display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره طه- آیه112
وَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا یَخَافُ ظُلْماً وَ لَا هَضْماً
ترجمه
و (امّا) هر کس از کارهاى نیکو انجام دهد و مؤمن باشد، پس (در آن روز) نه از ستم و کاستى (در پاداشش) نترسد.
کلمه «هَضم» به معناى کم شدن است و شاید از آن روى به جذب غذا در بدن «هضم» مى گویند که ظاهراً غذا کم مى شود و تفاله هاى آن باقى مى ماند.
از قرآن و روایات به دست مى آید که اعمال و روحیات انسان در یکدیگر تأثیر متقابل دارند، لذا هرگاه یک عمل نیکو که از شخصى منافق، مشرک، ریاکار و... که داراى روحیه اى فاسد است سر زند، مورد قبول واقع نمى شود. چنانکه اگر کافرى، کار شایسته و خوبى مثل اختراع و اکتشاف نافع انجام دهد، در حالى که حقّ را فهمیده و آگاهانه در کفر اصرار ورزد، کار نیکوى او پذیرفته نخواهد شد. همانند ریختن شربت شیرین و گوارا در ظرفى کثیف و آلوده که طبیعتاً دیگر قابل پذیرش نیست.
در ده آیه ى اخیر، به سیمایى اجمالى از برپایى قیامت اشاره شده است:
الف: در صور دمیده شده و مردگان زنده مى شوند. «یوم ینفخ فى الصور»
ب: مجرمان محشور مى گردند. «نحشر المجرمین»
ج: کوهها متلاشى مى شوند. «ینسفها ربّى نسفا»
د: همه گوش به فرمان دعوت کننده ى الهى هستند. «یتّبعون الداعى»
ه: شفاعت بدون اذن خدا مؤثّر نیست. «لاتنفع الشفاعه»
و: خداوند با احاطه علم اش به همه حسابها مى رسد. «یعلم مابین ایدیهمو...»
ز: همگى در برابر حکم الهى تسلیم هستند. «عنت الوجوه»
ح: ظالمان مأیوسند. «خاب مَن حمل ظلما»
ط: مؤمنان صالح در آرامش به سر مى برند. «لایخاف ظلما و لاهضما».
پیام ها
1- اگر چه انجام تمام کارهاى شایسته امکان پذیر نیست، ولى باید به اندازه توان و طاقت، کار صالح انجام داد. «مَن یعمل من الصالحات»
2- نه تنها کارهاى بزرگ که ذرهّ اى از کار صالح بى پاداش نمى ماند. «من الصالحات»
3- شرط قبولى عمل صالح، ایمان به خداست. «و هو مؤمن»
4- ایمان از عمل جدا نیست، ایمان بى عمل، مثل درخت بى ثمر و عمل بى ایمان همچون درخت بى ریشه است. «و هو مؤمن»
5 - آرامش و امنیّت روحى مؤمنان در قیامت در گرو کارهاى صالح آنان است. «من یعمل من الصالحات...فلا یخاف ظلما»
6- در قیامت، نه اصل عمل و پاداش از بین مى رود تا ظلمى صورت گیرد «لا یخاف ظلما» و نه آنکه از پاداش کم گذاشته مى شود. «و لا هضما»
7- با آنکه پاداش، تفضّل الهى است نه استحقاق انسان، امّا خداوند در پاداش کسى کوتاهى نمى کند و کم نمى گذارد. «لا یخاف ظلما و لاهضما»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا یَخَافُ ظُلْماً وَ لَا هَضْماً
ترجمه
و (امّا) هر کس از کارهاى نیکو انجام دهد و مؤمن باشد، پس (در آن روز) نه از ستم و کاستى (در پاداشش) نترسد.
کلمه «هَضم» به معناى کم شدن است و شاید از آن روى به جذب غذا در بدن «هضم» مى گویند که ظاهراً غذا کم مى شود و تفاله هاى آن باقى مى ماند.
از قرآن و روایات به دست مى آید که اعمال و روحیات انسان در یکدیگر تأثیر متقابل دارند، لذا هرگاه یک عمل نیکو که از شخصى منافق، مشرک، ریاکار و... که داراى روحیه اى فاسد است سر زند، مورد قبول واقع نمى شود. چنانکه اگر کافرى، کار شایسته و خوبى مثل اختراع و اکتشاف نافع انجام دهد، در حالى که حقّ را فهمیده و آگاهانه در کفر اصرار ورزد، کار نیکوى او پذیرفته نخواهد شد. همانند ریختن شربت شیرین و گوارا در ظرفى کثیف و آلوده که طبیعتاً دیگر قابل پذیرش نیست.
در ده آیه ى اخیر، به سیمایى اجمالى از برپایى قیامت اشاره شده است:
الف: در صور دمیده شده و مردگان زنده مى شوند. «یوم ینفخ فى الصور»
ب: مجرمان محشور مى گردند. «نحشر المجرمین»
ج: کوهها متلاشى مى شوند. «ینسفها ربّى نسفا»
د: همه گوش به فرمان دعوت کننده ى الهى هستند. «یتّبعون الداعى»
ه: شفاعت بدون اذن خدا مؤثّر نیست. «لاتنفع الشفاعه»
و: خداوند با احاطه علم اش به همه حسابها مى رسد. «یعلم مابین ایدیهمو...»
ز: همگى در برابر حکم الهى تسلیم هستند. «عنت الوجوه»
ح: ظالمان مأیوسند. «خاب مَن حمل ظلما»
ط: مؤمنان صالح در آرامش به سر مى برند. «لایخاف ظلما و لاهضما».
پیام ها
1- اگر چه انجام تمام کارهاى شایسته امکان پذیر نیست، ولى باید به اندازه توان و طاقت، کار صالح انجام داد. «مَن یعمل من الصالحات»
2- نه تنها کارهاى بزرگ که ذرهّ اى از کار صالح بى پاداش نمى ماند. «من الصالحات»
3- شرط قبولى عمل صالح، ایمان به خداست. «و هو مؤمن»
4- ایمان از عمل جدا نیست، ایمان بى عمل، مثل درخت بى ثمر و عمل بى ایمان همچون درخت بى ریشه است. «و هو مؤمن»
5 - آرامش و امنیّت روحى مؤمنان در قیامت در گرو کارهاى صالح آنان است. «من یعمل من الصالحات...فلا یخاف ظلما»
6- در قیامت، نه اصل عمل و پاداش از بین مى رود تا ظلمى صورت گیرد «لا یخاف ظلما» و نه آنکه از پاداش کم گذاشته مى شود. «و لا هضما»
7- با آنکه پاداش، تفضّل الهى است نه استحقاق انسان، امّا خداوند در پاداش کسى کوتاهى نمى کند و کم نمى گذارد. «لا یخاف ظلما و لاهضما»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است