display result search
- 496
- 1000
- 1000
- 1000
اقامه فرهنگ ولایت اهل بیت و تحقق جلوه ای از عصر ظهور با زیارت اربعین، جلسه پنجم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "اقامه فرهنگ ولایت اهل بیت و تحقق جلوه ای از عصر ظهور با زیارت اربعین"، جلسه پنجم، سال 1392
شفاعت یک امر جاری در زندگی بندگان است و اختصاص به قیامت و لحظه ورود به بهشت ندارد. بلکه حقیقت نعمتهای بهشتی چیزی جز سیر در درجات توحید و ولایت معصومین نیست. شفاعت برای سیر دادن بندگان در درجات طاعت و بندگی است. این سیر، قبل از این دنیا شروع شده و تا قیامت هم ادامه دارد. بخش دیگری از شفاعت، مربوط به نجات از درکات جهنم و ولایت اولیای طاغوت است. شفاعت، دستگیری از عباد در حقایقی است که در اختیار معصومین است و رنج آن را نیز خود برده اند.
شفاعت از همه عالم، با صبر و تحمل نبی اکرم محقق شده است. چرا که «رسوایی دستگاه باطل و برچیدن ظلمات آن» و «ظهور همه نورایت دستگاه حق»، جز با صبر نبی اکرم ممکن نبوده است.
عاشورا، حقایق درهای معرفت و توحید را به روی ما گشود و باطن دستگاه ابلیس را ظاهرساخت. از عاشورا دو باب گشوده شده است که این دو باب، انسان را برای درک حقیقت توحید و نجات از شبهات دستگاه باطل آماده می کند. «شبهات دستگاه باطل نسبت به راه های جبهه حق و اهداف آن» و «فتنه هایی که در کنار این شبهه ها ایجاد می شود»؛ مبدأ عقب گردها و تردید ها است. در این فضای شبهه ناک است که تهدیدها و تطمیع ها، کارگر می شود.
وقتی مسلم بن عقیل، وارد کوفه شد، هیجده هزار نفر با او بیعت کردند ولی در نهایت کسی با او نماند و شبه ها و فتنه ها، یعنی جلوه دادن لذت ها و ایجاد رعب ها تأثیر گذار شد. اصحاب سید الشهداء، با علم به این که به حسب ظاهر شکست می خورند (چنان که خود حضرت نیز در شب عاشورا فرمودند که هرکس بماند؛ فردا کشته می شود.) در کنار ابی عبد الله ماندند و از همه این شبهه ها و فتنه ها نجات یافتند. اصحاب سید الشهداء، اولین حلقه ای بودند که شفاعت نصیب آن ها شد و در این شفاعت با نور امام به مقصد رسیدند. همه تاریخ، همین طور است. در مقابل فتنه ها تنها مستمسکی که وجود دارد؛ شفاعت و صبر معصوم است . برای امروز ما هم راه، همین است. به خصوص در فضایی که یک حکومت دینی ایجاد شده که راه جدیدی را در دنیا باز کرده است و نسبت به «هدف و راه»، ضعف ها، غفلت ها و دشواری هایی وجود دارد. دشمن در این فضا، دائم شبه افکنی می کند، حتی در اصل این مطلب که دین، حکومت داشته باشد، تردید می کند. در مشروعیت تأسیس حکومت در عصر غیبت، در امکان موفقیت آن، در توفیقات سی ساله انقلاب اسلامی، در همه این ها شبهه می کند. «بزرگنمایی ضعف ها و ایجاد شبهه» و در ادامه «ایجاد فتنه و به رخ کشی قدرت سیاسی، علمی و صنعتی خود و رفاه و امنیتی که وعده آن را می دهد و قدرت رسانه ای که دارند»؛ مجموع این ها، شبهه ها و شهوت هایی را ایجاد می کند و هراس و بیمی در دل ها می اندازد که برخی وحشت زده می شوند و اطراف جبهه حق را خالی می کنند. آن حقیقتی که در طول تاریخ جبهه شیعه را در مقابل این فتنه ها و شبهه ها، زنده و سراپا نگه داشته؛ همین دستگیری و شفاعت نبی اکرم در عاشورا بوده است و در حال حاضر نیز سرمایه ای که با آن می توان به وادی ولایت و وادی ایمن بندگی خدا رسید؛ شفاعت معصوم و عاشورا است. چنان که اصحاب سید الشهداء در دل همه این تهدید ها، تطمیع ها، هوس انگیزی ها و شبهه ها، کمترین تردیدی نداشتند. دلیل مخالفت همیشگی دشمن با سرمایه شیعه در عاشورا، همین نکته است.
هرچند تحلیل عاشورا و تطبیق آن بر شرایط موجود، بصیرت ایجاد می کند ولی ائمه علیهم السلام برای بهره مندی از عاشورا در این فتنه ها، غیر از این که تحلیل کرده اند با تصرف دیگری، مؤمنین را به متن این حادثه برده اند.
در یک دوره ای می گفتند «چرا همه را دعوت به اشک می کنید. آن چه کارساز است علم مبارزه است. باید علم مبارزه را بیاموزید.» امروز نیز برخی می گویند« به جای اشک باید عاشورا را تحلیل کرد.» البته کسی منکر این نیست که باید عاشورا را تحلیل کرد و با تطبیق آن بر شرایط موجود بتوان از این شرایط سخت عبور کرد و به روشنی و آگاهی رسید و با شناخت جبهه حق و باطل به مصونیت رسید ولی راه اصلی عبور جبهه حق از این همه شبهه و فتنه و از این همه تهدید و تطمیع، فقط تحلیل نیست. بلکه باید راهی برای ورود به متن حادثه پیدا کرد. معبراصلی عبور از فتنه ها وشبهه هایی که شیطان در طول تاریخ ایجاد کرده که شاید پیچیده ترین آن در دنیای امروز باشد؛ این دو مسیری است که با عاشورا باز شده است؛ یعنی اولا ارتباط عاطفی با عاشورا و اشک بر عاشورا و دیگری زیارت، یعنی به لقاء عاشورا و صاحب عاشورا رفتن و عهد خود را با او تجدید کردن که این عهد ها، همان زیارت نامه ها است. این دو باب، مهمترین راه های دست یابی به شفاعت نبی اکرم در عاشورا است. بر این اساس مهم ترین کانون هایی که می توانند رفع شبهه و فتنه کنند دو کانون هیآت و زیارت است.
تحلیل های که از متن عاشورا نجوشیده باشد؛ خودش شبهه است، از تحلیل های جریان روشنفکری در دوره های های اخیر (که عاشورا نتیجه یک درگیری قومیتی می داند که دوران آن گذشته است) تا آن تحلیل هایی که مرحوم شهید مطهری آن را روضه مارکسیستی برای امام حسین می دانستند. تحلیلی که همراه با دلدادگی و زیارت نیست؛ برای ما فهم از عمق عاشورا ایجاد نمی کند. آن چه صیانت ایجاد می کند، متن واقعه عاشورا است. تحلیل های بیرون از واقعه، چه تحلیل های عرفانی باشد که از جمال و جلال صنع الهی سخن بگوید و چه عقلی، راه گشا نیست. بیرون این حادثه ایستادن و تحلیل کردن، نه تنها نجات دهنده نیست بلکه خود شبهه ای می شود که باید آن را جواب داد. آن چه ما را از فتنه ها عبور می دهد؛ همان چیزی است که اصحاب سید الشهداء را نجات داد، یعنی پناه بردن به شفاعت سید الشهداء و ورود به متن بلای عاشورا. امام حسین علیه السلام، سنگین ترین بلا را تحمل کردند تا از یک سو محبین را از این شبهه ها و فتنه ها نجات دهند و از سوی دیگر آن ها را در وادی نور سیر دهند و این امر تنها با ورود به متن حادث ممکن است و این ورود نیز تنها با همین دو باب بکاء و زیارت، اتفاق خواهد افتاد.
با ورود به متن واقعه، تحلیل ها معنا دار و بصیرت زا می شود. و انسان را به موضع گیری و صف و قتال می رساند. تحلیل با این سرمایه بارور می شود و الا، نهایت تحلیل به این جا می رسد که عاشورا نتیجه خشونت بدر است. کسی که عاشورایی نشده باشد؛ تحلیل او از عاشورا هرچند به کشتن و کشته شدن برسد؛ تحلیل صحیحی نیست. در همین دوران ما، مارکسیست ها هم عاشورا را تحلیل می کردند ولی این تحلیل ها، نه تنها راه گشا نبود که خود شبهه بود.
شفاعت یک امر جاری در زندگی بندگان است و اختصاص به قیامت و لحظه ورود به بهشت ندارد. بلکه حقیقت نعمتهای بهشتی چیزی جز سیر در درجات توحید و ولایت معصومین نیست. شفاعت برای سیر دادن بندگان در درجات طاعت و بندگی است. این سیر، قبل از این دنیا شروع شده و تا قیامت هم ادامه دارد. بخش دیگری از شفاعت، مربوط به نجات از درکات جهنم و ولایت اولیای طاغوت است. شفاعت، دستگیری از عباد در حقایقی است که در اختیار معصومین است و رنج آن را نیز خود برده اند.
شفاعت از همه عالم، با صبر و تحمل نبی اکرم محقق شده است. چرا که «رسوایی دستگاه باطل و برچیدن ظلمات آن» و «ظهور همه نورایت دستگاه حق»، جز با صبر نبی اکرم ممکن نبوده است.
عاشورا، حقایق درهای معرفت و توحید را به روی ما گشود و باطن دستگاه ابلیس را ظاهرساخت. از عاشورا دو باب گشوده شده است که این دو باب، انسان را برای درک حقیقت توحید و نجات از شبهات دستگاه باطل آماده می کند. «شبهات دستگاه باطل نسبت به راه های جبهه حق و اهداف آن» و «فتنه هایی که در کنار این شبهه ها ایجاد می شود»؛ مبدأ عقب گردها و تردید ها است. در این فضای شبهه ناک است که تهدیدها و تطمیع ها، کارگر می شود.
وقتی مسلم بن عقیل، وارد کوفه شد، هیجده هزار نفر با او بیعت کردند ولی در نهایت کسی با او نماند و شبه ها و فتنه ها، یعنی جلوه دادن لذت ها و ایجاد رعب ها تأثیر گذار شد. اصحاب سید الشهداء، با علم به این که به حسب ظاهر شکست می خورند (چنان که خود حضرت نیز در شب عاشورا فرمودند که هرکس بماند؛ فردا کشته می شود.) در کنار ابی عبد الله ماندند و از همه این شبهه ها و فتنه ها نجات یافتند. اصحاب سید الشهداء، اولین حلقه ای بودند که شفاعت نصیب آن ها شد و در این شفاعت با نور امام به مقصد رسیدند. همه تاریخ، همین طور است. در مقابل فتنه ها تنها مستمسکی که وجود دارد؛ شفاعت و صبر معصوم است . برای امروز ما هم راه، همین است. به خصوص در فضایی که یک حکومت دینی ایجاد شده که راه جدیدی را در دنیا باز کرده است و نسبت به «هدف و راه»، ضعف ها، غفلت ها و دشواری هایی وجود دارد. دشمن در این فضا، دائم شبه افکنی می کند، حتی در اصل این مطلب که دین، حکومت داشته باشد، تردید می کند. در مشروعیت تأسیس حکومت در عصر غیبت، در امکان موفقیت آن، در توفیقات سی ساله انقلاب اسلامی، در همه این ها شبهه می کند. «بزرگنمایی ضعف ها و ایجاد شبهه» و در ادامه «ایجاد فتنه و به رخ کشی قدرت سیاسی، علمی و صنعتی خود و رفاه و امنیتی که وعده آن را می دهد و قدرت رسانه ای که دارند»؛ مجموع این ها، شبهه ها و شهوت هایی را ایجاد می کند و هراس و بیمی در دل ها می اندازد که برخی وحشت زده می شوند و اطراف جبهه حق را خالی می کنند. آن حقیقتی که در طول تاریخ جبهه شیعه را در مقابل این فتنه ها و شبهه ها، زنده و سراپا نگه داشته؛ همین دستگیری و شفاعت نبی اکرم در عاشورا بوده است و در حال حاضر نیز سرمایه ای که با آن می توان به وادی ولایت و وادی ایمن بندگی خدا رسید؛ شفاعت معصوم و عاشورا است. چنان که اصحاب سید الشهداء در دل همه این تهدید ها، تطمیع ها، هوس انگیزی ها و شبهه ها، کمترین تردیدی نداشتند. دلیل مخالفت همیشگی دشمن با سرمایه شیعه در عاشورا، همین نکته است.
هرچند تحلیل عاشورا و تطبیق آن بر شرایط موجود، بصیرت ایجاد می کند ولی ائمه علیهم السلام برای بهره مندی از عاشورا در این فتنه ها، غیر از این که تحلیل کرده اند با تصرف دیگری، مؤمنین را به متن این حادثه برده اند.
در یک دوره ای می گفتند «چرا همه را دعوت به اشک می کنید. آن چه کارساز است علم مبارزه است. باید علم مبارزه را بیاموزید.» امروز نیز برخی می گویند« به جای اشک باید عاشورا را تحلیل کرد.» البته کسی منکر این نیست که باید عاشورا را تحلیل کرد و با تطبیق آن بر شرایط موجود بتوان از این شرایط سخت عبور کرد و به روشنی و آگاهی رسید و با شناخت جبهه حق و باطل به مصونیت رسید ولی راه اصلی عبور جبهه حق از این همه شبهه و فتنه و از این همه تهدید و تطمیع، فقط تحلیل نیست. بلکه باید راهی برای ورود به متن حادثه پیدا کرد. معبراصلی عبور از فتنه ها وشبهه هایی که شیطان در طول تاریخ ایجاد کرده که شاید پیچیده ترین آن در دنیای امروز باشد؛ این دو مسیری است که با عاشورا باز شده است؛ یعنی اولا ارتباط عاطفی با عاشورا و اشک بر عاشورا و دیگری زیارت، یعنی به لقاء عاشورا و صاحب عاشورا رفتن و عهد خود را با او تجدید کردن که این عهد ها، همان زیارت نامه ها است. این دو باب، مهمترین راه های دست یابی به شفاعت نبی اکرم در عاشورا است. بر این اساس مهم ترین کانون هایی که می توانند رفع شبهه و فتنه کنند دو کانون هیآت و زیارت است.
تحلیل های که از متن عاشورا نجوشیده باشد؛ خودش شبهه است، از تحلیل های جریان روشنفکری در دوره های های اخیر (که عاشورا نتیجه یک درگیری قومیتی می داند که دوران آن گذشته است) تا آن تحلیل هایی که مرحوم شهید مطهری آن را روضه مارکسیستی برای امام حسین می دانستند. تحلیلی که همراه با دلدادگی و زیارت نیست؛ برای ما فهم از عمق عاشورا ایجاد نمی کند. آن چه صیانت ایجاد می کند، متن واقعه عاشورا است. تحلیل های بیرون از واقعه، چه تحلیل های عرفانی باشد که از جمال و جلال صنع الهی سخن بگوید و چه عقلی، راه گشا نیست. بیرون این حادثه ایستادن و تحلیل کردن، نه تنها نجات دهنده نیست بلکه خود شبهه ای می شود که باید آن را جواب داد. آن چه ما را از فتنه ها عبور می دهد؛ همان چیزی است که اصحاب سید الشهداء را نجات داد، یعنی پناه بردن به شفاعت سید الشهداء و ورود به متن بلای عاشورا. امام حسین علیه السلام، سنگین ترین بلا را تحمل کردند تا از یک سو محبین را از این شبهه ها و فتنه ها نجات دهند و از سوی دیگر آن ها را در وادی نور سیر دهند و این امر تنها با ورود به متن حادث ممکن است و این ورود نیز تنها با همین دو باب بکاء و زیارت، اتفاق خواهد افتاد.
با ورود به متن واقعه، تحلیل ها معنا دار و بصیرت زا می شود. و انسان را به موضع گیری و صف و قتال می رساند. تحلیل با این سرمایه بارور می شود و الا، نهایت تحلیل به این جا می رسد که عاشورا نتیجه خشونت بدر است. کسی که عاشورایی نشده باشد؛ تحلیل او از عاشورا هرچند به کشتن و کشته شدن برسد؛ تحلیل صحیحی نیست. در همین دوران ما، مارکسیست ها هم عاشورا را تحلیل می کردند ولی این تحلیل ها، نه تنها راه گشا نبود که خود شبهه بود.
تاکنون نظری ثبت نشده است