display result search
- 623
- 1000
- 1000
- 1000
نهضت عاشورا، طرحی برای نجات امت اسلام از فتنه ها، جلسه دوم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "نهضت عاشورا، طرحی برای نجات امت اسلام از فتنه ها"، جلسه دوم، سال 1401
داستان مواجهه فرعون با موسی کلیم را گفتیم و حضرت سیدالشهدا که این آیه از سوره دخان را وقتی در صبح عاشورا خواندند، تطبیق به جریان خودشان کردند و طرح فرعون را مقابل حضرت موسی بیان کردند که می خواستند حضرت موسی را رجم کنند و می خواستند کاری کنند که قوم حضرت موسی از ایشان جدا شوند و حضرت موسی هم به خدا پناه می برد و خدا هم بساط فرعونیان را جمع می‌کند و می‌فرماید آسمان و زمین بر آنها گریه نکرد و خیلی هم سخت آنها را عذاب می کند. نکته قابل توجه این است که اولیای خدا اینگونه نیست اگر دچار ابتلایی در عالم می شوند، پس دچار عذاب الهی شده باشند. خدای متعال برای اولیای خودش، نحو دیگری از ابتلا را رقم می‌زند که مرکب راه آنهاست و با آنها باید سیر کنند تا به سرمقصد برسند و به ترفیع درجه برسند. وقتی خدای متعال بساط فرعونیان را جمع می کند، هیچ اتفاقی در عالم نمی افتد، ولی نقطه مقابلش وقتی برای معصوم ابتلائی پیش می آید همه کائنات تحت تاثیر قرار می گیرند. در آخر بساط جبهه دشمنان به دست امام زمان (عج) جمع می شود و هیچ اتفاقی در عالم نمی افتد، بر خلاف دستگاه سیدالشهدا که وقتی به شهادت می رسند، آسمان و زمین بر آن ها گریه می کنند.نکته این است در این بکائی که بر سیدالشهدا واقع می شود و در این اشک هایی که جبهه ایمان بر حضرت جاری می کنند، این اشک ها مقدمه اتفاقات بعدی می شود و موجب بصیرت و صف بندی و برائت و منتهی به بصیرت و آگاهی می شود تا به تطهیر جبهه مومنین و جمع کردن جبهه باطل می‌رسد. اینها از برکات مصیبت اباعبدالله است و عوالم هم اینگونه است، وقتی عالم ملائکه درگیر می‌شوند این درگیری موجب می‌شود که در صف سیدالشهدا قرار گیرند. اینطور نیست که این آه و اشک بر سیدالشهدا در عالم بی نتیجه بماند. اولیای الهی وقتی می آیند راهی را در این عالم باز می‌کنند ولی اینطور نیست که با رفتن آن ولی خدا، این مسیر بسته شود. سید الشهدا با آمدنشان در این عالم حقایقی را در عالم آوردند که تا به قیامت در عالم باقی می ماند.
داستان مواجهه فرعون با موسی کلیم را گفتیم و حضرت سیدالشهدا که این آیه از سوره دخان را وقتی در صبح عاشورا خواندند، تطبیق به جریان خودشان کردند و طرح فرعون را مقابل حضرت موسی بیان کردند که می خواستند حضرت موسی را رجم کنند و می خواستند کاری کنند که قوم حضرت موسی از ایشان جدا شوند و حضرت موسی هم به خدا پناه می برد و خدا هم بساط فرعونیان را جمع می‌کند و می‌فرماید آسمان و زمین بر آنها گریه نکرد و خیلی هم سخت آنها را عذاب می کند. نکته قابل توجه این است که اولیای خدا اینگونه نیست اگر دچار ابتلایی در عالم می شوند، پس دچار عذاب الهی شده باشند. خدای متعال برای اولیای خودش، نحو دیگری از ابتلا را رقم می‌زند که مرکب راه آنهاست و با آنها باید سیر کنند تا به سرمقصد برسند و به ترفیع درجه برسند. وقتی خدای متعال بساط فرعونیان را جمع می کند، هیچ اتفاقی در عالم نمی افتد، ولی نقطه مقابلش وقتی برای معصوم ابتلائی پیش می آید همه کائنات تحت تاثیر قرار می گیرند. در آخر بساط جبهه دشمنان به دست امام زمان (عج) جمع می شود و هیچ اتفاقی در عالم نمی افتد، بر خلاف دستگاه سیدالشهدا که وقتی به شهادت می رسند، آسمان و زمین بر آن ها گریه می کنند.نکته این است در این بکائی که بر سیدالشهدا واقع می شود و در این اشک هایی که جبهه ایمان بر حضرت جاری می کنند، این اشک ها مقدمه اتفاقات بعدی می شود و موجب بصیرت و صف بندی و برائت و منتهی به بصیرت و آگاهی می شود تا به تطهیر جبهه مومنین و جمع کردن جبهه باطل می‌رسد. اینها از برکات مصیبت اباعبدالله است و عوالم هم اینگونه است، وقتی عالم ملائکه درگیر می‌شوند این درگیری موجب می‌شود که در صف سیدالشهدا قرار گیرند. اینطور نیست که این آه و اشک بر سیدالشهدا در عالم بی نتیجه بماند. اولیای الهی وقتی می آیند راهی را در این عالم باز می‌کنند ولی اینطور نیست که با رفتن آن ولی خدا، این مسیر بسته شود. سید الشهدا با آمدنشان در این عالم حقایقی را در عالم آوردند که تا به قیامت در عالم باقی می ماند.
تاکنون نظری ثبت نشده است