display result search
- 647
- 1000
- 1000
- 1000
راه امام(ع) راه بی پایان معارف
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «راه امام(ع) راه بی پایان معارف»، سال 1401
عن أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام نَحْنُ الْأَعْرَافُ الّذِی لَا یُعْرَفُ اللّهُ عَزّ وَ جَلّ إِلّا بِسَبِیلِ مَعْرِفَتِنَا وَ نَحْنُ الْأَعْرَافُ یُعَرّفُنَا اللّهُ عَزّ وَ جَلّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَى الصّرَاطِ فَلَا یَدْخُلُ الْجَنّةَ إِلّا مَنْ عَرَفَنَا وَ عَرَفْنَاهُ وَ لَا یَدْخُلُ النّارَ إِلّا مَنْ أَنْکَرَنَا وَ أَنْکَرْنَاهُ إِنّ اللّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَوْ شَاءَ لَعَرّفَ الْعِبَادَ نَفْسَهُ وَ لَکِنْ جَعَلَنَا أَبْوَابَهُ وَ صِرَاطَهُ وَ سَبِیلَهُ وَ الْوَجْهَ الّذِی یُؤْتَى مِنْهُ فَمَنْ عَدَلَ عَنْ وَلَایَتِنَا أَوْ فَضّلَ عَلَیْنَا غَیْرَنَا فَإِنّهُمْ عَنِ الصّرَاطِ لَنَاکِبُونَ فَلَا سَوَاءٌ مَنِ اعْتَصَمَ النّاسُ بِهِ وَ لَا سَوَاءٌ حَیْثُ ذَهَبَ النّاسُ إِلَى عُیُونٍ کَدِرَةٍ یَفْرَغُ بَعْضُهَا فِی بَعْضٍ وَ ذَهَبَ مَنْ ذَهَبَ إِلَیْنَا إِلَى عُیُونٍ صَافِیَةٍ تَجْرِی بِأَمْرِ رَبّهَا لَا نَفَادَ لَهَا وَ لَا انْقِطَاعَ
ابن کوا نزد امیرالمؤمنین آمد و از امیر مؤمنان در مورد آیه شریف 46 سوره اعراف سوال کرد. «بر اعراف مردانى باشند که همه کس را از رخسارشان شناسند» یعنى چه؟
امام علیه السلام فرمود: مائیم بر اعراف که یاران خود را به رخسارشان می شناسیم و مائیم اعراف که خداى عزوجل جز از طریق معرفت ما شناخته نشود و مائیم اعراف که خدا ما را در روز قیامت بر روى صراط معرفت قرار دهد، پس داخل بهشت نشود مگر کسى که ما او را شناسیم و او ما را شناسد و به دوزخ نرود جز آنکه ما او را ناشناس دانیم و او ما را، خداى تبارک و تعالى اگر می خواست خودش را بی واسطه به بندگانش میشناسانید ولى ما را در جاده و راه و طریق معرفت خود قرار داد، کسانى که از ولایت ما رو گردانیده و دیگران را بر ما ترجیح دهند از صراط مستقیم منحرفند.
امام اعراف بودن امام را اینگونه تعریف نمودند. این دو گروه و این دو دسته مساوی نیستند. آن کسی که دیگران برای رسیدن به حقیقت و معرفت به دامن آنها چنگ زدند و آن کسی که شما برای رسیدن به معرفت متمسک به او شدید. دیگران به سراغ چشمه هایی رفته اند که آب او و آنچه از آن می جوشد زلال نیست. بلکه کدر و غیر مصفّا و آلوده است. و چشمه و منبع هم ندارد. ولی کسی که به سوی ما آمده رو به چشمه های زلالی آورده است که اولا به اذن پروردگارش جاری است و دوم اینکه این معارف بی پایان است.
عن أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام نَحْنُ الْأَعْرَافُ الّذِی لَا یُعْرَفُ اللّهُ عَزّ وَ جَلّ إِلّا بِسَبِیلِ مَعْرِفَتِنَا وَ نَحْنُ الْأَعْرَافُ یُعَرّفُنَا اللّهُ عَزّ وَ جَلّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَى الصّرَاطِ فَلَا یَدْخُلُ الْجَنّةَ إِلّا مَنْ عَرَفَنَا وَ عَرَفْنَاهُ وَ لَا یَدْخُلُ النّارَ إِلّا مَنْ أَنْکَرَنَا وَ أَنْکَرْنَاهُ إِنّ اللّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَوْ شَاءَ لَعَرّفَ الْعِبَادَ نَفْسَهُ وَ لَکِنْ جَعَلَنَا أَبْوَابَهُ وَ صِرَاطَهُ وَ سَبِیلَهُ وَ الْوَجْهَ الّذِی یُؤْتَى مِنْهُ فَمَنْ عَدَلَ عَنْ وَلَایَتِنَا أَوْ فَضّلَ عَلَیْنَا غَیْرَنَا فَإِنّهُمْ عَنِ الصّرَاطِ لَنَاکِبُونَ فَلَا سَوَاءٌ مَنِ اعْتَصَمَ النّاسُ بِهِ وَ لَا سَوَاءٌ حَیْثُ ذَهَبَ النّاسُ إِلَى عُیُونٍ کَدِرَةٍ یَفْرَغُ بَعْضُهَا فِی بَعْضٍ وَ ذَهَبَ مَنْ ذَهَبَ إِلَیْنَا إِلَى عُیُونٍ صَافِیَةٍ تَجْرِی بِأَمْرِ رَبّهَا لَا نَفَادَ لَهَا وَ لَا انْقِطَاعَ
ابن کوا نزد امیرالمؤمنین آمد و از امیر مؤمنان در مورد آیه شریف 46 سوره اعراف سوال کرد. «بر اعراف مردانى باشند که همه کس را از رخسارشان شناسند» یعنى چه؟
امام علیه السلام فرمود: مائیم بر اعراف که یاران خود را به رخسارشان می شناسیم و مائیم اعراف که خداى عزوجل جز از طریق معرفت ما شناخته نشود و مائیم اعراف که خدا ما را در روز قیامت بر روى صراط معرفت قرار دهد، پس داخل بهشت نشود مگر کسى که ما او را شناسیم و او ما را شناسد و به دوزخ نرود جز آنکه ما او را ناشناس دانیم و او ما را، خداى تبارک و تعالى اگر می خواست خودش را بی واسطه به بندگانش میشناسانید ولى ما را در جاده و راه و طریق معرفت خود قرار داد، کسانى که از ولایت ما رو گردانیده و دیگران را بر ما ترجیح دهند از صراط مستقیم منحرفند.
امام اعراف بودن امام را اینگونه تعریف نمودند. این دو گروه و این دو دسته مساوی نیستند. آن کسی که دیگران برای رسیدن به حقیقت و معرفت به دامن آنها چنگ زدند و آن کسی که شما برای رسیدن به معرفت متمسک به او شدید. دیگران به سراغ چشمه هایی رفته اند که آب او و آنچه از آن می جوشد زلال نیست. بلکه کدر و غیر مصفّا و آلوده است. و چشمه و منبع هم ندارد. ولی کسی که به سوی ما آمده رو به چشمه های زلالی آورده است که اولا به اذن پروردگارش جاری است و دوم اینکه این معارف بی پایان است.
تاکنون نظری ثبت نشده است