display result search
- 6969
- 1000
- 1000
- 1000
تحلیل نهضت سیدالشهدا - بخش اول
سخنرانی آیت الله جوادی آملی با موضوع تحلیل قیام اباعبدالله و اهداف آن
تحلیلگران قیام سالار شهیدان هر کدام به نوبه خود گوشه ای از این جهاد را تبیین کرده اند ولی بهترین تحلیل، سخنان خود آن حضرت است که مفسر اهداف سیاسی قیام ایشان می باشد. ایشان می فرماید اگر تمامی مردم دنیا مرا تخطئه کنند من می دانم که راهم حق است، این طرز تفکر جز به وحی الهی متکی نیست و این سخن جز از معصوم بر نمی آید. ایشان در قسمتی از وصیت نامه خود می فرمایند قیام من جاه طلبی نیست، شهرت تاریخ شدن نیست، مفسده جویی و آشوبگری نیست، هدف من اصلاح جامعه است نه اصلاح فرد و این امر با امر به معروف و نهی از منکر حاصل می شود. فرمود اگر کسی حرف مرا رد کرد، من صبر می کنم که البته این به معنای سکون نیست. در بخشی دیگر می فرمایند که من به سیره پدرم و جدم حرکت می کنم.
از دیدگاه امیر المومنین زمامداری مردم و رهبری جامعه جزء مقامهای آخرت است نه دنیا که اگر جزء دنیا می بود، حضرت او را طلاق می داد. فرمود از اینکه نمی توانم جامعه را اصلاح کنم این استخوانی در گلوی من است. سالار شهیدان هم به همین سیره عمل نمودند. بحث دیگر این است که چرا امیرالمومنین خانه نشین شدند اما اباعبدالله قیام کردند؟ امیرالمومنین فرمودند مرا طوری خانه نشین کردند که جز اعضای خانواده من و اهل بیت من، کسی یاور من نبود و چون اینها پرچمداران وحی بودند، نمی خواستم از بین بروند و کشته شوند. اما حسین بن علی یاران فراوانی داشتند، هفتاد نفر کم نیستند خصوصا که در میان آنان افرادی از صحابه رسول خدا حضور داشتند.
سالار شهیدان راه خود را مشخص کردند، فرمودند همانگونه که پدرم حرکت کردند من هم همانگونه حرکت می کنم. فرق امیرالمومنین با دیگران این بود که آنان به فکر کشورگشایی و خاک گیری بودند اما ایشان به فکر اصلاح مردم بودند. ایشان فرمودند ما اگر یک امت صالح داشته باشیم دنیا اصلاح می شود، ما اگر آدم خوبی باشیم الگو می شویم و نیازی به کشورگشایی نیست. ایشان در نهج البلاغه فرمودند که من خیلی فکر کردم که آیا ساکت باشم و یا با معاویه بجنگم؟! دیدم دو راه وجود دارد یا باید بجنگم و یا معاذالله کافر باشم و دست از دین بردارم. همین بیان را حسین بن علی در جریان کربلا دارند. فرمود اگر زمامدار، مثل یزید باشد که باید فاتحه اسلام را خواند!
سر اینکه حسین بن علی فرمود: «اگر همه دنیا یک طرف باشد و من طرف دیگر، می دانم حق با من است» این است که انسان نباید حق را از دهان این و آن بگیرد، یا باید خودش اهل برهان باشد و یا مستقیما از دهان معصوم بگیرد. انسان یا باید حق و باطل را بشناسد و اهل برهان باشد و یا سر به معصوم بسپارد، تنها در این صورت می تواند بگوید حق با من است.
وصیت نامه حسین بن علی را در مجالستان بحث کنید، سعی کنید ارادتتان بر اساس علم و عقل باشد نه اینکه دهه محرم را با یک سری مسایل سنتی به اتمام برسانید. راه امام حسین راه پدرش امیرالمومنین است. حق و باطل را بشناسید و همراه حق باشید نه اینکه مانند عبیدالله بن حر جعفی محافظه کار باشید که نه حضرت را یاری کرد که دنیایش به خطر بیفتد و نه در برابر ایشان ایستاد که آخرتش تباه شود. حضرت برای هدایت ایشان به خیمه او رفت اما باز هم قبول نکرد که به اباعبدالله بپیوندد و حضرت هم در انتها فرمودند که ما از آدم گمراه کمک نمی خواهیم!
تحلیلگران قیام سالار شهیدان هر کدام به نوبه خود گوشه ای از این جهاد را تبیین کرده اند ولی بهترین تحلیل، سخنان خود آن حضرت است که مفسر اهداف سیاسی قیام ایشان می باشد. ایشان می فرماید اگر تمامی مردم دنیا مرا تخطئه کنند من می دانم که راهم حق است، این طرز تفکر جز به وحی الهی متکی نیست و این سخن جز از معصوم بر نمی آید. ایشان در قسمتی از وصیت نامه خود می فرمایند قیام من جاه طلبی نیست، شهرت تاریخ شدن نیست، مفسده جویی و آشوبگری نیست، هدف من اصلاح جامعه است نه اصلاح فرد و این امر با امر به معروف و نهی از منکر حاصل می شود. فرمود اگر کسی حرف مرا رد کرد، من صبر می کنم که البته این به معنای سکون نیست. در بخشی دیگر می فرمایند که من به سیره پدرم و جدم حرکت می کنم.
از دیدگاه امیر المومنین زمامداری مردم و رهبری جامعه جزء مقامهای آخرت است نه دنیا که اگر جزء دنیا می بود، حضرت او را طلاق می داد. فرمود از اینکه نمی توانم جامعه را اصلاح کنم این استخوانی در گلوی من است. سالار شهیدان هم به همین سیره عمل نمودند. بحث دیگر این است که چرا امیرالمومنین خانه نشین شدند اما اباعبدالله قیام کردند؟ امیرالمومنین فرمودند مرا طوری خانه نشین کردند که جز اعضای خانواده من و اهل بیت من، کسی یاور من نبود و چون اینها پرچمداران وحی بودند، نمی خواستم از بین بروند و کشته شوند. اما حسین بن علی یاران فراوانی داشتند، هفتاد نفر کم نیستند خصوصا که در میان آنان افرادی از صحابه رسول خدا حضور داشتند.
سالار شهیدان راه خود را مشخص کردند، فرمودند همانگونه که پدرم حرکت کردند من هم همانگونه حرکت می کنم. فرق امیرالمومنین با دیگران این بود که آنان به فکر کشورگشایی و خاک گیری بودند اما ایشان به فکر اصلاح مردم بودند. ایشان فرمودند ما اگر یک امت صالح داشته باشیم دنیا اصلاح می شود، ما اگر آدم خوبی باشیم الگو می شویم و نیازی به کشورگشایی نیست. ایشان در نهج البلاغه فرمودند که من خیلی فکر کردم که آیا ساکت باشم و یا با معاویه بجنگم؟! دیدم دو راه وجود دارد یا باید بجنگم و یا معاذالله کافر باشم و دست از دین بردارم. همین بیان را حسین بن علی در جریان کربلا دارند. فرمود اگر زمامدار، مثل یزید باشد که باید فاتحه اسلام را خواند!
سر اینکه حسین بن علی فرمود: «اگر همه دنیا یک طرف باشد و من طرف دیگر، می دانم حق با من است» این است که انسان نباید حق را از دهان این و آن بگیرد، یا باید خودش اهل برهان باشد و یا مستقیما از دهان معصوم بگیرد. انسان یا باید حق و باطل را بشناسد و اهل برهان باشد و یا سر به معصوم بسپارد، تنها در این صورت می تواند بگوید حق با من است.
وصیت نامه حسین بن علی را در مجالستان بحث کنید، سعی کنید ارادتتان بر اساس علم و عقل باشد نه اینکه دهه محرم را با یک سری مسایل سنتی به اتمام برسانید. راه امام حسین راه پدرش امیرالمومنین است. حق و باطل را بشناسید و همراه حق باشید نه اینکه مانند عبیدالله بن حر جعفی محافظه کار باشید که نه حضرت را یاری کرد که دنیایش به خطر بیفتد و نه در برابر ایشان ایستاد که آخرتش تباه شود. حضرت برای هدایت ایشان به خیمه او رفت اما باز هم قبول نکرد که به اباعبدالله بپیوندد و حضرت هم در انتها فرمودند که ما از آدم گمراه کمک نمی خواهیم!
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان