین توهین ها و تحقیر ها را در بر می گیرد و شامل کسانی که یک دستگاه عظیم تحقیر و توهین به دین ایجاد کرده اند نیز می شود. همه «همز و لمز» های جزئی (مثل این که کسی به خاطر امکاناتی که دارد دیگری را تحقیر می کند) از فروع این «همز و لمز» بزرگند. البته گناه حتی اگر صغیره هم باشد بد است ولی جهنمی که سوره «همزه» آن را به تصویر می کشد، عذابی است که از قلب طلوع می کند و همه جان را در بر می گیرد. «کلا لینبذن فی الحطمه و ما ادراک ما الحطمه نار الله الموقده التی تطلع علی الافئده». این تصویر، جهنمِ همان «همز و لمز» بزرگ است. اصل این عذاب (به تعبیر قرآن) برای آن «شجره خبیثه» ای است که بنای این سرکشی را گذاشته است که البته شعاع این جهنم، کسانی را که در کبائر با اولیای طاغوت همراهی می کنند در بر می گیرد و یا سایه ای از این عذاب، ممکن است به مؤمنین نیز برسد.
حجب ظلمانی خیلی تیره تر از آن چیزی است که در غرب ظهور پیدا کرده است. این تمدن، تنها یک پرده از این حجب ظلمانی است. حوادث تاریخی بزرگی در تاریخ اتفاق افتاده و حجاب های سنگینی ایجاد شده است که عبور از آن نیاز به چراغ پرفروغی مثل سید الشهدا دارد. فلذا یکی از فروغ های عاشورا تبری، لعن و حرب با دشمنان خدا است. اصل این حجب ظلمانی، محیط ولایت اولیای طاغوت است که محیط حرص و حسد و کینه است و عبور از آن نیازمند کشتی نجات سید الشهدا است. اگر انسان از این حجب عبور کرد سیر در وادی نور آغاز می شود. در قرآن کریم در آیه 35 سوره نور، مراتب تنزل این انوار و مراتب سیر ما با این نور توضیح داده شده است که در جلسات بعدی به آن پرداخته خواهد شد.سید الشهدا نردبان سلوک همه مومنان تاریخ از شبکه تو در تو و پیچیده حجاب های ظلمانی است. اولین حلقه این دستگیری و شفاعت نیز اصحاب و اهل بیت اباعبد الله در عاشورا بودند که حضرت دست آن ها را گرفت و به سرچشمه نور رساند تا آن جا که حضرت می فرمایند «انت امام فی الجنه».
خروج از حجب ظلمانی و همسفر اولیای الهی شدن برای عبور از حجاب های نورانی در دنیا، برزخ و قیامت و نیل به مقام رضوان و به عبارت دیگر ورود به وادی نور و سیر در مقامات ولایت معصوم از سیر در سبل صراط تا رسیدن به مرکز پرگار این نور و مشاهده وجه الله، تنها با شفاعت خود معصوم ممکن است.
تاکنون نظری ثبت نشده است