display result search
- 857
- 1000
- 1000
- 1000
تبیین برخی سور و آیات قرآنی، جلسه دوم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "تبیین برخی سور و آیات قرآنی"، " قیام اصحاب کهف و شرائط استقامت و رسیدن به کهف"، جلسه دوم، سال 1398
در سوره مبارکه کهف خدای متعال در آغاز به حضرت می فرماید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنْزَلَ عَلى عَبْدِهِ الْکِتاب» و این کار و صنع خودش را حمد می کند، این که خدای متعال این کتاب با عظمت را که درش هیچ انحرافی نیست و یک امت را استوار می کند بر عبد خودش نازل کرده است. این کتاب را نازل کرد تا نبی اکرم به وسیله آن هم انذار کند و هم بشارت بدهد. انذارها و بشارت های خیلی روشن که عرض کردیم تمام انذارها و هشدارهایی که قرآن می دهد نسبت به شرک و خروج از مدار توحید هست. وجود مقدس نبی اکرم نگران هستند و خودشان را به رنج می اندازند وقتی می بینند که اینها هر قدمی که برمی دارند از خدا دورتر می شوند. به جای این که ایمان بیاورند هرچه آثار آنها را دنبال می کنی می بینی این راه بیراهه تر و از خدا دورتر می شود، پس حضرت نگران می شوند. خدای متعال می فرماید: «إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زِینَةً لَها»(کهف/7) ما آنچه روی زمین هست زینت زمین قرار دادیم و این زینت است که گاهی موجب می شود اینها از قرآن اعراض کنند، سخن خدا را نشنوند و این و بشارت های روشن را نادیده بگیرند. گرچه خدای متعال می فرماید این هم ضرورت این عالم است «لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلا»(کهف/7)، آنهایی که به مقام اخلاص می رسند در متن همین دنیا و غوغا ها و سر و صداها و جلوه های دنیاست که خدا را پیدا می کنند. اگر این امتحان های سخت و این جلوه ها نباشد سیری به سمت آن قله ها باز نمی شود. تمام قله های توحید با عبور از همین جلوه ها و فتنه های دنیا به دست می آید، «لذا لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلا» آنهایی که «أَحْسَنُ عَمَلا» می شوند و به مقام اخلاص می رسند و خالصترین می شوند، نه فقط خدا را عبادت می کنند بلکه خدا را حبا عبادت می کنند.
آنهایی که شاکله شان شاکله محبین می شود و در مقام محبت الهی قرار می گیرند و با محبت، از غیر رویگردان شده و با محبت الهی خدا را بندگی می کنند، اینها در همین جلوه ها و زینت های دنیاست که به آن مقام دست پیدا می کنند. دار امتحان همین جاست.
در آیات ابتدایی سوره کهف خداوند می فرماید حمد آن خدایی را که کتاب را بر عبدش نازل کرد تا انذار کند و بشارت بدهد، ای پیامبر ما گویا شما می خواهی خودت را هلاک کنی که اینها ایمان نمی آورند اما این سنت ماست که جلوه هایی برای زمین قرار دادیم تا امت را امتحان کنیم و در آخر همه این جلوه ها را می گیریم. بعد خداوند داستان اصحاب کهف را تعریف می کند و می فرماید آن ها جوان مردانی بودند که وقتی دیدند قومشان که بت پرستی می کنند خیلی بیراه می روند و در تاریکی هستند، گفتند راه این است که از سفره دنیا پا شوند و راه شان را از اهل دنیا جدا کنند، پس به کهفی رفتند و ما گوش های آن ها را در برابر سر و صدای دنیا بستیم و قلبشان را محکم کردیم و پروردگار به آن ها فرمود رحمتش را برای آن ها منتشر می کند و با رفق با آن ها برخورد می کند. البته مفسران ارتباطی را هم بین آیات ابتدایی و این آیات مطرح کرده اند و آن این است که اگرچه خداوند زمین را زینت بخشیده اما کهف و پناهی هم برای نجات قرار داده است.
در سوره مبارکه کهف خدای متعال در آغاز به حضرت می فرماید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنْزَلَ عَلى عَبْدِهِ الْکِتاب» و این کار و صنع خودش را حمد می کند، این که خدای متعال این کتاب با عظمت را که درش هیچ انحرافی نیست و یک امت را استوار می کند بر عبد خودش نازل کرده است. این کتاب را نازل کرد تا نبی اکرم به وسیله آن هم انذار کند و هم بشارت بدهد. انذارها و بشارت های خیلی روشن که عرض کردیم تمام انذارها و هشدارهایی که قرآن می دهد نسبت به شرک و خروج از مدار توحید هست. وجود مقدس نبی اکرم نگران هستند و خودشان را به رنج می اندازند وقتی می بینند که اینها هر قدمی که برمی دارند از خدا دورتر می شوند. به جای این که ایمان بیاورند هرچه آثار آنها را دنبال می کنی می بینی این راه بیراهه تر و از خدا دورتر می شود، پس حضرت نگران می شوند. خدای متعال می فرماید: «إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زِینَةً لَها»(کهف/7) ما آنچه روی زمین هست زینت زمین قرار دادیم و این زینت است که گاهی موجب می شود اینها از قرآن اعراض کنند، سخن خدا را نشنوند و این و بشارت های روشن را نادیده بگیرند. گرچه خدای متعال می فرماید این هم ضرورت این عالم است «لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلا»(کهف/7)، آنهایی که به مقام اخلاص می رسند در متن همین دنیا و غوغا ها و سر و صداها و جلوه های دنیاست که خدا را پیدا می کنند. اگر این امتحان های سخت و این جلوه ها نباشد سیری به سمت آن قله ها باز نمی شود. تمام قله های توحید با عبور از همین جلوه ها و فتنه های دنیا به دست می آید، «لذا لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلا» آنهایی که «أَحْسَنُ عَمَلا» می شوند و به مقام اخلاص می رسند و خالصترین می شوند، نه فقط خدا را عبادت می کنند بلکه خدا را حبا عبادت می کنند.
آنهایی که شاکله شان شاکله محبین می شود و در مقام محبت الهی قرار می گیرند و با محبت، از غیر رویگردان شده و با محبت الهی خدا را بندگی می کنند، اینها در همین جلوه ها و زینت های دنیاست که به آن مقام دست پیدا می کنند. دار امتحان همین جاست.
در آیات ابتدایی سوره کهف خداوند می فرماید حمد آن خدایی را که کتاب را بر عبدش نازل کرد تا انذار کند و بشارت بدهد، ای پیامبر ما گویا شما می خواهی خودت را هلاک کنی که اینها ایمان نمی آورند اما این سنت ماست که جلوه هایی برای زمین قرار دادیم تا امت را امتحان کنیم و در آخر همه این جلوه ها را می گیریم. بعد خداوند داستان اصحاب کهف را تعریف می کند و می فرماید آن ها جوان مردانی بودند که وقتی دیدند قومشان که بت پرستی می کنند خیلی بیراه می روند و در تاریکی هستند، گفتند راه این است که از سفره دنیا پا شوند و راه شان را از اهل دنیا جدا کنند، پس به کهفی رفتند و ما گوش های آن ها را در برابر سر و صدای دنیا بستیم و قلبشان را محکم کردیم و پروردگار به آن ها فرمود رحمتش را برای آن ها منتشر می کند و با رفق با آن ها برخورد می کند. البته مفسران ارتباطی را هم بین آیات ابتدایی و این آیات مطرح کرده اند و آن این است که اگرچه خداوند زمین را زینت بخشیده اما کهف و پناهی هم برای نجات قرار داده است.
تاکنون نظری ثبت نشده است