display result search
- 3310
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 67 سوره توبه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره توبه - آیه 67
الْمُنَفِقُونَ وَالْمُنَفِقَتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنکَرِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَفِقِینَ هُمُ الْفَسِقُونَ
ترجمه
مردان و زنانِ منافق، از یکدیگرند (از یک قماشند)، به منکر فرمان مى دهند و از معروف نهى مى کنند و دستهاى خود را (از بخشش و انفاق) مى بندند. خدا را فراموش کرده اند، پس خداوند نیز آنان را فراموش کرده است. همانا منافقان، همان فاسقانند.
در صدر اسلام، زنان منافقى بودند که همچون مردان در فساد مؤثر بودند.
سؤال: خداوند که فراموشى ندارد، «و ما کان ربّک نسیّاً» پس این آیه که مىفرماید: خداوند آنان را فراموش کرد، به چه معنایى است؟
پاسخ: نسبت دادن فراموشى به خداوند، مجازى است، یعنى خداوند با آنان مثل فراموش شده ها عمل مى کند (نه آنکه فراموششان کند).
امام رضا (ع) فرمود: کیفر کسى که خدا و قیامت را فراموش کند، آن است که خود را فراموش کند. و حضرت على (ع) فرمود: فراموش کردن خداوند آن است که آنان را از خیر محروم کند.
پیام ها
1- زن و مرد هر دو، در اصلاح یا فساد جامعه نقش دارند. «المنافقون، المنافقات»
2- بعضى از منافقان نقش رهبر دارند و بعضى دیگر، تأثیرپذیرند. «بعضهم من بعض» (نفاق داراى مراتبى است)
3- اهلِ نفاق با درجات مختلفشان، اصول و عملکردهاى مشترکى دارند. «بعضهم من بعض»
4- منافقان، هرچند سوگند بخورند که از شمایند، باور نکنید، زیرا آنان جزء باند خودشانند. «بعضهم من بعض»
5 - میان منافقان رابطه اى قوى مى باشد. «بعضهم من بعض»
6- اشاعه فحشا و دعوت به منکرات و نهى از خوبىها، نشانه نفاق است. «یأمرون بالمنکر و ینهون عن المعروف»
7- در فرهنگ منافقان، خیر رسانى وجود ندارد. «یقبضون ایدیهم»
8 - ترکِ امر به معروف، نهى از منکر و انفاق در راه خدا، نشانه فراموش کردن خداست. «نسوا اللَّه»
9- محرومیّت از لطف الهى و فراموش شدن، نتیجه فراموش کردن خداوند است. «فنسیهم»
10- کیفرهاى الهى، با کردار انسان متناسب است. «نسوااللَّه فنسیهم»
11- منافقان در محاسبات خود، مردم را در نظر مى گیرند، نه خدا را. «نسوااللَّه»
12- نفاق و دوروئى، فسق است. «هم الفاسقون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
الْمُنَفِقُونَ وَالْمُنَفِقَتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنکَرِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَفِقِینَ هُمُ الْفَسِقُونَ
ترجمه
مردان و زنانِ منافق، از یکدیگرند (از یک قماشند)، به منکر فرمان مى دهند و از معروف نهى مى کنند و دستهاى خود را (از بخشش و انفاق) مى بندند. خدا را فراموش کرده اند، پس خداوند نیز آنان را فراموش کرده است. همانا منافقان، همان فاسقانند.
در صدر اسلام، زنان منافقى بودند که همچون مردان در فساد مؤثر بودند.
سؤال: خداوند که فراموشى ندارد، «و ما کان ربّک نسیّاً» پس این آیه که مىفرماید: خداوند آنان را فراموش کرد، به چه معنایى است؟
پاسخ: نسبت دادن فراموشى به خداوند، مجازى است، یعنى خداوند با آنان مثل فراموش شده ها عمل مى کند (نه آنکه فراموششان کند).
امام رضا (ع) فرمود: کیفر کسى که خدا و قیامت را فراموش کند، آن است که خود را فراموش کند. و حضرت على (ع) فرمود: فراموش کردن خداوند آن است که آنان را از خیر محروم کند.
پیام ها
1- زن و مرد هر دو، در اصلاح یا فساد جامعه نقش دارند. «المنافقون، المنافقات»
2- بعضى از منافقان نقش رهبر دارند و بعضى دیگر، تأثیرپذیرند. «بعضهم من بعض» (نفاق داراى مراتبى است)
3- اهلِ نفاق با درجات مختلفشان، اصول و عملکردهاى مشترکى دارند. «بعضهم من بعض»
4- منافقان، هرچند سوگند بخورند که از شمایند، باور نکنید، زیرا آنان جزء باند خودشانند. «بعضهم من بعض»
5 - میان منافقان رابطه اى قوى مى باشد. «بعضهم من بعض»
6- اشاعه فحشا و دعوت به منکرات و نهى از خوبىها، نشانه نفاق است. «یأمرون بالمنکر و ینهون عن المعروف»
7- در فرهنگ منافقان، خیر رسانى وجود ندارد. «یقبضون ایدیهم»
8 - ترکِ امر به معروف، نهى از منکر و انفاق در راه خدا، نشانه فراموش کردن خداست. «نسوا اللَّه»
9- محرومیّت از لطف الهى و فراموش شدن، نتیجه فراموش کردن خداوند است. «فنسیهم»
10- کیفرهاى الهى، با کردار انسان متناسب است. «نسوااللَّه فنسیهم»
11- منافقان در محاسبات خود، مردم را در نظر مى گیرند، نه خدا را. «نسوااللَّه»
12- نفاق و دوروئى، فسق است. «هم الفاسقون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است