display result search
- 2843
- 1000
- 1000
- 1000
مصائب حضرت زهرا (س) - بخش اول
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین میرزامحمدی با موضوع "مصائب حضرت زهرا (س) سلام الله علیها"، بخش اول، سال 1397
پیامبر اکرم (ص) در طول رسالتشان فرمودند: هیچ پیامبری مثل من اذیت نشد. ایشان امت را به قرآن و عترت دعوت کردند و این دو یادگار گرانبها را بعنوان بهترین عامل رستگاری و عاقبت بخیری بین امت تا روز قیامت به امانت گذاشتند. نسخه اول، قرآن کریم و نسخه دوم، اهل بیت عصمت و طهارت که در کنار قرآن هستند و قرآن بدون اهل بیت قرآن شفا و رحمت نخواهد بود و این دو را درکنار هم و همرتبه یکدیگر قرار دادند.
عده کثیری در قیامت با روی سیاه خدمت حضرت می رسند و عجز و ناله می کنند و پیامبر(ص) رفتار آنها را که با قرآن بررسی می کند، نفرینشان می کند و آنها را به جهنم می سپارد. عده قلیلی هم در قیامت نورانی محشور می شوند و جهنمی ها به آنها می گویند یک شعبه ای از نورتان را به ما هم بدهید، اما اهل بهشت به آنها می گویند اگر نور می خواهید باید از دنیا می آوردید، جهنمی ها به خدا می گویند ما را به دنیا برگردانید تا عمل صالح انجام دهیم ولی این درخواست عملی نمی شود.
بستر دنیا برای عده ای بستر معامله با پروردگارشان و نورانی شدن می شود و برای عده ای که اهل دنیا هستند بستر معامله با شیطان و ظلمانی شدن و گرفتار حب دنیا شدن می شود. اگر حب دنیا مهمترین دغدغه انسان شود در روز روشن سر مطهر پسر پیامبر را می برند و مردم آب از آب در دلشان تکان نمی خورد. نمونه بارزش را ما در مدینه می بینیم، مدینه ای که همه شرافتش را از پیامبرگرفته بود، مدینه ای که همه فرقه ای در آن بود به قدوم مبارک پیامبر(ص) اسم شهرش مدینه الرسول شد، مدینه ای که سبک زندگی شان سبک زندگی انسانی نبود، ولی پیامبر اکرم آنها را با سبک زندگی اسلامی آشنا کرد اما در همین مدینه بزرگترین فتنه عالم اتفاق افتاد وآن روزی است که دشمن به خانه حضرت زهرا(س) حمله کرد و محسن ابن علی(ع) را به شهادت رساندند و این روز نزد اهل بیت از مصیبت کربلا هم تلخ تر است.
و اما در مدینه چه اتفاقی افتاد؟ از فاصله شهادت پیامبر(ص)که بیست وهشت صفر بود تا شهادت صدیقه طاهره که می شود هفتاد روز، چه اتفاقی افتاد که هفتاد هزار شاهد عینی غدیر در خانه هایشان را بر روی امام غدیر بستند و باز نکردند؟ چه اتفاقی در جامعه اسلامی می افتد که با دهن کجی به بدن پیامبر(ص) که سه روز روی زمین می ماند برای نماز و دفن پیامبر(ص) نمی آیند و بدن آن حضرت غریبانه باید دفن بشود؟ مگر پیامبر(ص) با شما چه کرده بود؟ شما که سبک زندگی تان سبک زندگی انسانی نبود، در لانه های مارهای سمی زندگی می کردید، بدترین دین ها را داشتید، بت می پرستیدید، پیامبر(ص) هیچ چیز از شما نمی خواهد، فقط مودت راجع به اهل بیت را از شما می خواهد. شما چه کردید؟ در خانه خانم را بستید، آنقدر هیزم در این خانه جمع کردید که حضرت امام باقر (ع) فرمودند: این هیزم هایی که در خانه فاطمه(س) آوردند، نزد ما اهل بیت، امام به امام به ارث رسیده است و الان نزد امام زمان است و تا قیامت وقتی امام زمان چشمشان به هیزم ها بیفتد می فرمایند: مادرمان را سوزاندند. مگر اینها با شما چه کرده بودند؟ اینها با شما شهوت پرست ها و دنیا پرست ها بیعت نکرده بودند. حالا چهل نفر آمده بودند که در خانه حضرت علی(ع) را آتش بزنند که ا ز بین آنها امام صادق(ع) به یک نفر به نام قنفذ اشاره کرد. آنها به گونه ای به حضرت تازیانه زدند که دور بازوی خانم گره خورد. خود سنی ها هم نقل کردند. حضرت فاطمه(س) به سلما که بعضی وقتها خدمت بی بی می آمد فرمود: ساعتی بعد حضرت علی(ع) وارد خانه می شود به او بگو خانم گفته اند مبادا شانه وکتف من را کسی ببیند، چون اگر حضرت علی(ع) این زخم ها رو ببیند کنار بدن رنجور من جان می دهد. مگر چه جور خانم را زده بودند؟ پنجاه نفر وارد خانه حضرت علی(ع) شده بودند، هم در ورود به منزل وهم در خروج از منزل حضرت را زدند. هرکس با هر چی دستش بود می زد. مگرحضرت فاطمه(س) چه کارشان کرده بودند؟ چون این خانم روبروی طاغوت زمان ایستاد، این خانم دید مرفهین بی درد جای پیامبر اکرم نشسته اند و شعار دینداری سر می دهند، ایشان نمی توانستند این چیزها رو ببینند.
پیامبر اکرم (ص) در طول رسالتشان فرمودند: هیچ پیامبری مثل من اذیت نشد. ایشان امت را به قرآن و عترت دعوت کردند و این دو یادگار گرانبها را بعنوان بهترین عامل رستگاری و عاقبت بخیری بین امت تا روز قیامت به امانت گذاشتند. نسخه اول، قرآن کریم و نسخه دوم، اهل بیت عصمت و طهارت که در کنار قرآن هستند و قرآن بدون اهل بیت قرآن شفا و رحمت نخواهد بود و این دو را درکنار هم و همرتبه یکدیگر قرار دادند.
عده کثیری در قیامت با روی سیاه خدمت حضرت می رسند و عجز و ناله می کنند و پیامبر(ص) رفتار آنها را که با قرآن بررسی می کند، نفرینشان می کند و آنها را به جهنم می سپارد. عده قلیلی هم در قیامت نورانی محشور می شوند و جهنمی ها به آنها می گویند یک شعبه ای از نورتان را به ما هم بدهید، اما اهل بهشت به آنها می گویند اگر نور می خواهید باید از دنیا می آوردید، جهنمی ها به خدا می گویند ما را به دنیا برگردانید تا عمل صالح انجام دهیم ولی این درخواست عملی نمی شود.
بستر دنیا برای عده ای بستر معامله با پروردگارشان و نورانی شدن می شود و برای عده ای که اهل دنیا هستند بستر معامله با شیطان و ظلمانی شدن و گرفتار حب دنیا شدن می شود. اگر حب دنیا مهمترین دغدغه انسان شود در روز روشن سر مطهر پسر پیامبر را می برند و مردم آب از آب در دلشان تکان نمی خورد. نمونه بارزش را ما در مدینه می بینیم، مدینه ای که همه شرافتش را از پیامبرگرفته بود، مدینه ای که همه فرقه ای در آن بود به قدوم مبارک پیامبر(ص) اسم شهرش مدینه الرسول شد، مدینه ای که سبک زندگی شان سبک زندگی انسانی نبود، ولی پیامبر اکرم آنها را با سبک زندگی اسلامی آشنا کرد اما در همین مدینه بزرگترین فتنه عالم اتفاق افتاد وآن روزی است که دشمن به خانه حضرت زهرا(س) حمله کرد و محسن ابن علی(ع) را به شهادت رساندند و این روز نزد اهل بیت از مصیبت کربلا هم تلخ تر است.
و اما در مدینه چه اتفاقی افتاد؟ از فاصله شهادت پیامبر(ص)که بیست وهشت صفر بود تا شهادت صدیقه طاهره که می شود هفتاد روز، چه اتفاقی افتاد که هفتاد هزار شاهد عینی غدیر در خانه هایشان را بر روی امام غدیر بستند و باز نکردند؟ چه اتفاقی در جامعه اسلامی می افتد که با دهن کجی به بدن پیامبر(ص) که سه روز روی زمین می ماند برای نماز و دفن پیامبر(ص) نمی آیند و بدن آن حضرت غریبانه باید دفن بشود؟ مگر پیامبر(ص) با شما چه کرده بود؟ شما که سبک زندگی تان سبک زندگی انسانی نبود، در لانه های مارهای سمی زندگی می کردید، بدترین دین ها را داشتید، بت می پرستیدید، پیامبر(ص) هیچ چیز از شما نمی خواهد، فقط مودت راجع به اهل بیت را از شما می خواهد. شما چه کردید؟ در خانه خانم را بستید، آنقدر هیزم در این خانه جمع کردید که حضرت امام باقر (ع) فرمودند: این هیزم هایی که در خانه فاطمه(س) آوردند، نزد ما اهل بیت، امام به امام به ارث رسیده است و الان نزد امام زمان است و تا قیامت وقتی امام زمان چشمشان به هیزم ها بیفتد می فرمایند: مادرمان را سوزاندند. مگر اینها با شما چه کرده بودند؟ اینها با شما شهوت پرست ها و دنیا پرست ها بیعت نکرده بودند. حالا چهل نفر آمده بودند که در خانه حضرت علی(ع) را آتش بزنند که ا ز بین آنها امام صادق(ع) به یک نفر به نام قنفذ اشاره کرد. آنها به گونه ای به حضرت تازیانه زدند که دور بازوی خانم گره خورد. خود سنی ها هم نقل کردند. حضرت فاطمه(س) به سلما که بعضی وقتها خدمت بی بی می آمد فرمود: ساعتی بعد حضرت علی(ع) وارد خانه می شود به او بگو خانم گفته اند مبادا شانه وکتف من را کسی ببیند، چون اگر حضرت علی(ع) این زخم ها رو ببیند کنار بدن رنجور من جان می دهد. مگر چه جور خانم را زده بودند؟ پنجاه نفر وارد خانه حضرت علی(ع) شده بودند، هم در ورود به منزل وهم در خروج از منزل حضرت را زدند. هرکس با هر چی دستش بود می زد. مگرحضرت فاطمه(س) چه کارشان کرده بودند؟ چون این خانم روبروی طاغوت زمان ایستاد، این خانم دید مرفهین بی درد جای پیامبر اکرم نشسته اند و شعار دینداری سر می دهند، ایشان نمی توانستند این چیزها رو ببینند.
تاکنون نظری ثبت نشده است