display result search
سخرانی آیت الله سید روح الله خاتمی پیرامون ایمان و یقین و مراتب آن
ایمان دارای درجات و مراتب بی شماری است. هر درجه از ایمان ممکن است نام دیگری نیز داشته باشد. برای مثال، ایمان هنگامی که قدری محکم شد به آن تقوا می گویند. تقوا از انسان در برابر گناه حفاظت می کند اگر شخص به این مرحله نرسیده باشد، ایمان رو به زوال است. مرتبه ی عالیه از ایمان یقین نام دارد. یقین یعنی علمی که کاملا آن را شناخته باشیم و خود سه مرتبه دارد: علم الیقین، عین الیقین، حق الیقین.
قرآن می فرماید: کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ اگر با علم الیقین را شما می دانستید، جهنم و عذاب الهی را می دیدید و درک می کردید، با عین الیقین جهنم را درک میکنید.
در سوره ی واقعه نیز آمده است: إِنَّ هذا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ.
گاهی یقین از آثار و نشانه های خلقت در انسان به وجود می آید که به آن علم الیقین می گویند، گاهی یقین از مشاهده ی مستقیم به وجود می آید که محکم تر است و عین الیقین است که انسان با چشم دل روز جزا را می بیند. بالاترین مرحله ی یقین یعنی حق الیقین، از طریق لمس و درک واقعی به دست می آید و انسان به عالم غیب و مبدا اعلی متصل شده و ثواب و عقاب الهی را لمس می کند.
انسان تا به مرحله ی یقین نرسیده باشد نمی تواند آن را به درستی درک کند. از امام باقر (ع) سوال کردند: یقین چیست؟ فرمودند: انسانی که به مرحله ی یقین رسید این صفات را پیدا میکند:
توکل به خدا، یعنی انسان همه چیز را به خدا بسپارد
تسلیم به امر الهی و تسلیم به نتیجه ی کار
خشنود از کار خداوند به معنای هر چه خدا بپسندد من می پسندم
در آخر تفویض به خدا یعنی من بنده ی خدا و مخلوق او هستم و هر آن چه خدا امر می کند باید انجام بگیرد.
در کافی از امام صادق (ع) نقل شده است: یک روز صبح پس از آن که پیامبر از نماز صبح فارغ شدند جوانی رنگ پریده و بی خواب را دیدند، از او پرسیدند: چگونه شب را صبح کردی؟ گفت: در حالی که دارای یقینم شب را صبح کردم. پرسیدند: علامت یقین تو چیست؟ گفت: یقین شب های مرا به بیداری و روزهای مرا به روزه گرفتن و عبادت کشانده است، و الآن که این جا هستم دارم می بینم روزی که محکمه ی الهی باز شده و به چشم می بینم که خلایق خدا جمع شده اند برای حساب و کتاب و اهل بهشت را می بینم که متنعم از نعمت های الهی هستند و بر تخت هایشان تکیه دادند، و اهل جهنم را می بینم و فریادهای اهل عذاب را می شنوم. پس از این سخنان پیامبر (ص) رو به اصحاب فرموند: این مرد کسی است که خداوند دل او را به نور ایمان و یقین روشن کرده.
خداوند در قرآن می فرماید: وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَخْشَ اللَّهَ وَیَتَّقْهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ؛ کسی که فرمان برداری خدا را بکند و خوف و خشیت الهی را داشته باشد و تقوا پیشه کند، این ها رستگار هستند.
ایمان دارای درجات و مراتب بی شماری است. هر درجه از ایمان ممکن است نام دیگری نیز داشته باشد. برای مثال، ایمان هنگامی که قدری محکم شد به آن تقوا می گویند. تقوا از انسان در برابر گناه حفاظت می کند اگر شخص به این مرحله نرسیده باشد، ایمان رو به زوال است. مرتبه ی عالیه از ایمان یقین نام دارد. یقین یعنی علمی که کاملا آن را شناخته باشیم و خود سه مرتبه دارد: علم الیقین، عین الیقین، حق الیقین.
قرآن می فرماید: کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ اگر با علم الیقین را شما می دانستید، جهنم و عذاب الهی را می دیدید و درک می کردید، با عین الیقین جهنم را درک میکنید.
در سوره ی واقعه نیز آمده است: إِنَّ هذا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ.
گاهی یقین از آثار و نشانه های خلقت در انسان به وجود می آید که به آن علم الیقین می گویند، گاهی یقین از مشاهده ی مستقیم به وجود می آید که محکم تر است و عین الیقین است که انسان با چشم دل روز جزا را می بیند. بالاترین مرحله ی یقین یعنی حق الیقین، از طریق لمس و درک واقعی به دست می آید و انسان به عالم غیب و مبدا اعلی متصل شده و ثواب و عقاب الهی را لمس می کند.
انسان تا به مرحله ی یقین نرسیده باشد نمی تواند آن را به درستی درک کند. از امام باقر (ع) سوال کردند: یقین چیست؟ فرمودند: انسانی که به مرحله ی یقین رسید این صفات را پیدا میکند:
توکل به خدا، یعنی انسان همه چیز را به خدا بسپارد
تسلیم به امر الهی و تسلیم به نتیجه ی کار
خشنود از کار خداوند به معنای هر چه خدا بپسندد من می پسندم
در آخر تفویض به خدا یعنی من بنده ی خدا و مخلوق او هستم و هر آن چه خدا امر می کند باید انجام بگیرد.
در کافی از امام صادق (ع) نقل شده است: یک روز صبح پس از آن که پیامبر از نماز صبح فارغ شدند جوانی رنگ پریده و بی خواب را دیدند، از او پرسیدند: چگونه شب را صبح کردی؟ گفت: در حالی که دارای یقینم شب را صبح کردم. پرسیدند: علامت یقین تو چیست؟ گفت: یقین شب های مرا به بیداری و روزهای مرا به روزه گرفتن و عبادت کشانده است، و الآن که این جا هستم دارم می بینم روزی که محکمه ی الهی باز شده و به چشم می بینم که خلایق خدا جمع شده اند برای حساب و کتاب و اهل بهشت را می بینم که متنعم از نعمت های الهی هستند و بر تخت هایشان تکیه دادند، و اهل جهنم را می بینم و فریادهای اهل عذاب را می شنوم. پس از این سخنان پیامبر (ص) رو به اصحاب فرموند: این مرد کسی است که خداوند دل او را به نور ایمان و یقین روشن کرده.
خداوند در قرآن می فرماید: وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَخْشَ اللَّهَ وَیَتَّقْهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ؛ کسی که فرمان برداری خدا را بکند و خوف و خشیت الهی را داشته باشد و تقوا پیشه کند، این ها رستگار هستند.
کاربر مهمان
کاربر مهمان