display result search
سخنرانی حجت الاسلام عبدالحمید واعظ شهیدی با موضوع "شاخصه های سبک زندگی اسلامی در جامعه"، سال 1400
همانگونه که یک راننده برای عبور از جاده ها نیازمند آشنایی با اصول و ضوابط، در ارتباط با کار با ماشین هست، و همینطور نیازمند آشنایی با مقررات و علائم رانندگی در طول مسیر هم هست. انسان هم در طول زندگی دنیوی خودش محتاج به یک سلسله برنامه و ضوابط و آشنایی با آنهاست. آنچه که در دنیای مادی و دنیای غرب مشاهده می شود این است، آنها برای جنبه‌های فردی اولویت قائل هستند. در زمینه فردی و رفتارهای فردی برای رسیدن به مال و ثروت یک سلسله برنامه‌هایی را در نظر دارند و در همان جنبه‌های فردی گاهی موفق هستند و گاهی سر از زندگی حیوانی درآورده‌اند. اما در اسلام و در تعالیم عالی دین ما، یک سلسله شاخص ها و برنامه هایی داریم که اگر طبق آنها پیش برویم زندگی هر روز بهتر می‌شود و دنیا مدینه فاضله می شود. وقتی صحبت از شاخصه‌های سبک زندگی می‌شود منظور فقط یک جهت نیست، بلکه مجموعه ای از برنامه ها و عقاید، دستورات، ضوابط اخلاقی و مجموعه ای از تکالیف و وظایف است که باید در کنار هم چیده شوند تا بتوانیم یک زندگی سالم خدایی داشته باشیم.
هرجا نقصی مشاهده می‌کنیم از جانب اسلام و دستوراتش نیست، بلکه این نقص از جانب عملکرد های ماست، گاهی ممکن است شخصی از لحاظ اعتقادی ضعیف باشد و یا شخصی در عملکرد ضعیف باشد. اگر به دو مفهوم توجه کنیم خیلی از ملاک‌ها و معیارهای زندگی اسلامی دستمان می آید. آنچه که در جامعه اسلامی مهم است، این است که باید تمام این ضوابط و برنامه ها چه در جنبه اعتقادی و چه در جنبه عملی و اخلاقی همه با هم دیده شوند و آنچه که اساس همه این قضایا را تشکیل می‌دهد در این جهت است که در معنا و مفهوم ایمان و اسلام باید یک مطالعه مجدد داشته باشیم و بدانیم که حقیقت این دو در بیشتر مواقع، در زندگی های ما کم رنگ است یا اصلا بویی از این دو حقیقت نبرده ایم. در بحث اسلام یک اسلام ابتدایی داریم، آن وقتی است که کسی اشهد می‌گوید و مسلمان می‌شود، وقتی که مسلمان شد دیگر اسلام ابتدایی دارد. مرحله بعدی ایمان است که علاوه بر آوردن اسلام باید از نظر قلبی و عملی هم ارتباط با خدا و رسول پیدا کرده باشد. پیامبر اکرم (ص) در کلامی فرمودند: «ایمان به معنای واقعی آن جایی است که اول پیوند قلبی با خدا و اولیای خدا برقرار شده باشد و بعد از این مرحله از نظر عملی مطابق با دین رفتار کنیم.» در روایات داریم، مسلمان واقعی کسی است که دیگران از زبان او در امان باشند و گزندی به دیگران نرساند. مومن واقعی برایش حرام است که به مومن دیگر ظلم کند یا اسباب تحقیر و ستم به مومنین دیگر را فراهم کند. اسلام به معنای واقعی جایی است که مومنین رعایت همدیگر را در سطح فردی و اجتماعی بکنند. اگر بخواهیم حیات و زندگی حقیقی را درک کنیم باید به تک تک دستورات دین، جامه عمل بپوشانیم.
همانگونه که یک راننده برای عبور از جاده ها نیازمند آشنایی با اصول و ضوابط، در ارتباط با کار با ماشین هست، و همینطور نیازمند آشنایی با مقررات و علائم رانندگی در طول مسیر هم هست. انسان هم در طول زندگی دنیوی خودش محتاج به یک سلسله برنامه و ضوابط و آشنایی با آنهاست. آنچه که در دنیای مادی و دنیای غرب مشاهده می شود این است، آنها برای جنبه‌های فردی اولویت قائل هستند. در زمینه فردی و رفتارهای فردی برای رسیدن به مال و ثروت یک سلسله برنامه‌هایی را در نظر دارند و در همان جنبه‌های فردی گاهی موفق هستند و گاهی سر از زندگی حیوانی درآورده‌اند. اما در اسلام و در تعالیم عالی دین ما، یک سلسله شاخص ها و برنامه هایی داریم که اگر طبق آنها پیش برویم زندگی هر روز بهتر می‌شود و دنیا مدینه فاضله می شود. وقتی صحبت از شاخصه‌های سبک زندگی می‌شود منظور فقط یک جهت نیست، بلکه مجموعه ای از برنامه ها و عقاید، دستورات، ضوابط اخلاقی و مجموعه ای از تکالیف و وظایف است که باید در کنار هم چیده شوند تا بتوانیم یک زندگی سالم خدایی داشته باشیم.
هرجا نقصی مشاهده می‌کنیم از جانب اسلام و دستوراتش نیست، بلکه این نقص از جانب عملکرد های ماست، گاهی ممکن است شخصی از لحاظ اعتقادی ضعیف باشد و یا شخصی در عملکرد ضعیف باشد. اگر به دو مفهوم توجه کنیم خیلی از ملاک‌ها و معیارهای زندگی اسلامی دستمان می آید. آنچه که در جامعه اسلامی مهم است، این است که باید تمام این ضوابط و برنامه ها چه در جنبه اعتقادی و چه در جنبه عملی و اخلاقی همه با هم دیده شوند و آنچه که اساس همه این قضایا را تشکیل می‌دهد در این جهت است که در معنا و مفهوم ایمان و اسلام باید یک مطالعه مجدد داشته باشیم و بدانیم که حقیقت این دو در بیشتر مواقع، در زندگی های ما کم رنگ است یا اصلا بویی از این دو حقیقت نبرده ایم. در بحث اسلام یک اسلام ابتدایی داریم، آن وقتی است که کسی اشهد می‌گوید و مسلمان می‌شود، وقتی که مسلمان شد دیگر اسلام ابتدایی دارد. مرحله بعدی ایمان است که علاوه بر آوردن اسلام باید از نظر قلبی و عملی هم ارتباط با خدا و رسول پیدا کرده باشد. پیامبر اکرم (ص) در کلامی فرمودند: «ایمان به معنای واقعی آن جایی است که اول پیوند قلبی با خدا و اولیای خدا برقرار شده باشد و بعد از این مرحله از نظر عملی مطابق با دین رفتار کنیم.» در روایات داریم، مسلمان واقعی کسی است که دیگران از زبان او در امان باشند و گزندی به دیگران نرساند. مومن واقعی برایش حرام است که به مومن دیگر ظلم کند یا اسباب تحقیر و ستم به مومنین دیگر را فراهم کند. اسلام به معنای واقعی جایی است که مومنین رعایت همدیگر را در سطح فردی و اجتماعی بکنند. اگر بخواهیم حیات و زندگی حقیقی را درک کنیم باید به تک تک دستورات دین، جامه عمل بپوشانیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است