display result search
سخنرانی استاد سید محسن میرباقری با موضوع معاد - بخش پنجم
مردم دنیا در مقابل امتحانات الهی به سه دسته تقسیم می شوند :
1.کافر و ناسپاس
2. میانه رو و بینابین
3. مقربان درگاه خداوند
بعد از زندگی دنیا انسان وارد مرحله ی دیگری به نام برزخ می شود و این مرحله با مرگ او آغاز می شود. سوره ی واقعه در این مورد نکاتی را ذکر کرده است. در لحظه ی مرگ انسان اگر چه هنوز از دنیا نرفته است اما خود را به برزخ نزدیک تر می بیند. اگر او انسان خوبی بوده باشد در همان لحظه فرشتگانی او را در بر می گیرند و همراهی می کنند. برخی دیگر در وضعیت بینابین قرار دارند و عده ای دیگر که کافران اند در همان ابتدا با آتش خروشان روبرو می شوند و این به درستی حق و حقیقت است.
مرگ در واقع همان قبض روح انسان است که البته در خواب نیز با کمی تفاوت اتفاق می افتد. خداوند همه ی روح ها را در شب هنگام و وقت خواب قبض می کند. این قبض روح به معنای این است که انسان ها هر روز باید در پیشگاه خداوند حاضر شوند. گویی امداد هایی را در این زمان دریافت می کنند که در بیداری دریافت آن ها امکان پذیر نیست. انسان با خوابیدن و بیدار شدن به نوعی نیرویی دوباره می گیرد تا بتواند با ناملایمات روبرو شود. خداوند در آیه ی چهل و دوم سوره ی زمر به خوبی به این امور اشاره می کند.
بعد از مرگ انسان و رفتن او از دنیا انسان وارد برزخ می شود و در آنجا زندگی می کند تا زمانی که قیامت برپا شود. در آن زمان انسان با نفح صور زنده می شود و در پیشگاه خدا حاضر می شود. زنده شدن او در آن زمان مانند بیدار شدن از خواب است.
بنا بر روایات ما دو نوع اجل داریم :
1. اجل مسمی که همه ی کائنات را در بر می گیرد.
2. اجل قضایی که مقطعی است و برای انسان به وجود می آید. اگر انسان از این اجل های مقطعی جان سالم به در ببرد به اجل مسمی می رسد. این بدان معناست که اموری مانند صدقه دادن و دعا کردن و اعمال شب قدر ممکن است زمان مرگ ما را تغییر دهند.
یاد مرگ شهوات انسان را از بین می برد و ریشه های غفلت او را می خشکاند و طبع انسان را رقیق می کند. پس به بیان رسول الله (ص) یک ساعت تفکر در این امور از عبادات شب و روز برتر است.
مردم دنیا در مقابل امتحانات الهی به سه دسته تقسیم می شوند :
1.کافر و ناسپاس
2. میانه رو و بینابین
3. مقربان درگاه خداوند
بعد از زندگی دنیا انسان وارد مرحله ی دیگری به نام برزخ می شود و این مرحله با مرگ او آغاز می شود. سوره ی واقعه در این مورد نکاتی را ذکر کرده است. در لحظه ی مرگ انسان اگر چه هنوز از دنیا نرفته است اما خود را به برزخ نزدیک تر می بیند. اگر او انسان خوبی بوده باشد در همان لحظه فرشتگانی او را در بر می گیرند و همراهی می کنند. برخی دیگر در وضعیت بینابین قرار دارند و عده ای دیگر که کافران اند در همان ابتدا با آتش خروشان روبرو می شوند و این به درستی حق و حقیقت است.
مرگ در واقع همان قبض روح انسان است که البته در خواب نیز با کمی تفاوت اتفاق می افتد. خداوند همه ی روح ها را در شب هنگام و وقت خواب قبض می کند. این قبض روح به معنای این است که انسان ها هر روز باید در پیشگاه خداوند حاضر شوند. گویی امداد هایی را در این زمان دریافت می کنند که در بیداری دریافت آن ها امکان پذیر نیست. انسان با خوابیدن و بیدار شدن به نوعی نیرویی دوباره می گیرد تا بتواند با ناملایمات روبرو شود. خداوند در آیه ی چهل و دوم سوره ی زمر به خوبی به این امور اشاره می کند.
بعد از مرگ انسان و رفتن او از دنیا انسان وارد برزخ می شود و در آنجا زندگی می کند تا زمانی که قیامت برپا شود. در آن زمان انسان با نفح صور زنده می شود و در پیشگاه خدا حاضر می شود. زنده شدن او در آن زمان مانند بیدار شدن از خواب است.
بنا بر روایات ما دو نوع اجل داریم :
1. اجل مسمی که همه ی کائنات را در بر می گیرد.
2. اجل قضایی که مقطعی است و برای انسان به وجود می آید. اگر انسان از این اجل های مقطعی جان سالم به در ببرد به اجل مسمی می رسد. این بدان معناست که اموری مانند صدقه دادن و دعا کردن و اعمال شب قدر ممکن است زمان مرگ ما را تغییر دهند.
یاد مرگ شهوات انسان را از بین می برد و ریشه های غفلت او را می خشکاند و طبع انسان را رقیق می کند. پس به بیان رسول الله (ص) یک ساعت تفکر در این امور از عبادات شب و روز برتر است.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان