display result search
- 3220
- 1000
- 1000
- 1000
حاجت گرفتن از امام جواد (ع)
سخنرانی کوتاه از حجت الاسلام و المسلمین رفیعی با موضوع "حاجت گرفتن از امام جواد (ع)"
تجربه و تاریخ نشان داده است که امام جواد (ع) در پاسخگویی به حاجات دنیایی زودتر کار را راه می اندازند. محمد بن سهل قمی نقل می کند: «من برای زیارت خانه خدا به مکه رفتم و برای زیارت امام جواد (ع) به مدینه برگشتم. خیلی دلم می خواست یک پیراهن تبرکی از امام جواد (ع) بگیرم. خدمت آقا آمدم. دیدم منزل شلوغ است و اصلا موقعیت نیست و خواسته ام را مطرح نکردم و خداحافظی کردم و برگشتم. در مسیر که با کاروان حرکت می کردیم، ناگهان یک قاصدی از پشت سرم فریاد زد که محمد بن سهل قمی کیست؟ گفتم: من هستم چه کاری دارید؟ گفت: آقا امام جواد (ع) این بقچه را برای شما فرستاده است. بقچه را باز کردم و دیدم پیراهن از خود امام بوده و این بسته را برای من فرستاده است بدون اینکه من حاجات خود را مطرح کنم و به زبان بیاورم.»
ابو هاشم جعفری می گوید: «مدتی بود عادت بدی پیدا کرده بودم و گِل می خوردم . یک وقتی با آقا امام جواد (ع) قدم می زدیم که وارد باغی شدیم. همانطور که در باغ قدم می زدیم، خدمت آقا مشکلم را گفتم. گفتم: آقا من عادت بدی پیدا کردم و گِل میخورم و حرص به این کار دارم. آقا فرمودند: ما دعا می کنیم. چند روز بعد من را دیدند و فرمودند: ابو هاشم چطور هستید؟ گفتم: آقا گِل پیش من مبغوض است و نسبت به آن تنفر پیدا کردم. با دعای شما این علاقه که نسبت به خوردن گِل و خاک داشتم به تنفر تبدیل شد.» چه بسا کسانی که با دعای اهل بیت (ع) بغضشان نسبت به ائمه (ع) تبدیل به حبّ شد.
تجربه و تاریخ نشان داده است که امام جواد (ع) در پاسخگویی به حاجات دنیایی زودتر کار را راه می اندازند. محمد بن سهل قمی نقل می کند: «من برای زیارت خانه خدا به مکه رفتم و برای زیارت امام جواد (ع) به مدینه برگشتم. خیلی دلم می خواست یک پیراهن تبرکی از امام جواد (ع) بگیرم. خدمت آقا آمدم. دیدم منزل شلوغ است و اصلا موقعیت نیست و خواسته ام را مطرح نکردم و خداحافظی کردم و برگشتم. در مسیر که با کاروان حرکت می کردیم، ناگهان یک قاصدی از پشت سرم فریاد زد که محمد بن سهل قمی کیست؟ گفتم: من هستم چه کاری دارید؟ گفت: آقا امام جواد (ع) این بقچه را برای شما فرستاده است. بقچه را باز کردم و دیدم پیراهن از خود امام بوده و این بسته را برای من فرستاده است بدون اینکه من حاجات خود را مطرح کنم و به زبان بیاورم.»
ابو هاشم جعفری می گوید: «مدتی بود عادت بدی پیدا کرده بودم و گِل می خوردم . یک وقتی با آقا امام جواد (ع) قدم می زدیم که وارد باغی شدیم. همانطور که در باغ قدم می زدیم، خدمت آقا مشکلم را گفتم. گفتم: آقا من عادت بدی پیدا کردم و گِل میخورم و حرص به این کار دارم. آقا فرمودند: ما دعا می کنیم. چند روز بعد من را دیدند و فرمودند: ابو هاشم چطور هستید؟ گفتم: آقا گِل پیش من مبغوض است و نسبت به آن تنفر پیدا کردم. با دعای شما این علاقه که نسبت به خوردن گِل و خاک داشتم به تنفر تبدیل شد.» چه بسا کسانی که با دعای اهل بیت (ع) بغضشان نسبت به ائمه (ع) تبدیل به حبّ شد.
تاکنون نظری ثبت نشده است