display result search
- 4827
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 41 و 42 سوره نور
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نور - آیه 41 و 42
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهُ یُسَبِّحُ لَهُ مَن فِى السَّمَوَتِ وَالْأَرْضِ وَالطَّیْرُ صَفَّتٍ کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِیحَهُ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ
وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَوَتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ
ترجمه
آیا ندیدى که هر کس در آسمانها و زمین است و پرندگان بال گشوده (در پرواز) براى خدا تسبیح مىگویند، و هر یک نیایش و تسبیح خود را مىداند؟ و خداوند به آنچه مى کنند داناست.
و فرمانروایى آسمانها و زمین، مخصوص خداست. و بازگشت (همه) به سوى اوست.
قرآن، بارها مسألهى تسبیح موجودات و سجده و نماز آنها را با صراحت بیان کرده و فرموده است: شما تسبیح آنها را
نمىفهمید. از این آیات به دست مىآید که علم و شعور، مخصوص انسانها نیست. گرچه بعضى مفسّران تسبیح
موجودات هستى را تسبیح تکوینى و زبان حال آفرینش دانسته ند، ولى ظاهر آیات بر خلاف این مطلب است.
خداوند، در این آیه چند مرتبه به صورت غیر مستقیم، به انسان هشدار داده است:
الف: موجودات آسمان و زمین و پرندگان در حال تسبیح هستند. چرا انسان غافل است؟!
ب: تسبیح موجودات، آگاهانه است. چرا انسان در نماز حضور قلب ندارد؟!
ج: پرندگان، هنگام پرواز در هوا در حال تسبیح و نمازند، امّا برخى انسانها هنگام پرواز در آسمان، در حال غفلت و
مستى به سر مىبرند!
در روایات مىخوانیم: امام صادق (ع) هنگامى که صداى گنجشکى را شنید فرمود: این پرنده مشغول دعا و تسبیح است.
پیام ها
1- تنها به خود نیندیشید، به اطراف خود هم بنگرید و در هستى نیز مطالعه و اندیشه کنید. «ألم تَرَ»
2- در میان موجودات هستى، پرندگان، آن هم در حال پرواز، توجّه خاصّى به خدا دارند. «و الطّیر صافّات»
3- همهى موجودات، شعور دارند ونماز و تسبیح آنها، آگاهانه است. «کلّ قد عَلِم صلاته»
4- نماز، در صورتى ارزش دارد که نمازگزار بداند چه مىگوید و چه مىکند. «کلّ قد علم صلاته»
5 - نماز و تسبیح هر موجودى به صورت خاصّى است. «صلاته و تَسبیحه»
6- خداوند، بر جزئیات تمام اعمال آگاه است. «علیم بما یفعلون»
7- نظام هستى، هم فرمانروا دارد؛ «ولِلّه مُلک...» و هم هدفدار است. «و الى اللّه المصیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهُ یُسَبِّحُ لَهُ مَن فِى السَّمَوَتِ وَالْأَرْضِ وَالطَّیْرُ صَفَّتٍ کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِیحَهُ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ
وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَوَتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ
ترجمه
آیا ندیدى که هر کس در آسمانها و زمین است و پرندگان بال گشوده (در پرواز) براى خدا تسبیح مىگویند، و هر یک نیایش و تسبیح خود را مىداند؟ و خداوند به آنچه مى کنند داناست.
و فرمانروایى آسمانها و زمین، مخصوص خداست. و بازگشت (همه) به سوى اوست.
قرآن، بارها مسألهى تسبیح موجودات و سجده و نماز آنها را با صراحت بیان کرده و فرموده است: شما تسبیح آنها را
نمىفهمید. از این آیات به دست مىآید که علم و شعور، مخصوص انسانها نیست. گرچه بعضى مفسّران تسبیح
موجودات هستى را تسبیح تکوینى و زبان حال آفرینش دانسته ند، ولى ظاهر آیات بر خلاف این مطلب است.
خداوند، در این آیه چند مرتبه به صورت غیر مستقیم، به انسان هشدار داده است:
الف: موجودات آسمان و زمین و پرندگان در حال تسبیح هستند. چرا انسان غافل است؟!
ب: تسبیح موجودات، آگاهانه است. چرا انسان در نماز حضور قلب ندارد؟!
ج: پرندگان، هنگام پرواز در هوا در حال تسبیح و نمازند، امّا برخى انسانها هنگام پرواز در آسمان، در حال غفلت و
مستى به سر مىبرند!
در روایات مىخوانیم: امام صادق (ع) هنگامى که صداى گنجشکى را شنید فرمود: این پرنده مشغول دعا و تسبیح است.
پیام ها
1- تنها به خود نیندیشید، به اطراف خود هم بنگرید و در هستى نیز مطالعه و اندیشه کنید. «ألم تَرَ»
2- در میان موجودات هستى، پرندگان، آن هم در حال پرواز، توجّه خاصّى به خدا دارند. «و الطّیر صافّات»
3- همهى موجودات، شعور دارند ونماز و تسبیح آنها، آگاهانه است. «کلّ قد عَلِم صلاته»
4- نماز، در صورتى ارزش دارد که نمازگزار بداند چه مىگوید و چه مىکند. «کلّ قد علم صلاته»
5 - نماز و تسبیح هر موجودى به صورت خاصّى است. «صلاته و تَسبیحه»
6- خداوند، بر جزئیات تمام اعمال آگاه است. «علیم بما یفعلون»
7- نظام هستى، هم فرمانروا دارد؛ «ولِلّه مُلک...» و هم هدفدار است. «و الى اللّه المصیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است