display result search
- 1226
- 1000
- 1000
- 1000
مقام نورانیت و علم رسول الله (ص) و اهل بیت ایشان
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "مقام نورانیت و علم رسول الله (ص) و اهل بیت ایشان"، سال 1392
خدای تبارک و تعالی در آیه دهم و یازدهم سوره مبارکه طلاق یک خطابی به مومنین دارد، می فرماید: «فَاتَّقُواْ اللّهَ یَا أُوْلِی الأَلْبَابِ»(طلاق/10) می فرماید: ای کسانی که صاحب لب هستید و حقیقت انسانیت به شما عطا شده «فَاتَّقُواْ اللّهَ» وبعد الولالباب را معنی می کند: «الَّذِینَ آمَنُواْ» کسانی که ایمان به خدای متعال آوردند اینها اولو الالباب هستند. بعد می فرماید «قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ ذِکْرًا» خدای متعال بر شما ذکری را نازل کرده، فرود آورده و این ذکر از مقامات بالا تنزل پیدا کرده است تا به سوی شما و به شما برسد. از خود این تعبیر به خوبی استفاده می شود که این ذکر موطن و موقف اصلی اش این عالم ما نیست بلکه عالم دیگری است. خدای متعال از آن عالم این ذکر را به سوی ما فرستاده است. حال این ذکری که خدای متعال به سوی ما فرستاده چیست؟ «رَّسُولًا یَتْلُوا عَلَیْکُمْ آیَاتِ اللَّهِ مُبَیِّنَاتٍ لِّیُخْرِجَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّور» این ذکر خود وجود مقدس رسول گرامی اسلام هست که خدای متعال از عالم بالا این ذکر را فرستاده است و آیات واضح خدای متعال را بر شما تلاوت می کند که آن کسانی را که اهل ایمان و عمل صالح هستند با این آیات الهی از ظلمات و تاریکی ها به سمت نور و حضرت حق بیرون ببرد. برخی از روایات ذکر را به قرآن تفسیر کرده است یعنی آنهایی که حقیقت قرآن را واجد هستند و اهل قرآن هستند و حقایق قرآن به آنها عطا شده است.
خدای متعال در جای دیگر می فرماید به مردم بگو «مَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا»(حشر/7) هر چه پیامبر به شما فرمود بگیرید و هر چه هم شما را نهی کرد منتهی بشوید. امر را به حضرت واگذار کرده این معنایش این است که این وجود مقدس کسی است که «ما ینطق عن الهوی»(نجم/3) همه عالم هم دستش بدهی اصلا از خودش کاری نمی کند و همه تصرفاتش تصرفات خدایی است. این دین به پیامبر به این معنا واگذار شده است. پیامبر و ائمه علیهم السلام به اندازه سوال انسان به انسان عطا می کنند. این است که حضرت فرمود پیامبر خدا هیچ گاه از باطن عقلش با مردم صحبت نمی کرد بعد هم می فرمود: «إِنَّا مَعَاشِرَ الْأَنْبِیَاءِ أُمِرْنَا أَنْ نُکَلِّمَ النَّاسَ عَلَى قَدْرِ عُقُولِهِم» آن چیزی که مخاطب حقایق است عقل مردم است پس به اندازه عقل مردم با مردم صحبت کنید و هیچ وقت از کنه عقلش با کسی صحبت نکرد به خاطر اینکه سوالی از آن مرتبه نیست و همه سوالها در مراتب پایین ترند و حضرت در همان مراتب پایین تر جواب سوال ها را عطا می کردند. خدای متعال امر دینش را به این پیامبر سپرده و این دو مورد یعنی مُلک و امر دین اصلا قابل مقایسه نیستند. امر دین به دست خود خدای متعال است و هیچ کس حق ندارد کم و زیاد کند.
اهل الذکر معنایش این است که همه حقایقی که در آن مقام است در اختیار آنهاست و اگر شما اهل سوال هستید و می خواهید از حقایق وحی و از حقایقی که بر انبیای گذشته و بر این پیامبر نازل شده بپرسید و از این اسرار سر در بیاورید بروید از اهل الذکر بپرسید. وجود مقدس رسول الله ذکری است که نازل شده و هم قرآن ذکر الهی است که نازل شده است. در یک مقام، این ذکر یعنی قرآن و نبی اکرم یک حقیقت هستند و بعد در عالم دنیا نازل می شوند.
پس اصل وجود مقدس نبی اکرم که از او تعبیر به ذکر شده همان مقام نورانیت و همان مقام علم به حضرت حق است. توجه و معرفت به حضرت حق است، آن علم مطلق به حضرت حق، آن حضور و آن ذکر خود پیامبر است. پیامبر خود ذکر است، خود علم و خود کلمه معرفت بالله است. ما بقی هر کسی که خدا را می شناسد و سر از معارف در می آورد و به وحی پیامبر می رسد او اهل الذکر و اهل آن کلمه است. از آن کلمه نور و از آن کلمه علم و از آن کلمه حقیقت و معرفت حضرت حق چیزی به او رسیده است و شاید حقیقت نبوت نبی اکرم هم همین است. آن ذکری است که در وجود مقدس حضرت است، خبری که از عالم غیب به حضرت دادند، خبر توحید و علم و معرفتی که به حضرت دادند، همین است. کلمه نور همان نبی است، صاحب نبا است؛ آن خبر و آن علمی که به حضرت دادند همین کلمه نوری است که در وجود مقدس حضرت قرار گرفته است. و اگر کسی بخواهد به علم برسد باید به این کلمه برسد و اگر کسی به این کلمه رسید نورانی می شود. حضرت اگر عبد مطلق هستند همان کلمه ذکر الهی است که جز ذکر حضرت حق چیزی آنجا نیست، عبد مطلق است، سجده و تواضع محض است. همه وجودش ذکر و توجه و حضور است، غفلتی در آنجا نسبت به حضرت حق نیست و ذکر حضور همان مقام بندگی است. اگر دیگران بخواهند به مقام بندگی برسند و اهل الذکر و اهل بندگی و اهل حضور بشوند باید از این وجود مقدس بگیرند. حضرت تمام وجودشان ذکر و توجه و حضور است و اگر کسی بنده شد و درخواست کرد این ذکر را به او می دهند و اهل الذکر می شود و پیامبر اول العابدین هستند و مقام عبودیت همان مقام ذکر و کلمه نور است.
خدای تبارک و تعالی در آیه دهم و یازدهم سوره مبارکه طلاق یک خطابی به مومنین دارد، می فرماید: «فَاتَّقُواْ اللّهَ یَا أُوْلِی الأَلْبَابِ»(طلاق/10) می فرماید: ای کسانی که صاحب لب هستید و حقیقت انسانیت به شما عطا شده «فَاتَّقُواْ اللّهَ» وبعد الولالباب را معنی می کند: «الَّذِینَ آمَنُواْ» کسانی که ایمان به خدای متعال آوردند اینها اولو الالباب هستند. بعد می فرماید «قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ ذِکْرًا» خدای متعال بر شما ذکری را نازل کرده، فرود آورده و این ذکر از مقامات بالا تنزل پیدا کرده است تا به سوی شما و به شما برسد. از خود این تعبیر به خوبی استفاده می شود که این ذکر موطن و موقف اصلی اش این عالم ما نیست بلکه عالم دیگری است. خدای متعال از آن عالم این ذکر را به سوی ما فرستاده است. حال این ذکری که خدای متعال به سوی ما فرستاده چیست؟ «رَّسُولًا یَتْلُوا عَلَیْکُمْ آیَاتِ اللَّهِ مُبَیِّنَاتٍ لِّیُخْرِجَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّور» این ذکر خود وجود مقدس رسول گرامی اسلام هست که خدای متعال از عالم بالا این ذکر را فرستاده است و آیات واضح خدای متعال را بر شما تلاوت می کند که آن کسانی را که اهل ایمان و عمل صالح هستند با این آیات الهی از ظلمات و تاریکی ها به سمت نور و حضرت حق بیرون ببرد. برخی از روایات ذکر را به قرآن تفسیر کرده است یعنی آنهایی که حقیقت قرآن را واجد هستند و اهل قرآن هستند و حقایق قرآن به آنها عطا شده است.
خدای متعال در جای دیگر می فرماید به مردم بگو «مَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا»(حشر/7) هر چه پیامبر به شما فرمود بگیرید و هر چه هم شما را نهی کرد منتهی بشوید. امر را به حضرت واگذار کرده این معنایش این است که این وجود مقدس کسی است که «ما ینطق عن الهوی»(نجم/3) همه عالم هم دستش بدهی اصلا از خودش کاری نمی کند و همه تصرفاتش تصرفات خدایی است. این دین به پیامبر به این معنا واگذار شده است. پیامبر و ائمه علیهم السلام به اندازه سوال انسان به انسان عطا می کنند. این است که حضرت فرمود پیامبر خدا هیچ گاه از باطن عقلش با مردم صحبت نمی کرد بعد هم می فرمود: «إِنَّا مَعَاشِرَ الْأَنْبِیَاءِ أُمِرْنَا أَنْ نُکَلِّمَ النَّاسَ عَلَى قَدْرِ عُقُولِهِم» آن چیزی که مخاطب حقایق است عقل مردم است پس به اندازه عقل مردم با مردم صحبت کنید و هیچ وقت از کنه عقلش با کسی صحبت نکرد به خاطر اینکه سوالی از آن مرتبه نیست و همه سوالها در مراتب پایین ترند و حضرت در همان مراتب پایین تر جواب سوال ها را عطا می کردند. خدای متعال امر دینش را به این پیامبر سپرده و این دو مورد یعنی مُلک و امر دین اصلا قابل مقایسه نیستند. امر دین به دست خود خدای متعال است و هیچ کس حق ندارد کم و زیاد کند.
اهل الذکر معنایش این است که همه حقایقی که در آن مقام است در اختیار آنهاست و اگر شما اهل سوال هستید و می خواهید از حقایق وحی و از حقایقی که بر انبیای گذشته و بر این پیامبر نازل شده بپرسید و از این اسرار سر در بیاورید بروید از اهل الذکر بپرسید. وجود مقدس رسول الله ذکری است که نازل شده و هم قرآن ذکر الهی است که نازل شده است. در یک مقام، این ذکر یعنی قرآن و نبی اکرم یک حقیقت هستند و بعد در عالم دنیا نازل می شوند.
پس اصل وجود مقدس نبی اکرم که از او تعبیر به ذکر شده همان مقام نورانیت و همان مقام علم به حضرت حق است. توجه و معرفت به حضرت حق است، آن علم مطلق به حضرت حق، آن حضور و آن ذکر خود پیامبر است. پیامبر خود ذکر است، خود علم و خود کلمه معرفت بالله است. ما بقی هر کسی که خدا را می شناسد و سر از معارف در می آورد و به وحی پیامبر می رسد او اهل الذکر و اهل آن کلمه است. از آن کلمه نور و از آن کلمه علم و از آن کلمه حقیقت و معرفت حضرت حق چیزی به او رسیده است و شاید حقیقت نبوت نبی اکرم هم همین است. آن ذکری است که در وجود مقدس حضرت است، خبری که از عالم غیب به حضرت دادند، خبر توحید و علم و معرفتی که به حضرت دادند، همین است. کلمه نور همان نبی است، صاحب نبا است؛ آن خبر و آن علمی که به حضرت دادند همین کلمه نوری است که در وجود مقدس حضرت قرار گرفته است. و اگر کسی بخواهد به علم برسد باید به این کلمه برسد و اگر کسی به این کلمه رسید نورانی می شود. حضرت اگر عبد مطلق هستند همان کلمه ذکر الهی است که جز ذکر حضرت حق چیزی آنجا نیست، عبد مطلق است، سجده و تواضع محض است. همه وجودش ذکر و توجه و حضور است، غفلتی در آنجا نسبت به حضرت حق نیست و ذکر حضور همان مقام بندگی است. اگر دیگران بخواهند به مقام بندگی برسند و اهل الذکر و اهل بندگی و اهل حضور بشوند باید از این وجود مقدس بگیرند. حضرت تمام وجودشان ذکر و توجه و حضور است و اگر کسی بنده شد و درخواست کرد این ذکر را به او می دهند و اهل الذکر می شود و پیامبر اول العابدین هستند و مقام عبودیت همان مقام ذکر و کلمه نور است.
تاکنون نظری ثبت نشده است