display result search
- 1677
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 56 سوره غافر
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره غافر - آیه 56
إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِى آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِن فِى صُدُورِهِمْ إِلَّا کِبْرٌ مَّاهُم بِبَالِغِیهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ
ترجمه
همانا کسانى که در آیات خداوند بدون حجّتى که برایشان آمده باشد به مجادله برمى خیزند، در سینه هایشان جز خود بزرگ بینى نیست که به آن نخواهند رسید، (و از مجادله خود نتیجه نخواهند گرفت) پس به خداوند پناه ببر که بى شک او شنواى بیناست.
اسلام به نیّت و روحیه و انگیزه و آن چه در دل مى گذرد بهاى اصلى را مى دهد و به همین دلیل بهترین کار اگر همراه با اخلاص نباشد، بى ارزش و باطل است. در سوره عبس با ده آیه پى در پى از کسى که براى یک نفر نابینا چهره خود را عبوس کرد انتقاد مى کند. (در حالى که براى نابینا اخم یا لبخند تفاوتى ندارد چون هیچ یک را نمى بیند) ولى قرآن به دلیل آن که ریشه عبوس کردن تحقیر است، به شدّت از آن انتقاد مى کند.
آرى، اسلام بیش از توجّه به ظاهر، به باطن و قلب توجّه دارد. در این آیه نیز سخن از بزرگ بینى و تکبّرى است که در قلب متکبّران است.
پیام ها
1- از کوزه همان برون تراود که در اوست. سرچشمه جدالهاى بى منطق، تکبّر درونى است. «یجادلون.... فى صدورهم... کبر»
2- انگیزه مجادله با حقّ، خود بزرگ بینى است نه منطق. «بغیر سلطان اتاهم ان فى صدورهم الاّ کبر»
3- انسان اگر از خود مراقبت نکند، تکبّر تمام وجودش را مى گیرد به نحوى که در دل او جز تکبّر هیچ چیز دیگر نیست. «ان فى صدورهم الاّ کبر»
4- کسى که بر اساس تکبّر، لجاجت مى کند و منطق ندارد به هدف خود که ریاست و سرورى است نمى رسد. «ما هم ببالغیه»
افتادگى آموز اگر طالب فیضى
هرگز نخورد آب زمینى که بلند است
5 - معاشرت با متکبّر، دارویى جز پناه بردن به خدا ندارد. «فاستعذ باللَّه»
6- به کسى پناه ببریم که مى شنود و مى بیند (و قهراً توان یارى و خنثى کردن توطئه ها را دارد). «انّه هو السمیع البصیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِى آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِن فِى صُدُورِهِمْ إِلَّا کِبْرٌ مَّاهُم بِبَالِغِیهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ
ترجمه
همانا کسانى که در آیات خداوند بدون حجّتى که برایشان آمده باشد به مجادله برمى خیزند، در سینه هایشان جز خود بزرگ بینى نیست که به آن نخواهند رسید، (و از مجادله خود نتیجه نخواهند گرفت) پس به خداوند پناه ببر که بى شک او شنواى بیناست.
اسلام به نیّت و روحیه و انگیزه و آن چه در دل مى گذرد بهاى اصلى را مى دهد و به همین دلیل بهترین کار اگر همراه با اخلاص نباشد، بى ارزش و باطل است. در سوره عبس با ده آیه پى در پى از کسى که براى یک نفر نابینا چهره خود را عبوس کرد انتقاد مى کند. (در حالى که براى نابینا اخم یا لبخند تفاوتى ندارد چون هیچ یک را نمى بیند) ولى قرآن به دلیل آن که ریشه عبوس کردن تحقیر است، به شدّت از آن انتقاد مى کند.
آرى، اسلام بیش از توجّه به ظاهر، به باطن و قلب توجّه دارد. در این آیه نیز سخن از بزرگ بینى و تکبّرى است که در قلب متکبّران است.
پیام ها
1- از کوزه همان برون تراود که در اوست. سرچشمه جدالهاى بى منطق، تکبّر درونى است. «یجادلون.... فى صدورهم... کبر»
2- انگیزه مجادله با حقّ، خود بزرگ بینى است نه منطق. «بغیر سلطان اتاهم ان فى صدورهم الاّ کبر»
3- انسان اگر از خود مراقبت نکند، تکبّر تمام وجودش را مى گیرد به نحوى که در دل او جز تکبّر هیچ چیز دیگر نیست. «ان فى صدورهم الاّ کبر»
4- کسى که بر اساس تکبّر، لجاجت مى کند و منطق ندارد به هدف خود که ریاست و سرورى است نمى رسد. «ما هم ببالغیه»
افتادگى آموز اگر طالب فیضى
هرگز نخورد آب زمینى که بلند است
5 - معاشرت با متکبّر، دارویى جز پناه بردن به خدا ندارد. «فاستعذ باللَّه»
6- به کسى پناه ببریم که مى شنود و مى بیند (و قهراً توان یارى و خنثى کردن توطئه ها را دارد). «انّه هو السمیع البصیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است