display result search
- 319
- 1000
- 1000
- 1000
معنویت و عرفان امام حسین (ع)
سخنرانی حجت الاسلام محسن کازرونی با موضوع "معنویت و عرفان امام حسین (ع)"، سال 1400
یکی از گنجینه هایی که خدا در اختیار انسان قرار داده است و از همه گنج های دنیایی به معادن دنیایی با ارزش تر است، ائمه الهی هستند. معادن دنیایی و گنجها‌ی دنیایی فقط به درد همین دنیا میخورند ولی ذخایر، منابع و گنج های معنوی به درد آخرت می خورند. رجال الهی و ائمه الهی، گنج های معنوی هستند که خداوند بر ما منت گذاشت و اینها را به ما ارزانی داشت تا ما اینها را دوست داشته باشیم و تبعیت کنیم تا به سعادت اخروی برسیم. در فرازی از مناجات شعبانیه می‌خوانیم که اهلبیت پیامبر تشبیه به کشتی‌هایی می‌شوند که در دریای بسیار مواج و عظیم، انسانها را هدایت می‌کنند و از تلاطم ها و طوفان‌ها نجات می‌دهند. سه عکس العمل در مقابل اولیای خدا مطرح می‌شود؛ تقدم، تأخر، ملازمت و همراهی. ما حق نداریم از مرزی که برای ما تعیین شده است عبور کنیم. نباید جلوتر از ولی خدا حرکت کنیم و نباید از ولی خدا عقب بمانیم بلکه باید ملازم و همراه ولی خدا باشیم. کسانی که از ولی خدا جلوتر حرکت می‌کنند، مارق هستند. عده ای هم با تأخیر از ولی خدا حرکت می‌کنند که اینها زاهق هستند و آنهایی که گوش به زنگ هستند و پابه پای ولی خدا حرکت می‌کنند. لاهق هستند و اینها اهل نجات اند و به اولیای خدا ملحق می‌شوند. یکی از سرمایه هایی که مانند یک شاغول یا میزان ما را تنظیم می کند، مسئله محبت اهلبیت است. پیغمبر (ص) در کلامی فرموده اند: «این حسین بن علی است و قسم به آن خدایی که جان من در دست اوست، این حسین بن علی اهل بهشت است و آنهایی که او را دوست دارند هم جایشان بهشت است و کسانی که دوستدار محبین حسین بن علی هستند هم اهل بهشت هستند.» معنای محبت همین است. یعنی یک زنجیره ارتباطی است. محبت در مراتب بالا انسان را فانی در محبوب می‌کند. محبت مراتب دارد و شامل ضعیف و متوسط و قوی می‌شود. محبت به امام حسین (ع) و سایر ائمه، سرمایه بزرگی است. پیامبر (ص) در کلامی فرمودند: «اگر کسی دوستی اهلبیت من را داشته باشد کسی شک نکند که این انسان به بهشت می‌رود و این شخص چندین علامت دارد؛ زهد در دنیا دارد. نسبت به عمل خیر حرص دارد. ورع در دین دارد. توبه قبل از مرگ دارد. حافظ اوامر و نواهی الهی است. سخاوتمند است.رغبت به عبادت و بندگی خدا دارد. محبین اهل رجاء نسبت به خدا و یأس از ما سوی الله دارند و نسبت به دنیا بغض دارند. امام حسین در حدیثی فرمودند: «اگر کسی برای رضای خدا کاری برای کسی انجام دهد، خدا هم در هنگام نیازمندی برای او کافی است و پاداش می دهد و بلاهایی را در دنیا از او برطرف می‌کند که خیلی بیشتر از کاری هست که کرده است.»
یکی از گنجینه هایی که خدا در اختیار انسان قرار داده است و از همه گنج های دنیایی به معادن دنیایی با ارزش تر است، ائمه الهی هستند. معادن دنیایی و گنجها‌ی دنیایی فقط به درد همین دنیا میخورند ولی ذخایر، منابع و گنج های معنوی به درد آخرت می خورند. رجال الهی و ائمه الهی، گنج های معنوی هستند که خداوند بر ما منت گذاشت و اینها را به ما ارزانی داشت تا ما اینها را دوست داشته باشیم و تبعیت کنیم تا به سعادت اخروی برسیم. در فرازی از مناجات شعبانیه می‌خوانیم که اهلبیت پیامبر تشبیه به کشتی‌هایی می‌شوند که در دریای بسیار مواج و عظیم، انسانها را هدایت می‌کنند و از تلاطم ها و طوفان‌ها نجات می‌دهند. سه عکس العمل در مقابل اولیای خدا مطرح می‌شود؛ تقدم، تأخر، ملازمت و همراهی. ما حق نداریم از مرزی که برای ما تعیین شده است عبور کنیم. نباید جلوتر از ولی خدا حرکت کنیم و نباید از ولی خدا عقب بمانیم بلکه باید ملازم و همراه ولی خدا باشیم. کسانی که از ولی خدا جلوتر حرکت می‌کنند، مارق هستند. عده ای هم با تأخیر از ولی خدا حرکت می‌کنند که اینها زاهق هستند و آنهایی که گوش به زنگ هستند و پابه پای ولی خدا حرکت می‌کنند. لاهق هستند و اینها اهل نجات اند و به اولیای خدا ملحق می‌شوند. یکی از سرمایه هایی که مانند یک شاغول یا میزان ما را تنظیم می کند، مسئله محبت اهلبیت است. پیغمبر (ص) در کلامی فرموده اند: «این حسین بن علی است و قسم به آن خدایی که جان من در دست اوست، این حسین بن علی اهل بهشت است و آنهایی که او را دوست دارند هم جایشان بهشت است و کسانی که دوستدار محبین حسین بن علی هستند هم اهل بهشت هستند.» معنای محبت همین است. یعنی یک زنجیره ارتباطی است. محبت در مراتب بالا انسان را فانی در محبوب می‌کند. محبت مراتب دارد و شامل ضعیف و متوسط و قوی می‌شود. محبت به امام حسین (ع) و سایر ائمه، سرمایه بزرگی است. پیامبر (ص) در کلامی فرمودند: «اگر کسی دوستی اهلبیت من را داشته باشد کسی شک نکند که این انسان به بهشت می‌رود و این شخص چندین علامت دارد؛ زهد در دنیا دارد. نسبت به عمل خیر حرص دارد. ورع در دین دارد. توبه قبل از مرگ دارد. حافظ اوامر و نواهی الهی است. سخاوتمند است.رغبت به عبادت و بندگی خدا دارد. محبین اهل رجاء نسبت به خدا و یأس از ما سوی الله دارند و نسبت به دنیا بغض دارند. امام حسین در حدیثی فرمودند: «اگر کسی برای رضای خدا کاری برای کسی انجام دهد، خدا هم در هنگام نیازمندی برای او کافی است و پاداش می دهد و بلاهایی را در دنیا از او برطرف می‌کند که خیلی بیشتر از کاری هست که کرده است.»
تاکنون نظری ثبت نشده است