display result search
- 797
- 1000
- 1000
- 1000
عوامل سقوط انسان، جلسه پانزدهم
سخنرانی آیت الله حسین مظاهری با موضوع «عوامل سقوط انسان»، جلسه پانزدهم
عامل بعدی سقوط انسان «دنیاگرایی» است. شاید بتوان گفت این عامل از همۀ عوامل قبلی که ذکر شد، خطرناک‌تر و سقوطش بیشتر است. زرق و برق دنیا، دلبستگی به دنیا و مشغول شدن به دنیا و بالاخره دنیای حرام، انسان را به سقوط می کشاند. اگر انسان مواظب نباشد، این عامل سقوط نمی گذارد او به جایی برسد، بلکه او را جهنّمی می کند. خیال هم نکنید که می‌توان در امتحان‌های دنیا نمرۀ خوب آورد. امام حسین«سلام‌الله‌علیه» می فرمایند: «إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ»
مردم بندۀ دنیا هستند؛ تا وقتی امتحان جلو نیامده ممکن است مردود نشوند، اما اگر امتحان جلو آمد، کم پیدا می شود کسی که بتواند نمره بیاورد. دنیا به معنای عام، پول، شهوت و ریاست است. هر یک از اینها جلو بیاید و انسان در آن امتحان نمره بیاورد، مشکل است. اگر انسان دلبستگی به دنیا پیدا کرد، معلوم نیست بتواند در امتحان‌ها قبول شود.
یکی از مراجع بزرگ که درجاتش عالیست، گفته بود: در آن زمانی که من مثلاً یک میلیون تومان دارم، عادل هستم، اما بعد از آن و بیشتر از آن چه شود، نمی دانم؟! یعنی نمی شود انسان بگوید اگر پول جلو آمد، در امتحان نمره می آورم. گرچه باید چنین باشد، یعنی یک شیعۀ تابع امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» باید در امتحان پیروز گردد.
امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» می‌فرمایند: «وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِیتُ الْأَقَالِیمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاکِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِیَ اللَّهَ فِی نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِیرَةٍ مَا فَعَلْتُه»، یعنی به خدا قسم اگر عالم هستی را به من بدهند و بگویند: به یک مورچه ظلم بکن و پوست جو را بیجا از دهان آن مورچه بگیر، نمی کنم، یعنی عالم هستی اصلاً و ابداً در مقابل ظلم به یک مورچه در نزد من ارزش ندارد. گرچه انسان‌ها باید چنین باشند، اما اکثر آنها چنین نیستند و اگر مال دنیا جلو بیاید، خودشان را گم می کنند.
قرآن کریم می‌فرماید: «کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى»، یعنی اگر مثلاً برای انسان پول جلو بیاید، سرکش می شود و در امتحان رفوزه می شود. خیلی مبارزه می خواهد که انسان بتواند در امتحان‌ها نمره بیاورد، ولو نمرۀ خوب هم نیاورد، ولی رفوزه نشود.
اگر غریزۀ جنسی گُل کند، شهوت جلو بیاید، مشکل است کسی بتواند نمره بیاورد. قرآن کریم راجع به حضرت یوسف«سلام‌الله‌علیه» که چه نمره های خوبی آورده و درمورد کلام حضرت یوسف به خداوند متعال، می فرماید: «وَ إِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیْهِنَّ وَأَکُن مِّنَ الْجَاهِلِینَ»؛ یعنی اگر خدا کمکم نکرده بود، من هم تمایل به آن زن‌ها پیدا می کردم. اگر خدا در صحنه ها به فریاد من نرسیده بود، من هم رفوزه می شدم. یعنی اگر عصمت نبود، معلوم نبود که در آن صحنه ها بتواند نمرۀ خوب بیاورد.
انسان باید توجه داشته باشد که دنیا به معنای عام، ذاتش فریب است. قرآن کریم درمورد آن می‌فرماید: «یا أیها النّاس! فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلَا یَغُرَّنَّکُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ»؛ یعنی مواظب باشید که دنیا شما را گول نزند.
آیات بسیاری در خصوص دنیاگرایی زنگ خطر می زند، که اجتناب از لازم و واجب است و مبارزه می خواهد، البته خون جگر می خواهد. انسان به آنجا برسد که صفت قناعت پیدا کند و دلبستگی به دنیا نداشته باشد.
عامل بعدی سقوط انسان «دنیاگرایی» است. شاید بتوان گفت این عامل از همۀ عوامل قبلی که ذکر شد، خطرناک‌تر و سقوطش بیشتر است. زرق و برق دنیا، دلبستگی به دنیا و مشغول شدن به دنیا و بالاخره دنیای حرام، انسان را به سقوط می کشاند. اگر انسان مواظب نباشد، این عامل سقوط نمی گذارد او به جایی برسد، بلکه او را جهنّمی می کند. خیال هم نکنید که می‌توان در امتحان‌های دنیا نمرۀ خوب آورد. امام حسین«سلام‌الله‌علیه» می فرمایند: «إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ»
مردم بندۀ دنیا هستند؛ تا وقتی امتحان جلو نیامده ممکن است مردود نشوند، اما اگر امتحان جلو آمد، کم پیدا می شود کسی که بتواند نمره بیاورد. دنیا به معنای عام، پول، شهوت و ریاست است. هر یک از اینها جلو بیاید و انسان در آن امتحان نمره بیاورد، مشکل است. اگر انسان دلبستگی به دنیا پیدا کرد، معلوم نیست بتواند در امتحان‌ها قبول شود.
یکی از مراجع بزرگ که درجاتش عالیست، گفته بود: در آن زمانی که من مثلاً یک میلیون تومان دارم، عادل هستم، اما بعد از آن و بیشتر از آن چه شود، نمی دانم؟! یعنی نمی شود انسان بگوید اگر پول جلو آمد، در امتحان نمره می آورم. گرچه باید چنین باشد، یعنی یک شیعۀ تابع امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» باید در امتحان پیروز گردد.
امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» می‌فرمایند: «وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِیتُ الْأَقَالِیمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاکِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِیَ اللَّهَ فِی نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِیرَةٍ مَا فَعَلْتُه»، یعنی به خدا قسم اگر عالم هستی را به من بدهند و بگویند: به یک مورچه ظلم بکن و پوست جو را بیجا از دهان آن مورچه بگیر، نمی کنم، یعنی عالم هستی اصلاً و ابداً در مقابل ظلم به یک مورچه در نزد من ارزش ندارد. گرچه انسان‌ها باید چنین باشند، اما اکثر آنها چنین نیستند و اگر مال دنیا جلو بیاید، خودشان را گم می کنند.
قرآن کریم می‌فرماید: «کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى»، یعنی اگر مثلاً برای انسان پول جلو بیاید، سرکش می شود و در امتحان رفوزه می شود. خیلی مبارزه می خواهد که انسان بتواند در امتحان‌ها نمره بیاورد، ولو نمرۀ خوب هم نیاورد، ولی رفوزه نشود.
اگر غریزۀ جنسی گُل کند، شهوت جلو بیاید، مشکل است کسی بتواند نمره بیاورد. قرآن کریم راجع به حضرت یوسف«سلام‌الله‌علیه» که چه نمره های خوبی آورده و درمورد کلام حضرت یوسف به خداوند متعال، می فرماید: «وَ إِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیْهِنَّ وَأَکُن مِّنَ الْجَاهِلِینَ»؛ یعنی اگر خدا کمکم نکرده بود، من هم تمایل به آن زن‌ها پیدا می کردم. اگر خدا در صحنه ها به فریاد من نرسیده بود، من هم رفوزه می شدم. یعنی اگر عصمت نبود، معلوم نبود که در آن صحنه ها بتواند نمرۀ خوب بیاورد.
انسان باید توجه داشته باشد که دنیا به معنای عام، ذاتش فریب است. قرآن کریم درمورد آن می‌فرماید: «یا أیها النّاس! فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلَا یَغُرَّنَّکُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ»؛ یعنی مواظب باشید که دنیا شما را گول نزند.
آیات بسیاری در خصوص دنیاگرایی زنگ خطر می زند، که اجتناب از لازم و واجب است و مبارزه می خواهد، البته خون جگر می خواهد. انسان به آنجا برسد که صفت قناعت پیدا کند و دلبستگی به دنیا نداشته باشد.
تاکنون نظری ثبت نشده است