display result search
- 3714
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 16 و 17 سوره ملک
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره ملک- آیه 16 و 17
ءَأَمِنتُم مَّن فِى السَّمَآءِ أَن یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِىَ تَمُورُ
أَمْ أَمِنتُم مَّن فِى السَّمَآءِ أَن یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ
ترجمه
آیا خود را از (قهر) کسىکه در آسمان است، ایمن مىدانید، از این که شما را در زمین فرو برد، پس ناگاه زمین به لرزه افتد.
یا از (قهر) کسى که در آسمان است، ایمن شدهاید که تندبادى از سنگریزه بر شما فرو فرستد. پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است.
محتواى این دو آیه، شبیه آیه 65 سوره انعام است که مىفرماید: به مردم بگو: او قادر است که از آسمان یا زمین بر شما عذابى نازل نماید. «قل هو القادر على ان یبعث علیکم عذاباً من فوقکم او من تحت ارجلکم»
«حاصب» به معناى تند بادى است که سنگریزه به همراه دارد.
نمونه فرو رفتن در زمین را در آخر سوره قصص درباره قارون مى خوانیم که مى فرماید: «فخسفنا به» و نمونه نزول سنگریزه از آسمان را در ماجراى قوم لوط مى خوانیم که فرمود: «انّا ارسلنا علیهم حاصباً»
قدرت خداوند در آرامش بخشیدن به زمین، جلوه اى از فرمانروایى اوست که در ابتداى سوره خواندیم: «بیده الملک و هو على کلّ شىءٍ قدیر»
احتمال تغییر و دگرگونى در هستى، انسان را از مغرور شدن و تکیه کردن به دنیا نجات مىدهد. مولوى در مثنوى در اینباره شعر زیبایى آورده است:
جمله ذرّات زمین و آسمان
لشگر حقّند گاه امتحان
باد را دیدى که با عادان چه کرد
آب را دیدى که در طوفان چه کرد
آنچه بر فرعون زد آن بحر کین
و آنچه با قارون نمودست این زمین
وآنچه آن بابیل با آن پیل کرد
وآنچه پشّه کلّه نمرود خورد
و آن که سنگ انداخت داودى بدست
گشت سیصد پاره و لشگر شکست
گر بگویم از جمادات جهان
عاقلانه یارى پیغمبران
مثنوى چندان شود که چهل شتر
گر کشد عاجز شود از بار پر
پیام ها
1- قهر و کیفر خداوند، تنها در قیامت نیست. «ءامنتم... أن یخسف بکم الارض»
2- هیچ کس خود را از قهر خدا در امان نداند و هر لحظه احتمال نزول قهر هست. «ءامنتم من فى السماء»
3- آسمان، مرکز فرماندهى و تدبیر الهى است. «من فى السماء»
4- آسمان، مرکز مأموران مطیع و تحت امر خداوند است. «من فى السماء»
5 - نظام حاکم بر طبیعت با اراده او است و هر لحظه مىتواند آن را تغییر دهد. «یخسف بکم الارض»
6- قهر الهى ممکن است از زیر پاى انسان باشد و او را در زمین فرو برد. «یخسف بکم الارض» یا از بالاى سر او، از آسمان نازل شود. «یرسل علیکم حاصباً»
7- دست خداوند، باز است. هم مىتواند از آسمان باران فرستد: «یرسل السماء علیم مدراراً» و هم مىتواند از آسمان سنگ ببارد. «یرسل علیکم حاصباً»
8 - تهدیدات الهى را جدى بگیریم. «فستعلمون کیف نذیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
ءَأَمِنتُم مَّن فِى السَّمَآءِ أَن یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِىَ تَمُورُ
أَمْ أَمِنتُم مَّن فِى السَّمَآءِ أَن یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ
ترجمه
آیا خود را از (قهر) کسىکه در آسمان است، ایمن مىدانید، از این که شما را در زمین فرو برد، پس ناگاه زمین به لرزه افتد.
یا از (قهر) کسى که در آسمان است، ایمن شدهاید که تندبادى از سنگریزه بر شما فرو فرستد. پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است.
محتواى این دو آیه، شبیه آیه 65 سوره انعام است که مىفرماید: به مردم بگو: او قادر است که از آسمان یا زمین بر شما عذابى نازل نماید. «قل هو القادر على ان یبعث علیکم عذاباً من فوقکم او من تحت ارجلکم»
«حاصب» به معناى تند بادى است که سنگریزه به همراه دارد.
نمونه فرو رفتن در زمین را در آخر سوره قصص درباره قارون مى خوانیم که مى فرماید: «فخسفنا به» و نمونه نزول سنگریزه از آسمان را در ماجراى قوم لوط مى خوانیم که فرمود: «انّا ارسلنا علیهم حاصباً»
قدرت خداوند در آرامش بخشیدن به زمین، جلوه اى از فرمانروایى اوست که در ابتداى سوره خواندیم: «بیده الملک و هو على کلّ شىءٍ قدیر»
احتمال تغییر و دگرگونى در هستى، انسان را از مغرور شدن و تکیه کردن به دنیا نجات مىدهد. مولوى در مثنوى در اینباره شعر زیبایى آورده است:
جمله ذرّات زمین و آسمان
لشگر حقّند گاه امتحان
باد را دیدى که با عادان چه کرد
آب را دیدى که در طوفان چه کرد
آنچه بر فرعون زد آن بحر کین
و آنچه با قارون نمودست این زمین
وآنچه آن بابیل با آن پیل کرد
وآنچه پشّه کلّه نمرود خورد
و آن که سنگ انداخت داودى بدست
گشت سیصد پاره و لشگر شکست
گر بگویم از جمادات جهان
عاقلانه یارى پیغمبران
مثنوى چندان شود که چهل شتر
گر کشد عاجز شود از بار پر
پیام ها
1- قهر و کیفر خداوند، تنها در قیامت نیست. «ءامنتم... أن یخسف بکم الارض»
2- هیچ کس خود را از قهر خدا در امان نداند و هر لحظه احتمال نزول قهر هست. «ءامنتم من فى السماء»
3- آسمان، مرکز فرماندهى و تدبیر الهى است. «من فى السماء»
4- آسمان، مرکز مأموران مطیع و تحت امر خداوند است. «من فى السماء»
5 - نظام حاکم بر طبیعت با اراده او است و هر لحظه مىتواند آن را تغییر دهد. «یخسف بکم الارض»
6- قهر الهى ممکن است از زیر پاى انسان باشد و او را در زمین فرو برد. «یخسف بکم الارض» یا از بالاى سر او، از آسمان نازل شود. «یرسل علیکم حاصباً»
7- دست خداوند، باز است. هم مىتواند از آسمان باران فرستد: «یرسل السماء علیم مدراراً» و هم مىتواند از آسمان سنگ ببارد. «یرسل علیکم حاصباً»
8 - تهدیدات الهى را جدى بگیریم. «فستعلمون کیف نذیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است