display result search
- 1307
- 1000
- 1000
- 1000
انتظار امام باقر (ع) از زندگی اجتماعی مؤمنین
سخنرانی از حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «انتظار امام باقر (ع) از زندگی اجتماعی مؤمنین»، سال 1400
جامعه برای خود یک هویتی دارد. همان طوری که در انسان شناسی به معنای خود، خصوصیات یک فرد، و از میان خصوصیات یک فرد فرایند رشد یک انسان در دانش های مختلف را مورد بررسی قرار می گیرد مثل دانش رشد در روانشناسی، جامعه هم برای خود دارای یک سری خصوصیاتی است و در روند رشد یک جامعه بالاخره احکام و اصولی جاری است. گاهی اوقات بعضی از حرف های دین خطاب به جامعه مومنین است و احیاینا این خطاب ها را می شود به فرد تطبیق داد. یا برخی خطاب ها و نکات دین به افراد است و احیانا می شود انها را با تفسیرها و تحلیل هایی به جامعه ایمانی نسبت داد. ولی همیشه ما باید در ذهن خود حساب جامعه را از فرد جدا کنیم.
بی دلیل در علوم انسانی یک دانشی به عنوان جامعه شناسی در کنار یک دانش دیگر به نام روانشناسی راه نیفتاده است.
در آیه ای از قرآن صریحا خدا متعال دستورات فردی و دستورات جمعی دارد که واقعا فهم و اجرای دستورات جمعی دشوار است.
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»
ای اهل ایمان، (در کار دین) صبور باشید و یکدیگر را به صبر و مقاومت سفارش کنید و مهیّا و مراقب کار دشمن بوده و خداترس باشید، باشد که فیروز و رستگار گردید.
«اصبرو» صبر در زندگی فردی است. «صابرو» صبر در جامعه است.
اگر شما مومنین، تک تک شما برای خود آدم های خوبی باشید و مشغول وظایف شخصی خود باشید، در نهایت جامعه اصلاح نخواهد شد. افراد این جامعه در چرخ دنده های جامعه بد یا جامعه ای که حاکمان بدی دارند له وپایمال خواهند شد. و بعد هم اگر مردم این جامعه قیافه یک فرد مظلوم را به خود بگیرند فتیده ای ندارد چرا که تک تک شما با اینکه افرادی معتقد و مومن و فهمیده ای بودید، نتوانستید یک کار جمعی درست انجام بدهید.
جامعه برای خود یک هویتی دارد. همان طوری که در انسان شناسی به معنای خود، خصوصیات یک فرد، و از میان خصوصیات یک فرد فرایند رشد یک انسان در دانش های مختلف را مورد بررسی قرار می گیرد مثل دانش رشد در روانشناسی، جامعه هم برای خود دارای یک سری خصوصیاتی است و در روند رشد یک جامعه بالاخره احکام و اصولی جاری است. گاهی اوقات بعضی از حرف های دین خطاب به جامعه مومنین است و احیاینا این خطاب ها را می شود به فرد تطبیق داد. یا برخی خطاب ها و نکات دین به افراد است و احیانا می شود انها را با تفسیرها و تحلیل هایی به جامعه ایمانی نسبت داد. ولی همیشه ما باید در ذهن خود حساب جامعه را از فرد جدا کنیم.
بی دلیل در علوم انسانی یک دانشی به عنوان جامعه شناسی در کنار یک دانش دیگر به نام روانشناسی راه نیفتاده است.
در آیه ای از قرآن صریحا خدا متعال دستورات فردی و دستورات جمعی دارد که واقعا فهم و اجرای دستورات جمعی دشوار است.
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»
ای اهل ایمان، (در کار دین) صبور باشید و یکدیگر را به صبر و مقاومت سفارش کنید و مهیّا و مراقب کار دشمن بوده و خداترس باشید، باشد که فیروز و رستگار گردید.
«اصبرو» صبر در زندگی فردی است. «صابرو» صبر در جامعه است.
اگر شما مومنین، تک تک شما برای خود آدم های خوبی باشید و مشغول وظایف شخصی خود باشید، در نهایت جامعه اصلاح نخواهد شد. افراد این جامعه در چرخ دنده های جامعه بد یا جامعه ای که حاکمان بدی دارند له وپایمال خواهند شد. و بعد هم اگر مردم این جامعه قیافه یک فرد مظلوم را به خود بگیرند فتیده ای ندارد چرا که تک تک شما با اینکه افرادی معتقد و مومن و فهمیده ای بودید، نتوانستید یک کار جمعی درست انجام بدهید.
تاکنون نظری ثبت نشده است