display result search
سخنرانی حجت‌الاسلام سید حسین حسینی قمی با موضوع "درسهایی از نهج‌البلاغه"
«وَ قَالَ علیه السلام بِکَثْرَةِ الصَّمْتِ تَکُونُ الْهَیْبَةُ وَ بِالنَّصَفَةِ یَکْثُرُ الْوَاصِلُونَ وَ بِالْإِفْضَالِ تَعْظُمُ الْأَقْدَارُ وَ بِالتَّوَاضُعِ تَتِمُّ النِّعْمَةُ وَ بِاحْتِمَالِ الْمُؤَنِ یَجِبُ السُّؤْدُدُ وَ بِالسِّیرَةِ الْعَادِلَةِ یُقْهَرُ الْمُنَاوِئُ وَ بِالْحِلْمِ عَنِ السَّفِیهِ تَکْثُرُ الْأَنْصَارُ عَلَیْهِ؛
امام علیه السّلام (در ترغیب به برخى از صفات شایسته) فرموده است
1- به خاموشى بسیار هیبت و بزرگى پدید آید (زیرا خاموشى نشانه عقل و خردمندى است)
2- و به انصاف و برابرى پیوستگان و دوستان بسیار گردند (هر که انصاف پیشه کند مردم باو پیوسته و همراه شوند)
3- و با نیکى کردن منزلت ها بزرگ گردد (زیرا هر کس احسان کننده را ارجمند مى نگرد)
4- و با فروتنى نعمت تمام میشود (خدا هر که را نعمت داد و او با مردم فروتنى نمود سپاسگزارى کرده و سزاوار نعمت بسیار مى گردد، یا اگر شخص بکسى نعمت رساند و با او فروتنى نماید نعمت را تمام کرده)
5- و با تحمّل رنجها و سختیها (ى مردم) بزرگى واجب و لازم میشود (زیرا شخص اگر از سختیها و رنجها تنگدل نگشت بزرگى و مهترى یابد و شایسته سرورى گردد)
6- و با رفتار خوب و پسندیده دشمن شکست مى خورد (زیرا مردم باو رو آورده دشمن را تنها مى گذارند، یا با رفتار پسندیده دشمن مغلوب میشود)
7- و با حلم و بردبارى از سفیه و کم خرد یاوران او بسیار گردند (زیرا مردم او را بر اثر حلم و بردباریش کمک مى نمایند، و همین معنى در فرمایش یک صد و نود و هفت گذشت).»
«وَ قَالَ علیه السلام بِکَثْرَةِ الصَّمْتِ تَکُونُ الْهَیْبَةُ وَ بِالنَّصَفَةِ یَکْثُرُ الْوَاصِلُونَ وَ بِالْإِفْضَالِ تَعْظُمُ الْأَقْدَارُ وَ بِالتَّوَاضُعِ تَتِمُّ النِّعْمَةُ وَ بِاحْتِمَالِ الْمُؤَنِ یَجِبُ السُّؤْدُدُ وَ بِالسِّیرَةِ الْعَادِلَةِ یُقْهَرُ الْمُنَاوِئُ وَ بِالْحِلْمِ عَنِ السَّفِیهِ تَکْثُرُ الْأَنْصَارُ عَلَیْهِ؛
امام علیه السّلام (در ترغیب به برخى از صفات شایسته) فرموده است
1- به خاموشى بسیار هیبت و بزرگى پدید آید (زیرا خاموشى نشانه عقل و خردمندى است)
2- و به انصاف و برابرى پیوستگان و دوستان بسیار گردند (هر که انصاف پیشه کند مردم باو پیوسته و همراه شوند)
3- و با نیکى کردن منزلت ها بزرگ گردد (زیرا هر کس احسان کننده را ارجمند مى نگرد)
4- و با فروتنى نعمت تمام میشود (خدا هر که را نعمت داد و او با مردم فروتنى نمود سپاسگزارى کرده و سزاوار نعمت بسیار مى گردد، یا اگر شخص بکسى نعمت رساند و با او فروتنى نماید نعمت را تمام کرده)
5- و با تحمّل رنجها و سختیها (ى مردم) بزرگى واجب و لازم میشود (زیرا شخص اگر از سختیها و رنجها تنگدل نگشت بزرگى و مهترى یابد و شایسته سرورى گردد)
6- و با رفتار خوب و پسندیده دشمن شکست مى خورد (زیرا مردم باو رو آورده دشمن را تنها مى گذارند، یا با رفتار پسندیده دشمن مغلوب میشود)
7- و با حلم و بردبارى از سفیه و کم خرد یاوران او بسیار گردند (زیرا مردم او را بر اثر حلم و بردباریش کمک مى نمایند، و همین معنى در فرمایش یک صد و نود و هفت گذشت).»
تاکنون نظری ثبت نشده است