display result search
سخنرانی کوتاه از حجت الاسلام و المسلمین پناهیان با موضوع "امیدوار بودن و اجتناب از یأس"
یکی از ویژگی‌هایی که اساساً ادعیه تعقیب می‌کنند و این ویژگی را به صورت برجسته‌ای در خودشان دارند این است که در تمام ادعیه ای که از ائمۀ معصومین (ع) آمده است تلقین امید و تلقین رجاء به رحمت، به محبت پروردگار و به مغفرت الهی در دعاها موج می زند.
چگونه در مورد غذاها گفته می‌شود که بسیاری از آن ها سردی هستند و باید در کنارشان گرمی آدم خورد، تا تعادلی ایجاد بشود؛ زندگی ما در این دنیا به دلایل مختلف من جمله به دلیل وسوسه‌های ابلیسی - که خودش مأیوس است و این یأس را از خودش دارد به دیگران منتقل می‌کند - همیشه در معرض یأس هست و ما وقتی به طور طبیعی زندگی می‌کنیم مسائلی را در اطراف خودمان می‌بینیم، مشکلاتی را باهاش مواجه می‌شویم که همۀ اینها یأس از حضرت حق را برای ما به دنبال دارد.
کسی اهل امید نباشد و دچار یأس باشد، او منتظر هم نخواهد بود. او برای ظهور تمنّا هم نمی‌کند و او هیچ‌وقت فرج را نزدیک نمی‌بیند. خیلی‌ها اصلاً نمی‌توانند نجات بشریت را باور کنند. اینها آدم‌های مأیوس هستند. کسی اهل امید نباشد و دچار یأس باشد، او منتظر هم نخواهد بود. کسانی که وضع زندگی امروز بشر را در جهان پذیرفتند و دیگر وضع بهتری را تصور نمی‌کنند که تمنّا بکنند، این ها از رحمت خداوند مأیوس هستند. آن ها می گویند: «مگر می‌شود وضع بشر بهتر از این بشود؟»
یکی از اتفاق‌هایی که در جهان همین الآن دارد اتفاق می‌افتد این است که رسانه‌های استکباری مردم را از رسیدن به وضع مطلوب مأیوس می‌کنند. آن ها می گویند: «دیگر بهتر از این شدنی نیست. پس همین وضع را بپذیرید.» این که مردم در جهان برای نجات خودشان قیام نمی‌کنند به خاطر این یأسی است که به آنها القاء شده است. گاهی از اوقات باید گفت اینکه ما برای فرج و برای رسیدن به آن موعودی که به ما وعده داده شده دعا نمی‌کنیم؛ در حالی که می‌دانیم و معرفت به وجود او داریم، برای این است که مأیوس هستیم.
حالا برای اینکه یأس خودمان را از بین ببریم یکی از اقدامات خواندن همین دعاهایی است که از ائمه هدی (ع) به ما رسیده است.
یکی از ویژگی‌هایی که اساساً ادعیه تعقیب می‌کنند و این ویژگی را به صورت برجسته‌ای در خودشان دارند این است که در تمام ادعیه ای که از ائمۀ معصومین (ع) آمده است تلقین امید و تلقین رجاء به رحمت، به محبت پروردگار و به مغفرت الهی در دعاها موج می زند.
چگونه در مورد غذاها گفته می‌شود که بسیاری از آن ها سردی هستند و باید در کنارشان گرمی آدم خورد، تا تعادلی ایجاد بشود؛ زندگی ما در این دنیا به دلایل مختلف من جمله به دلیل وسوسه‌های ابلیسی - که خودش مأیوس است و این یأس را از خودش دارد به دیگران منتقل می‌کند - همیشه در معرض یأس هست و ما وقتی به طور طبیعی زندگی می‌کنیم مسائلی را در اطراف خودمان می‌بینیم، مشکلاتی را باهاش مواجه می‌شویم که همۀ اینها یأس از حضرت حق را برای ما به دنبال دارد.
کسی اهل امید نباشد و دچار یأس باشد، او منتظر هم نخواهد بود. او برای ظهور تمنّا هم نمی‌کند و او هیچ‌وقت فرج را نزدیک نمی‌بیند. خیلی‌ها اصلاً نمی‌توانند نجات بشریت را باور کنند. اینها آدم‌های مأیوس هستند. کسی اهل امید نباشد و دچار یأس باشد، او منتظر هم نخواهد بود. کسانی که وضع زندگی امروز بشر را در جهان پذیرفتند و دیگر وضع بهتری را تصور نمی‌کنند که تمنّا بکنند، این ها از رحمت خداوند مأیوس هستند. آن ها می گویند: «مگر می‌شود وضع بشر بهتر از این بشود؟»
یکی از اتفاق‌هایی که در جهان همین الآن دارد اتفاق می‌افتد این است که رسانه‌های استکباری مردم را از رسیدن به وضع مطلوب مأیوس می‌کنند. آن ها می گویند: «دیگر بهتر از این شدنی نیست. پس همین وضع را بپذیرید.» این که مردم در جهان برای نجات خودشان قیام نمی‌کنند به خاطر این یأسی است که به آنها القاء شده است. گاهی از اوقات باید گفت اینکه ما برای فرج و برای رسیدن به آن موعودی که به ما وعده داده شده دعا نمی‌کنیم؛ در حالی که می‌دانیم و معرفت به وجود او داریم، برای این است که مأیوس هستیم.
حالا برای اینکه یأس خودمان را از بین ببریم یکی از اقدامات خواندن همین دعاهایی است که از ائمه هدی (ع) به ما رسیده است.
کاربر مهمان