display result search
- 525
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر سوره ی حجرات، جلسه شانزدهم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "تفسیر سوره ی حجرات"، جلسه شانزدهم، سال 1399
فراز اول سوره حجرات دستور به نهی از تقدم بر رسول خدا بود. این محور قسمت اول است که تقدم بر برنامه رسول خدا همان تقدم بر خدای متعال است. پیش دستی بر خدای متعال همان پیش دستی بر وجود مقدس رسول الله است. به دنبالش هم می گوید صدایی بالاتر از صوت حضرت نباید در عالم باشد. این همان صوتی است که خبر الهی را می رساند. کسی نباید خودش را هم عرض حضرت بداند و بخواهد پرده ای برای حضرت کنار بزند یا جهر قولی برای حضرت داشته باشد. به دنبال آن هم خدای متعال در مقابل این کسانی که تقدم و رفعت صوت و جهر بالقول دارند، یک جریانی را بر محور امیرالمؤمنین معرفی می کند که آن ها اهل تقوای قلب و غض صوت در مقابل رسول الله هستند و صدایشان فرو افتاده است. صوت و حنجره شان صوت نبی اکرم را به عالم ابلاغ می کند. قلبشان قلبی است که نبأ نبی اکرم در او واقع می شود و طبیعتا در عالم اسلام خبر حضرت را باید از آنها گرفت.
مؤمنین در این فراز به یک جریانی در داخل دنیای اسلام توجه داده می شوند، که بنای بر تقدم و رفعت صوت و جهر بالقول دارد و این شاید همان جریانی است که در ذیل سوره تحت عنوان اعرابی از آن یاد می شود. بعد وارد یک فضای دیگری می شود که ادامه همان فضای قبلی است، دوباره این خطاب به مؤمنین است و ظاهرا این تبین همان رفعت صوت و تقدم است. آن جریانی که به دنبال رفعت صوت است، نه تنها می خواهد صدای خودش را در عالم اسلام مقابل صدای حضرت بلند کند، بلکه می خواهد بر منبر حضرت نیز حرف خودش را بزند. خدای متعال در مقابل نبأ فاسق دستور به تبین می دهد و به رسول ارجاع می دهد «فَتَبَیَّنُوا» بعد هم می فرماید که بینه عالم حضرت هستند؛ یعنی با حضرت تبین کنید نه خبر فاسق که وقتی می آید شما باید به حضرت رجوع کنید. فاسق شما را از حضرت جدا نکند و دنبال این نباشید که با هر خبری بروید و حضرت را دنبال سر خودتان بیاورید. همراه با حضرت بودن و تبین از حضرت کردن، کاری است که یک جمعیتی به آن موفق می شوند و این افراد کسانی هستند که سرمایه حب الایمان و کراهت نسبت به کفر و فسوق و عصیان در آن ها شکل گرفته است. این ها هستند که می توانند با حضرت راه بروند. بعد وارد یک فضای دیگری می شود و بحث از یک درگیری در حد کشت و کشتار بین دو طائفه از مؤمنین است که تکلیف امت را در این درگیری قرآن معین می کند؛ می فرماید اگر دو طائفه از مؤمنین با هم درگیر شدند شما تلاش کنید تا بین آنها صلح ایجاد کنید و بی تفاوت نباشید. یک جریان است و می خواهد امت اسلامی را به هم بزند و آن رشته اخوت را به درگیری و نزاع تبدیل کند. به ما می گویند در مقابل این، اگر خبر فاسق به اینجا رسید چه باید بکنیم.
وقتی سرمایه همراهی با حضرت و تبین در کنار حضرت را توضیح می دهد، می فرماید راشدین امت همان هایی هستند که این سرمایه را دارند. اینها اهل رشدند و اینها هستند که مشمول فضل و نعمت خدا هستند. معرفی شان می کند و می فرماید که این حب الایمان و کراهت نسبت به کفر و فسوق و عصیان، حب نسبت به امیرالمؤمنین و کراهت نسبت به اعدای ایشان است. این نشان می دهد سوره را در چه وزانی باید فهمید. جوامع، چه جامعه مؤمنین و چه جامعه کفار، نظامشان نظام ولایت است. اینطور نیست که در جامعه کفار ولایت و تولی نباشد. هم در جامعه کفار و هم در جامعه مؤمنین وجود دارد. البته جنس ولایت و تولی فرق می کند و جامعه ای که بر مدار اولیاء طاغوت حرکت می کند بر مدار جهل است.
اخوتی که حول محور نبی اکرم و امیرالمؤمنین است و در آن صفات حمیده در بین جامعه مؤمنین ایجاد می شود. از طرفی جریان فسق هم در تلاش است تا این روابط را در بین مؤمنین سست کند و به تدریج از بین ببرد تا بتواند روابطی که در آن صفات رذیله است را جایگزین رابطه اخوت کند. در این شرایط خداوند به مؤمنین امر می کند که همگی به ریسمان الهی که امیرالمؤمنین است متصل شوند تا در گمراهی و ظلمات جریان فسق نیفتند و به آفات آن مبتلا نشوند.
این نبأ فاسق می خواهد این رابطه را به هم بزند. لذا خدای متعال می فرماید اگر این خبر فاسق کار را به اقتتال هم کشاند، شما مؤمنین وظیفه ای دارید. وظیفه این است که این اقتتال را دوباره برگردانید به صلح بر مدار امام که اصلا صلح و عدل یعنی همین. کلمه عدل امام است، باید دوباره برگردند بر مدار امام و اگر برنگشتند انقدر اقتتال کنید تا برگردند.
فراز اول سوره حجرات دستور به نهی از تقدم بر رسول خدا بود. این محور قسمت اول است که تقدم بر برنامه رسول خدا همان تقدم بر خدای متعال است. پیش دستی بر خدای متعال همان پیش دستی بر وجود مقدس رسول الله است. به دنبالش هم می گوید صدایی بالاتر از صوت حضرت نباید در عالم باشد. این همان صوتی است که خبر الهی را می رساند. کسی نباید خودش را هم عرض حضرت بداند و بخواهد پرده ای برای حضرت کنار بزند یا جهر قولی برای حضرت داشته باشد. به دنبال آن هم خدای متعال در مقابل این کسانی که تقدم و رفعت صوت و جهر بالقول دارند، یک جریانی را بر محور امیرالمؤمنین معرفی می کند که آن ها اهل تقوای قلب و غض صوت در مقابل رسول الله هستند و صدایشان فرو افتاده است. صوت و حنجره شان صوت نبی اکرم را به عالم ابلاغ می کند. قلبشان قلبی است که نبأ نبی اکرم در او واقع می شود و طبیعتا در عالم اسلام خبر حضرت را باید از آنها گرفت.
مؤمنین در این فراز به یک جریانی در داخل دنیای اسلام توجه داده می شوند، که بنای بر تقدم و رفعت صوت و جهر بالقول دارد و این شاید همان جریانی است که در ذیل سوره تحت عنوان اعرابی از آن یاد می شود. بعد وارد یک فضای دیگری می شود که ادامه همان فضای قبلی است، دوباره این خطاب به مؤمنین است و ظاهرا این تبین همان رفعت صوت و تقدم است. آن جریانی که به دنبال رفعت صوت است، نه تنها می خواهد صدای خودش را در عالم اسلام مقابل صدای حضرت بلند کند، بلکه می خواهد بر منبر حضرت نیز حرف خودش را بزند. خدای متعال در مقابل نبأ فاسق دستور به تبین می دهد و به رسول ارجاع می دهد «فَتَبَیَّنُوا» بعد هم می فرماید که بینه عالم حضرت هستند؛ یعنی با حضرت تبین کنید نه خبر فاسق که وقتی می آید شما باید به حضرت رجوع کنید. فاسق شما را از حضرت جدا نکند و دنبال این نباشید که با هر خبری بروید و حضرت را دنبال سر خودتان بیاورید. همراه با حضرت بودن و تبین از حضرت کردن، کاری است که یک جمعیتی به آن موفق می شوند و این افراد کسانی هستند که سرمایه حب الایمان و کراهت نسبت به کفر و فسوق و عصیان در آن ها شکل گرفته است. این ها هستند که می توانند با حضرت راه بروند. بعد وارد یک فضای دیگری می شود و بحث از یک درگیری در حد کشت و کشتار بین دو طائفه از مؤمنین است که تکلیف امت را در این درگیری قرآن معین می کند؛ می فرماید اگر دو طائفه از مؤمنین با هم درگیر شدند شما تلاش کنید تا بین آنها صلح ایجاد کنید و بی تفاوت نباشید. یک جریان است و می خواهد امت اسلامی را به هم بزند و آن رشته اخوت را به درگیری و نزاع تبدیل کند. به ما می گویند در مقابل این، اگر خبر فاسق به اینجا رسید چه باید بکنیم.
وقتی سرمایه همراهی با حضرت و تبین در کنار حضرت را توضیح می دهد، می فرماید راشدین امت همان هایی هستند که این سرمایه را دارند. اینها اهل رشدند و اینها هستند که مشمول فضل و نعمت خدا هستند. معرفی شان می کند و می فرماید که این حب الایمان و کراهت نسبت به کفر و فسوق و عصیان، حب نسبت به امیرالمؤمنین و کراهت نسبت به اعدای ایشان است. این نشان می دهد سوره را در چه وزانی باید فهمید. جوامع، چه جامعه مؤمنین و چه جامعه کفار، نظامشان نظام ولایت است. اینطور نیست که در جامعه کفار ولایت و تولی نباشد. هم در جامعه کفار و هم در جامعه مؤمنین وجود دارد. البته جنس ولایت و تولی فرق می کند و جامعه ای که بر مدار اولیاء طاغوت حرکت می کند بر مدار جهل است.
اخوتی که حول محور نبی اکرم و امیرالمؤمنین است و در آن صفات حمیده در بین جامعه مؤمنین ایجاد می شود. از طرفی جریان فسق هم در تلاش است تا این روابط را در بین مؤمنین سست کند و به تدریج از بین ببرد تا بتواند روابطی که در آن صفات رذیله است را جایگزین رابطه اخوت کند. در این شرایط خداوند به مؤمنین امر می کند که همگی به ریسمان الهی که امیرالمؤمنین است متصل شوند تا در گمراهی و ظلمات جریان فسق نیفتند و به آفات آن مبتلا نشوند.
این نبأ فاسق می خواهد این رابطه را به هم بزند. لذا خدای متعال می فرماید اگر این خبر فاسق کار را به اقتتال هم کشاند، شما مؤمنین وظیفه ای دارید. وظیفه این است که این اقتتال را دوباره برگردانید به صلح بر مدار امام که اصلا صلح و عدل یعنی همین. کلمه عدل امام است، باید دوباره برگردند بر مدار امام و اگر برنگشتند انقدر اقتتال کنید تا برگردند.
تاکنون نظری ثبت نشده است