display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره طه- آیه 52
قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّى فِى کِتَابٍ لَّا یَضِلُّ رَبِّى وَلَا یَنسَى
ترجمه
(موسى) گفت: علم آن (احوال) در کتابى نزد پروردگار من است (و) پروردگار من نه (خطا و چیزى را) گم مى کند و نه فراموش مى نماید.
وقتى فرعون از حال اقوام قبلى و مردگان پرسید، موسى (ع) با اینکه مى توانست به تفصیل جواب دهد، امّا چون مى دانست مردم نسبت به نیاکان خویش غیرت و حساسیّت دارند، لذا در جواب آنان کلّى گویى کرده و به اجمال، علم آن را به خداوند احاله داد تا هم به «قولاً لیّناً» عمل کرده باشد و هم وسیله اى براى بهانه و اشکال به دست آنان نداده باشد.
پیام ها
1- انبیا هر چه را نمىدانستند، یا گفتن آن را به صلاح نمىدانستند، علم آن را به خداوند نسبت مىدادند. «علمها عند ربّى»
2- مربّى باید با سیاست، بعضى پاسخها را کلّى و یا با سکوت جواب دهد تا بحث منحرف نشده و دستاویز دشمن نگردد. «علمها عند ربّى»
3- در تشکیلات الهى، همه چیز حساب و کتاب دارد. «فى کتاب»
4- کتاب الهى بسیار با عظمت وبزرگ است. «کتابٍ» نکره آمده است.
5 - در علم خداوند خطا راه ندارد. «لایضّل ربّى و لاینسى» (سهو و خطا در مورد کسانى است که واقعیت را نمىدانند، امّا در مورد خداوندى که ظاهر و باطن هر چیز را همان گونه که هست مىداند، هرگز احتمال خطا وجود ندارد.)
6- علم انسان دو آفت دارد؛ یا از ابتدا اشتباه مى فهمد و حقیقت را گم مى کند و یا بعد از فهمیدن فراموش مى کند، امّا علم خداوند از این آفات مبرّاست. «لایضّل ربّى و لا ینسى»
7- کسى حقّ ربوبیّت دارد که انحراف و فراموشى در او راه نداشته باشد. «لایضّل ربّى و لاینسى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّى فِى کِتَابٍ لَّا یَضِلُّ رَبِّى وَلَا یَنسَى
ترجمه
(موسى) گفت: علم آن (احوال) در کتابى نزد پروردگار من است (و) پروردگار من نه (خطا و چیزى را) گم مى کند و نه فراموش مى نماید.
وقتى فرعون از حال اقوام قبلى و مردگان پرسید، موسى (ع) با اینکه مى توانست به تفصیل جواب دهد، امّا چون مى دانست مردم نسبت به نیاکان خویش غیرت و حساسیّت دارند، لذا در جواب آنان کلّى گویى کرده و به اجمال، علم آن را به خداوند احاله داد تا هم به «قولاً لیّناً» عمل کرده باشد و هم وسیله اى براى بهانه و اشکال به دست آنان نداده باشد.
پیام ها
1- انبیا هر چه را نمىدانستند، یا گفتن آن را به صلاح نمىدانستند، علم آن را به خداوند نسبت مىدادند. «علمها عند ربّى»
2- مربّى باید با سیاست، بعضى پاسخها را کلّى و یا با سکوت جواب دهد تا بحث منحرف نشده و دستاویز دشمن نگردد. «علمها عند ربّى»
3- در تشکیلات الهى، همه چیز حساب و کتاب دارد. «فى کتاب»
4- کتاب الهى بسیار با عظمت وبزرگ است. «کتابٍ» نکره آمده است.
5 - در علم خداوند خطا راه ندارد. «لایضّل ربّى و لاینسى» (سهو و خطا در مورد کسانى است که واقعیت را نمىدانند، امّا در مورد خداوندى که ظاهر و باطن هر چیز را همان گونه که هست مىداند، هرگز احتمال خطا وجود ندارد.)
6- علم انسان دو آفت دارد؛ یا از ابتدا اشتباه مى فهمد و حقیقت را گم مى کند و یا بعد از فهمیدن فراموش مى کند، امّا علم خداوند از این آفات مبرّاست. «لایضّل ربّى و لا ینسى»
7- کسى حقّ ربوبیّت دارد که انحراف و فراموشى در او راه نداشته باشد. «لایضّل ربّى و لاینسى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان