display result search
- 3087
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 56 و 57 سوره نحل
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نحل - آیه 56- 57
وَیَجْعَلُونَ لِمَا لَا یَعْلَمُونَ نَصِیباً مِّمَّا رَزَقْنَهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْئَلُنَّ عَمَّا کُنتُمْ تَفْتَرُونَ
وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَتِ سُبْحَنَهُ وَ لَهُم مَّا یَشْتَهُونَ
ترجمه
و (مشرکان) سهمى از آنچه را ما روزى آنان کردهایم براى بتهایى قرار مى دهند که هیچ نمى دانند. به خدا سوگند حتماً از آنچه افتراء مى بندید بازخواست خواهید شد.
و براى خداوند دختران را قرار مى دهند، در حالى که او (از فرزند داشتن) منزّه است ولى براى خودشان آنچه را (از پسران) که علاقه دارند (قرار مى دهند.)
ممکن است این آیه اشاره به مضمون آیه 136 سوره انعام باشد که بت پرستان سهمى از کشاورزى و دامدارى خود را، نصیب بت ها مى دانستند، «و جعلوا للَّه مما ذَرا من الحرث و الانعام نصیباً فقالوا هذا للَّه بزعمهم و هذا لشرکائنا» احتمال دیگرى که مرحوم علامه طباطبایى در این آیه پسندیده اند، آن است که مردم در نزول نعمت ها و رفع بلاها، نقشى براى خدا در نظر نمى گیرند و همه را از غیر او مى بینند.
مشرکان، ملائکه را دختران خدا مى دانستند، چنانکه در آیه 19 سوره زخرف مى فرماید: «و جعلوا الملائکة الّذین هم عباد الرحمن اِناثاً» و در این عقیده آنها، سه انحراف بود:
الف: براى خدا فرزند قائل مى شوند، در حالى که «لم یلد و لم یولد»
ب: ملائکه را دختر مى پنداشتند، در حالى که آنها دختر و پسر ندارند.
ج: آنها که خود دختر را مایه ننگ مى دانستند، آن را به خدا نسبت مى دادند! «أفَاَصفاکم ربّکم بالبنین و اتّخذ من الملائکة اِناثا»
پیام ها
1- هرچه داریم از اوست، براى غیر او سهمى قرار ندهیم که باید پاسخگو باشیم. «و یجعلون لما لایعلمون نصیباً ... تاللَّه لتسئلنّ»
2- لطف مادى خداوند شامل منحرفان نیز مى شود. «مما رزقناهم»
3- اسباب ظاهرى و بشرى که به آن دل بسته اید، خود خبرى از راه رزق و نعمت یا رفع بلا ندارند. «یجعلون لما لایعلمون نصیباً»
4- حتّى بخشى از نعمت ها را از غیر خدا دانستن شرک است. «نصیباً ممّا رزقناهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَیَجْعَلُونَ لِمَا لَا یَعْلَمُونَ نَصِیباً مِّمَّا رَزَقْنَهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْئَلُنَّ عَمَّا کُنتُمْ تَفْتَرُونَ
وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَتِ سُبْحَنَهُ وَ لَهُم مَّا یَشْتَهُونَ
ترجمه
و (مشرکان) سهمى از آنچه را ما روزى آنان کردهایم براى بتهایى قرار مى دهند که هیچ نمى دانند. به خدا سوگند حتماً از آنچه افتراء مى بندید بازخواست خواهید شد.
و براى خداوند دختران را قرار مى دهند، در حالى که او (از فرزند داشتن) منزّه است ولى براى خودشان آنچه را (از پسران) که علاقه دارند (قرار مى دهند.)
ممکن است این آیه اشاره به مضمون آیه 136 سوره انعام باشد که بت پرستان سهمى از کشاورزى و دامدارى خود را، نصیب بت ها مى دانستند، «و جعلوا للَّه مما ذَرا من الحرث و الانعام نصیباً فقالوا هذا للَّه بزعمهم و هذا لشرکائنا» احتمال دیگرى که مرحوم علامه طباطبایى در این آیه پسندیده اند، آن است که مردم در نزول نعمت ها و رفع بلاها، نقشى براى خدا در نظر نمى گیرند و همه را از غیر او مى بینند.
مشرکان، ملائکه را دختران خدا مى دانستند، چنانکه در آیه 19 سوره زخرف مى فرماید: «و جعلوا الملائکة الّذین هم عباد الرحمن اِناثاً» و در این عقیده آنها، سه انحراف بود:
الف: براى خدا فرزند قائل مى شوند، در حالى که «لم یلد و لم یولد»
ب: ملائکه را دختر مى پنداشتند، در حالى که آنها دختر و پسر ندارند.
ج: آنها که خود دختر را مایه ننگ مى دانستند، آن را به خدا نسبت مى دادند! «أفَاَصفاکم ربّکم بالبنین و اتّخذ من الملائکة اِناثا»
پیام ها
1- هرچه داریم از اوست، براى غیر او سهمى قرار ندهیم که باید پاسخگو باشیم. «و یجعلون لما لایعلمون نصیباً ... تاللَّه لتسئلنّ»
2- لطف مادى خداوند شامل منحرفان نیز مى شود. «مما رزقناهم»
3- اسباب ظاهرى و بشرى که به آن دل بسته اید، خود خبرى از راه رزق و نعمت یا رفع بلا ندارند. «یجعلون لما لایعلمون نصیباً»
4- حتّى بخشى از نعمت ها را از غیر خدا دانستن شرک است. «نصیباً ممّا رزقناهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است