display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره رعد- آیه 6
وَ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالسَّیِئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِمُ الْمَثُلَتُ وَإِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِّلنَّاسِ عَلَى ظُلْمِهِمْ وَ إِنَّ رَبَّکَ لَشَدِیدُ الْعِقابُ
ترجمه
و پیش از رحمت ونیکى، به شتاب از تو عذاب و بدى مى خواهند در حالى که پیش آنان عذاب ها بوده است. و همانا پروردگارت نسبت به مردم با همه ستم شان داراى آمرزش است و به یقین پروردگارت سخت کیفر است.
«مَثُلات» جمع «مثله» عذاب و عقوبتى است که به انسان روى می آورد.
گاهى عناد و لجاجت به جایى مى رسد که انسان حاضر است آرزوى هلاکت کند، ولى حقّ را نپذیرد. در قرآن مجید به نمونه هایى از این نوع روحیّه ها اشاره شده است، از جمله:
کافران مى گفتند: «و اذ قالوا الّلهم اِن کان هذا هوالحقّ من عندک فامطر علینا حجارة من السّماء او ائتنا بعذاب الیم» خدایا! اگر این قرآن، حقّ و از جانب توست، پس یا از آسمان بر ما سنگ ببار و یا ما را به عذابى دردناک مبتلا نما (که ما آن را نمى پذیریم).
در جاى دیگر آمده: اگر ما این قرآن را بر غیر عرب (عجم) نازل مى کردیم و پیامبر آن را بر مردم قرائت مى فرمود: «ولو نزّلناه على بعض الاعجمین فقرأه علیهم ما کانوا به مؤمنین» ایمان نمى آوردند وآن را نمى پذیرفتند.
یا اینکه اهل کتاب به کفّار و بت پرستان مى گفتند: «الم تر الى الّذین اوتوا نصیباً من الکتاب یؤمنون بالجبت و الطاغوت و یقولون للذین کفروا هؤلاء اهدى من الّذین آمنوا سبیلاً» راه شما از راه اسلام بهتر است. در صورتیکه اهل کتاب از مشرکان به اسلام نزدیک ترند، ولى لجاجت، آنها را از ابراز حقّ دور مى داشت.
تعجیل عدّه اى از مردم به نزول قهر الهى، مى تواند به واسطه این دلایل باشد:
الف: غفلت و فراموشى تاریخ گذشتگان و باور نکردن و بعید دانستن قهر الهى.
ب: حسادت به داشته هاى دیگران. چنانکه در تاریخ آمده است چون امیرمؤمنان، حضرت على علیه السلام به امامت رسید، شخصى که تحمّل این موضوع را نداشت، آرزوى مرگ کرد که در شأن نزول سوره معارج بدان اشاره شده است.
ج: احساس بریدگى و یأس و به بن بست کامل رسیدن.
د: استهزا و عدم قبول و پذیرش، حتّى به قیمت جان دادن.
قرآن مى فرماید: اگر خداوند به جهت گناه و عملکرد بد مردم آنها را فوراً عذاب کند، هیچ کس روى زمین باقى نمى ماند، امّا او از راه لطف، صبر مى کند تا شاید مردم توبه کنند. «ولو یؤاخذ اللَّه النّاس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة و لکن یؤخّرهم الى اجل مسمّى...» و آیه «ولو یؤاخذ اللَّه النّاس بما کسبوا ماترک على ظهرها من دابّة...»
پیام ها
1- انسان در اثر لجاجت، چنان سقوط مى کند که حاضر است نابود شود، ولى حقّ را نپذیرد. «و یستعجلونک بالعذاب»
2- تاریخ پیشینیان، بهترین الگو ونمونه است. «قدخلت من قبلهم المثلات»
3- قهر الهى را شوخى نپندارید و به نمونه هاى گذشته توجّه کنید. «من قبلهم المثلات»
4- سنّت خداوند مهلت دادن است و کارى به عجله مردم ندارد. «لذو مغفرة»
5 - راه توبه و بازگشت، براى افراد لجوج نیز باز است. «لذو مغفرة... على ظلمهم»
6- خداوند، انسان ها را با همه بدى هایى که از آنها سر مى زند باز دوست دارد. «لذو مغفرة للنّاس على ظلمهم»
7- لطف خداوند بر قهر او مقدم است. «مغفرة - عقاب»
8 - خوف و رجا و بیم و امید، در کنار هم عامل رشد است. «لذو مغفرة - لشدید العقاب»
9- قهر و لطف الهى از مقام ربوبیّت اوست. «ربّک لذو مغفرة، ربّک لشدید العقاب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالسَّیِئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِمُ الْمَثُلَتُ وَإِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِّلنَّاسِ عَلَى ظُلْمِهِمْ وَ إِنَّ رَبَّکَ لَشَدِیدُ الْعِقابُ
ترجمه
و پیش از رحمت ونیکى، به شتاب از تو عذاب و بدى مى خواهند در حالى که پیش آنان عذاب ها بوده است. و همانا پروردگارت نسبت به مردم با همه ستم شان داراى آمرزش است و به یقین پروردگارت سخت کیفر است.
«مَثُلات» جمع «مثله» عذاب و عقوبتى است که به انسان روى می آورد.
گاهى عناد و لجاجت به جایى مى رسد که انسان حاضر است آرزوى هلاکت کند، ولى حقّ را نپذیرد. در قرآن مجید به نمونه هایى از این نوع روحیّه ها اشاره شده است، از جمله:
کافران مى گفتند: «و اذ قالوا الّلهم اِن کان هذا هوالحقّ من عندک فامطر علینا حجارة من السّماء او ائتنا بعذاب الیم» خدایا! اگر این قرآن، حقّ و از جانب توست، پس یا از آسمان بر ما سنگ ببار و یا ما را به عذابى دردناک مبتلا نما (که ما آن را نمى پذیریم).
در جاى دیگر آمده: اگر ما این قرآن را بر غیر عرب (عجم) نازل مى کردیم و پیامبر آن را بر مردم قرائت مى فرمود: «ولو نزّلناه على بعض الاعجمین فقرأه علیهم ما کانوا به مؤمنین» ایمان نمى آوردند وآن را نمى پذیرفتند.
یا اینکه اهل کتاب به کفّار و بت پرستان مى گفتند: «الم تر الى الّذین اوتوا نصیباً من الکتاب یؤمنون بالجبت و الطاغوت و یقولون للذین کفروا هؤلاء اهدى من الّذین آمنوا سبیلاً» راه شما از راه اسلام بهتر است. در صورتیکه اهل کتاب از مشرکان به اسلام نزدیک ترند، ولى لجاجت، آنها را از ابراز حقّ دور مى داشت.
تعجیل عدّه اى از مردم به نزول قهر الهى، مى تواند به واسطه این دلایل باشد:
الف: غفلت و فراموشى تاریخ گذشتگان و باور نکردن و بعید دانستن قهر الهى.
ب: حسادت به داشته هاى دیگران. چنانکه در تاریخ آمده است چون امیرمؤمنان، حضرت على علیه السلام به امامت رسید، شخصى که تحمّل این موضوع را نداشت، آرزوى مرگ کرد که در شأن نزول سوره معارج بدان اشاره شده است.
ج: احساس بریدگى و یأس و به بن بست کامل رسیدن.
د: استهزا و عدم قبول و پذیرش، حتّى به قیمت جان دادن.
قرآن مى فرماید: اگر خداوند به جهت گناه و عملکرد بد مردم آنها را فوراً عذاب کند، هیچ کس روى زمین باقى نمى ماند، امّا او از راه لطف، صبر مى کند تا شاید مردم توبه کنند. «ولو یؤاخذ اللَّه النّاس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة و لکن یؤخّرهم الى اجل مسمّى...» و آیه «ولو یؤاخذ اللَّه النّاس بما کسبوا ماترک على ظهرها من دابّة...»
پیام ها
1- انسان در اثر لجاجت، چنان سقوط مى کند که حاضر است نابود شود، ولى حقّ را نپذیرد. «و یستعجلونک بالعذاب»
2- تاریخ پیشینیان، بهترین الگو ونمونه است. «قدخلت من قبلهم المثلات»
3- قهر الهى را شوخى نپندارید و به نمونه هاى گذشته توجّه کنید. «من قبلهم المثلات»
4- سنّت خداوند مهلت دادن است و کارى به عجله مردم ندارد. «لذو مغفرة»
5 - راه توبه و بازگشت، براى افراد لجوج نیز باز است. «لذو مغفرة... على ظلمهم»
6- خداوند، انسان ها را با همه بدى هایى که از آنها سر مى زند باز دوست دارد. «لذو مغفرة للنّاس على ظلمهم»
7- لطف خداوند بر قهر او مقدم است. «مغفرة - عقاب»
8 - خوف و رجا و بیم و امید، در کنار هم عامل رشد است. «لذو مغفرة - لشدید العقاب»
9- قهر و لطف الهى از مقام ربوبیّت اوست. «ربّک لذو مغفرة، ربّک لشدید العقاب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است