display result search
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین رفیعی با موضوع "دو جریان در آخر الزمان"
ائمه ی بزرگوار ما برای دوران غیبت یعنی الان که ما داریم زندگی می کنیم (غیبت کبری) که تقریبا بالغ بر هزار و دویست سال است نگران این دوران بودند و در روایات اهل بیت دوتا فرهنگ برای این دوران تعریف شده است.
1. فرهنگ انتظار
2. فرهنگ ابتذال
یعنی در دوران غیبت که امکان ارتباط حضوری با امام نیست، پیش بینی ائمه و روایات ما این بوده است که شیعیان در دوران غیبت خودبخود به دنبال دو جریان پیش می روند . یکی جریان انتظار که افضل اعمال است . جریان دوم جریان ابتذال است . ابتذال فرهنگ مقابل انتظار است یعنی جریان انحراف و سقوط ، حالا چه ابتذال عقیدتی چه ابتذال اخلاقی چه ابتذال فرهنگی و اقتصادی.
شما اگر روایات ما را رصد کنید می بینید حتی ائمه (ع) هم برای این دوران نگران بودند و دعاء وگریه کردند پیش بینی کرده اند که همچین اتفاقاتی در دوران غیبت بیفتد . اصبغ بن نباته می گوید من به خدمت آقا امیرالمومنین رفتم دیدم بر روی زمین نشسته اند و دارند گریه می کنند. گفتم: آقا چرا دارید گریه می کنید ؟ فرمودند : چقدر دلم می خواهد مهدی را ببینم، چقدر دلم می خواهد یارانش را ببینم. بعد فرمودند : گریه من برای این است که در آن دوران شرایط حفظ دین سخت می شود. عده ای ایمان خود را از دست می دهند عده ای سسُت می شوند. بخاطر غیبت طولانی ثبات قدم خود را از دست می دهند. من نگران این هستم.
همان شخص می گوید : روز عیدی بود به خدمت امام صادق علیه السلام رفته بودم دیدم دارند گریه می کنند. اینها همه قبل از تولد امام زمان است . وجود مقدس امام صادق علیه السلام همین مطلب را تأکید کرده اند که دوران ، دوران سختی است؛ چون جریان های انحرافی فعال می شوند . یکی سعی می کند عقیده ها را مورد هجمه قرار دهد. یکی سعی می کند اخلاق را مورد هجمه قرار دهد. یکی سعی می کند فرهنگ مردم را مورد هجمه قرار دهد. با این جریانات فراوان انحرافی فرهنگ ابتذال کار خود را انجام می دهد. بعد این شیعه هست که فرهنگ انتظار را روز به روز گسترش دهد؛ با همین دعاهای ندبه و توسلات و مطالعه و ارتباط با علما تا آن فرهنگ ابتذال بر این فرهنگ انتظار غالب نشود.
آن ابتذال به این انتظار لطمه نزند . همین دعای ندبه ای که می خوانید اگر توجه کرده باشید سی و هشت «این» داخلش دارد چند تا از «این» ها مربوط به فرهنگ ابتذال است؛ یعنی امام زمان یک بخش عمده ای از وقتشان هنگام ظهور صرف مبارزه با همین ابتذال می شود . کجاست آن آقای که بیاید با انحراف مبارزه کند؟ کجاست آن آقایی که بیاید با فسق و گناه و طغیان مبارزه کند؟ کجاست آن آقایی که بندهای کذب و دروغ و افتراء را در جامعه از بین ببرد و نابود کند؟ معلوم است بناهای شرک، نفاق، عصیان و طغیان زیاد می شود.
کسانی که می خواهند فرهنگ ابتدال را در جامعه زیاد کنند، زیاد هستند و از همان اول فعال بودند و مختص به الان نیست. حضرت موسی چهل روز به میقات رفت و برگشت. سامری قومش را گوساله پرست کرده بود. حضرت موسی حضور داشت این انحراف عقیدتی ایجاد شد . حضرت لوط حضور داشت عده ای این قوم را به گناه هم جنس گرایی کشیدند و منحرف کردند. حضرت شعیب حضور داشت گناه کم فروشی و اقتصادی در جامعه اش گسترش پیدا کرد و عده ای به دنبال این معصیت ها افتادند.
حضرت عیسی ابن مریم حضور داشت عده ای قائل به الوهیت او شدند؛ یعنی با حضور انبیاء هم این انحرافات بوده اند . جریان های انحرافی ساکت نمی شوند . امام هشتم علیه السلام حضور داشت. یک عده ای واقفیه را درست کردند و گفتند : ما هفت امام بیشتر نداریم ، امام کاظم حضور داشت عده ای اسماعیلیه را درست کردند و گفتند : ما شش امام بیشتر نداریم. امام های بعدی را بر روی افراد دیگری بردند. امام باقر و صادق علیه السلام حضور داشتند که زیدیه و کیسانیه درست شد . این قصه ها در طول تاریخ با حضور امام همیشه بوده است حالا که امام به حسب ظاهر در بین ما نیست، طبعا این جریانات انحرافی بیشتر می شود.
مخصوصا این که زمان طول کشیده است. تمام امامت یازده امام ما دویست و پنجاه سال است. اما الان دوران غیبت چقدر است ؟ تقریبا دارد پنج برابر یازده امام می شود؛ یعنی نزدیک دوازده قرن است . تمام یازده امام دو قرن و نیم امامتشان بود بعضی از ائمه ی ما شش سال امامت داشتند؛ مثل امام عسکری علیه السلام. بعضی هفده سال؛ مثل امام جواد علیه السلام. در نهایت امام صادق علیه السلام بود که سی و چهار پنج سال امامت کرد. طبیعی است که در دوران غیبت جریانات انحرافی بیشتر شده است.
ائمه ی بزرگوار ما برای دوران غیبت یعنی الان که ما داریم زندگی می کنیم (غیبت کبری) که تقریبا بالغ بر هزار و دویست سال است نگران این دوران بودند و در روایات اهل بیت دوتا فرهنگ برای این دوران تعریف شده است.
1. فرهنگ انتظار
2. فرهنگ ابتذال
یعنی در دوران غیبت که امکان ارتباط حضوری با امام نیست، پیش بینی ائمه و روایات ما این بوده است که شیعیان در دوران غیبت خودبخود به دنبال دو جریان پیش می روند . یکی جریان انتظار که افضل اعمال است . جریان دوم جریان ابتذال است . ابتذال فرهنگ مقابل انتظار است یعنی جریان انحراف و سقوط ، حالا چه ابتذال عقیدتی چه ابتذال اخلاقی چه ابتذال فرهنگی و اقتصادی.
شما اگر روایات ما را رصد کنید می بینید حتی ائمه (ع) هم برای این دوران نگران بودند و دعاء وگریه کردند پیش بینی کرده اند که همچین اتفاقاتی در دوران غیبت بیفتد . اصبغ بن نباته می گوید من به خدمت آقا امیرالمومنین رفتم دیدم بر روی زمین نشسته اند و دارند گریه می کنند. گفتم: آقا چرا دارید گریه می کنید ؟ فرمودند : چقدر دلم می خواهد مهدی را ببینم، چقدر دلم می خواهد یارانش را ببینم. بعد فرمودند : گریه من برای این است که در آن دوران شرایط حفظ دین سخت می شود. عده ای ایمان خود را از دست می دهند عده ای سسُت می شوند. بخاطر غیبت طولانی ثبات قدم خود را از دست می دهند. من نگران این هستم.
همان شخص می گوید : روز عیدی بود به خدمت امام صادق علیه السلام رفته بودم دیدم دارند گریه می کنند. اینها همه قبل از تولد امام زمان است . وجود مقدس امام صادق علیه السلام همین مطلب را تأکید کرده اند که دوران ، دوران سختی است؛ چون جریان های انحرافی فعال می شوند . یکی سعی می کند عقیده ها را مورد هجمه قرار دهد. یکی سعی می کند اخلاق را مورد هجمه قرار دهد. یکی سعی می کند فرهنگ مردم را مورد هجمه قرار دهد. با این جریانات فراوان انحرافی فرهنگ ابتذال کار خود را انجام می دهد. بعد این شیعه هست که فرهنگ انتظار را روز به روز گسترش دهد؛ با همین دعاهای ندبه و توسلات و مطالعه و ارتباط با علما تا آن فرهنگ ابتذال بر این فرهنگ انتظار غالب نشود.
آن ابتذال به این انتظار لطمه نزند . همین دعای ندبه ای که می خوانید اگر توجه کرده باشید سی و هشت «این» داخلش دارد چند تا از «این» ها مربوط به فرهنگ ابتذال است؛ یعنی امام زمان یک بخش عمده ای از وقتشان هنگام ظهور صرف مبارزه با همین ابتذال می شود . کجاست آن آقای که بیاید با انحراف مبارزه کند؟ کجاست آن آقایی که بیاید با فسق و گناه و طغیان مبارزه کند؟ کجاست آن آقایی که بندهای کذب و دروغ و افتراء را در جامعه از بین ببرد و نابود کند؟ معلوم است بناهای شرک، نفاق، عصیان و طغیان زیاد می شود.
کسانی که می خواهند فرهنگ ابتدال را در جامعه زیاد کنند، زیاد هستند و از همان اول فعال بودند و مختص به الان نیست. حضرت موسی چهل روز به میقات رفت و برگشت. سامری قومش را گوساله پرست کرده بود. حضرت موسی حضور داشت این انحراف عقیدتی ایجاد شد . حضرت لوط حضور داشت عده ای این قوم را به گناه هم جنس گرایی کشیدند و منحرف کردند. حضرت شعیب حضور داشت گناه کم فروشی و اقتصادی در جامعه اش گسترش پیدا کرد و عده ای به دنبال این معصیت ها افتادند.
حضرت عیسی ابن مریم حضور داشت عده ای قائل به الوهیت او شدند؛ یعنی با حضور انبیاء هم این انحرافات بوده اند . جریان های انحرافی ساکت نمی شوند . امام هشتم علیه السلام حضور داشت. یک عده ای واقفیه را درست کردند و گفتند : ما هفت امام بیشتر نداریم ، امام کاظم حضور داشت عده ای اسماعیلیه را درست کردند و گفتند : ما شش امام بیشتر نداریم. امام های بعدی را بر روی افراد دیگری بردند. امام باقر و صادق علیه السلام حضور داشتند که زیدیه و کیسانیه درست شد . این قصه ها در طول تاریخ با حضور امام همیشه بوده است حالا که امام به حسب ظاهر در بین ما نیست، طبعا این جریانات انحرافی بیشتر می شود.
مخصوصا این که زمان طول کشیده است. تمام امامت یازده امام ما دویست و پنجاه سال است. اما الان دوران غیبت چقدر است ؟ تقریبا دارد پنج برابر یازده امام می شود؛ یعنی نزدیک دوازده قرن است . تمام یازده امام دو قرن و نیم امامتشان بود بعضی از ائمه ی ما شش سال امامت داشتند؛ مثل امام عسکری علیه السلام. بعضی هفده سال؛ مثل امام جواد علیه السلام. در نهایت امام صادق علیه السلام بود که سی و چهار پنج سال امامت کرد. طبیعی است که در دوران غیبت جریانات انحرافی بیشتر شده است.
تاکنون نظری ثبت نشده است