display result search
- 3204
- 1000
- 1000
- 1000
خطابات قرآن به مومنین - جلسه پنجم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی با عنوان "خطابات قرآن به مومنین"، جلسه پنجم، مسجد اعظم قم، سال 1398
*انفاق در قرآن*
آیه 266 سوره بقره می فرماید که وقتی می خواهید انفاق کنید از پاکیزه ها انفاق کنید و از چیزهایی نباشد که اگر به شما می دادند، حاضر نبودید بگیرید. امام رضا (ع) قبل از اینکه کسی دست به غذا دراز کند، مقداری از آن را برای فقرا و نیازمندان کنار می گذاشتند.
قرآن برای تشویق ما به انفاق در آیه 268 سوره بقره می فرماید: «شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستی می‌دهد؛ و به فحشا (و زشتیها) امر می‌کند؛ ولی خداوند وعده آمرزش و فزونی به شما می‌دهد؛ و خداوند قدرتش وسیع و (به هر چیز) داناست. » پس این شیطان هست که نمی گذارد انفاق کنیم و به ما وعده فقر می دهد ولی خداوند وعده فزونی به ما می دهد.
*انفاق در روایات*
روایتی از امام علی (ع) منقول است که از قول لقمان حکیم می فرماید: «تعجب است از انسان که خداوند در چهار مرحله روزی او را داده است و او را معطل نگذاشته است و در مرحله چهارم خطاب به انسان می فرماید که تو هم از روزی ای که ما به تو دادیم به دیگران بده. ولی انسان حاضر نیست این کار را بکند.» مرحله اول وقتی بود که انسان در شکم مادر بود. مرحله دوم هنگامی بود که ما به دنیا آمدیم و شیر مادر آماده بود. مرحله سوم دوران کودکی و نوجوانی بود که خداوند آنچنان محبت فرزند را در دل مادر و پدر قرار داد که آن ها حاضر شدند از شیره جان خود بِکّنند و به فرزند دهند. مرحله چهارم مرحله بزرگسالی انسان هست که انسان هم با کارکردن و تحصیل معاش نقشی در رزوی خود دارد. در مرحله چهارم ما حاضر به انفاق نیستیم و از پیری، درماندگی و گرفتاری می ترسیم.
ابلیس به حضرت موسی (ع) گفت: «اگر نیت کردی صدقه ای بدهی، زود آن را بده. وقتی یک بنده ای می خواهد صدقه ای بدهد، من خودم مستقیم وارد می شوم و نمی گذارم شیاطین دیگر بیایند و کاری می کنم تا از صدقه دادن منصرف شوند.»
امام علی (ع) در نهج البلاغه می فرماید: «من تعجبم می کنم از انسان های بخیل. در دنیا مثل فقراء زندگی می کنند ولی حسابرسی آن ها در آخرت به گونه حسابرسی ثروتمندان است.» انسان های بخیل مثل فقراء زندگی می کنند؛ زیرا برخی از آن ها حتی برای خود و خانواده خود هم حاضر نیستند هزینه کنند.
حضرت محمد (ص) می فرماید: «بگم بدترین مردها کیست؟ آن کسی است که کاری کند که همسر و فرزندش محتاج دیگران باشند. بهترین مردها فردی است که کاری نکند که همسر و فرزندش محتاج دیگران باشند.» امام علی (ع) همچنین می فرماید: «بخل جامع تمام عیوب است و فرد بخیل را به تمام بدی ها می کشاند.»
امام علی (ع) در نهج البلاغه می فرماید: «مسکین فرستاده خداست. هرکس به او بدهد، به خدا داده است و هرکس از او دریغ کند، از خدا دریغ کرده است.»
*نکاتی در مورد انفاق*
1. در حقیقت منشأ بخل سوء ظن به خداوند متعال است.
2. انفاق به خویشاوندان بر انفاق بر غریبه ها اولویت دارد.
3. اطعام الزاما نباید به فقراء باشد بلکه اطعام به اغنیاء هم مطلوب است و ثواب دارد.
4. میهمان در هنگام ورود به خانه روزی می آورد و به هنگام رفتن گناهان صاحب خانه را می برد.
5. انفاق فقط با دادن پول میسر نمی شود بلکه اطعام (غذا دادن) و قربانی کردن نیز خصوصیت دارد.
*انفاق در قرآن*
آیه 266 سوره بقره می فرماید که وقتی می خواهید انفاق کنید از پاکیزه ها انفاق کنید و از چیزهایی نباشد که اگر به شما می دادند، حاضر نبودید بگیرید. امام رضا (ع) قبل از اینکه کسی دست به غذا دراز کند، مقداری از آن را برای فقرا و نیازمندان کنار می گذاشتند.
قرآن برای تشویق ما به انفاق در آیه 268 سوره بقره می فرماید: «شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستی می‌دهد؛ و به فحشا (و زشتیها) امر می‌کند؛ ولی خداوند وعده آمرزش و فزونی به شما می‌دهد؛ و خداوند قدرتش وسیع و (به هر چیز) داناست. » پس این شیطان هست که نمی گذارد انفاق کنیم و به ما وعده فقر می دهد ولی خداوند وعده فزونی به ما می دهد.
*انفاق در روایات*
روایتی از امام علی (ع) منقول است که از قول لقمان حکیم می فرماید: «تعجب است از انسان که خداوند در چهار مرحله روزی او را داده است و او را معطل نگذاشته است و در مرحله چهارم خطاب به انسان می فرماید که تو هم از روزی ای که ما به تو دادیم به دیگران بده. ولی انسان حاضر نیست این کار را بکند.» مرحله اول وقتی بود که انسان در شکم مادر بود. مرحله دوم هنگامی بود که ما به دنیا آمدیم و شیر مادر آماده بود. مرحله سوم دوران کودکی و نوجوانی بود که خداوند آنچنان محبت فرزند را در دل مادر و پدر قرار داد که آن ها حاضر شدند از شیره جان خود بِکّنند و به فرزند دهند. مرحله چهارم مرحله بزرگسالی انسان هست که انسان هم با کارکردن و تحصیل معاش نقشی در رزوی خود دارد. در مرحله چهارم ما حاضر به انفاق نیستیم و از پیری، درماندگی و گرفتاری می ترسیم.
ابلیس به حضرت موسی (ع) گفت: «اگر نیت کردی صدقه ای بدهی، زود آن را بده. وقتی یک بنده ای می خواهد صدقه ای بدهد، من خودم مستقیم وارد می شوم و نمی گذارم شیاطین دیگر بیایند و کاری می کنم تا از صدقه دادن منصرف شوند.»
امام علی (ع) در نهج البلاغه می فرماید: «من تعجبم می کنم از انسان های بخیل. در دنیا مثل فقراء زندگی می کنند ولی حسابرسی آن ها در آخرت به گونه حسابرسی ثروتمندان است.» انسان های بخیل مثل فقراء زندگی می کنند؛ زیرا برخی از آن ها حتی برای خود و خانواده خود هم حاضر نیستند هزینه کنند.
حضرت محمد (ص) می فرماید: «بگم بدترین مردها کیست؟ آن کسی است که کاری کند که همسر و فرزندش محتاج دیگران باشند. بهترین مردها فردی است که کاری نکند که همسر و فرزندش محتاج دیگران باشند.» امام علی (ع) همچنین می فرماید: «بخل جامع تمام عیوب است و فرد بخیل را به تمام بدی ها می کشاند.»
امام علی (ع) در نهج البلاغه می فرماید: «مسکین فرستاده خداست. هرکس به او بدهد، به خدا داده است و هرکس از او دریغ کند، از خدا دریغ کرده است.»
*نکاتی در مورد انفاق*
1. در حقیقت منشأ بخل سوء ظن به خداوند متعال است.
2. انفاق به خویشاوندان بر انفاق بر غریبه ها اولویت دارد.
3. اطعام الزاما نباید به فقراء باشد بلکه اطعام به اغنیاء هم مطلوب است و ثواب دارد.
4. میهمان در هنگام ورود به خانه روزی می آورد و به هنگام رفتن گناهان صاحب خانه را می برد.
5. انفاق فقط با دادن پول میسر نمی شود بلکه اطعام (غذا دادن) و قربانی کردن نیز خصوصیت دارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است