display result search
- 3523
- 1000
- 1000
- 1000
شب قدر/ شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، سال 1397
سخنرانی حجت الاسلام کاشانی با موضوع شب قدر/ شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، سال 1397
شب اولی است که بعنوانِ لیالیِ قدر دورِ یکدیگر جمع شده‌ایم، اولین قدم در این مسیر عذرخواهی از حضرت حق است، امشب شبِ مهمّی است، شبِ مُقَدَّراتِ ماست، بعضی اوقات مستیِ دنیا نمی‌گذارد ما به حالِ خودمان برسیم و به خودمان نگاه کنیم. روز و هفته و ماه می‌گذرد و حواس‌مان به خودمان نیست، (خودم را عرض میکنم) این پرونده‌ی اعمالِ من را لحظه به لحظه، حداقل هفته‌ای دو مرتبه به محضرِ حضرت ولی عصر ارواحنافداه ارجاع می‌دهند، او پرونده‌ی اعمالِ من را می‌بیند، برای اینکه دلِ حضرت را بدست بیاورم، ما که می‌خواهیم اعتذار کنیم، چند جمله‌ای عرض می کنم که وسیله و بهانه‌ای برای اعتزار از وجودِ مبارکِ امام زمان ارواحنافداه پیدا کنیم.
ندیدنِ امامِ معصوم بَلیّه‌ی بزرگی است که خداوند متعال ما را بخاطرِ گذشتگانِ شیعه به آن مبتلا کرده است، شاید هم نستجیربالله ادامه‌ی آن هم به ما ربط داشته باشد.
در روایاتِ متعدّد داریم که خداوند متعال برای اینکه شیعیان قدر ائمه علیهم السلام را ندانستند، حُرمت نگه نداشتند، دستورات را اطاعت نکردند، خداوندِ متعال شیعیان را محروم کردند، الان کسی هم نگوید که پس دیگران چه؟ خوب دیگران وضع‌شان با ما متفاوت است، در روایات است که قُدَمای ما حُرمتِ امام زمان ارواحنافداه را نگه نداشتند، مردم ایستاده بودند و می‌دیدند که برخی از همین داخلی‌ها، برخی از همین به ظاهر شیعیان آمدند صورتِ امام صادق سلام الله علیه سیلی زدند… این‌ها دیدند، جسارت‌هایی که گروه‌هایِ مختلفِ شیعی کردند، گاهی بعضی مناسبات را لو می‌دادند، هفت روایت معتبر است که فرموده… حالا بقیه‌ی امّت که وضع‌شان خراب است، خدای متعال به همه‌ی ما رحم کند، ولی خدای متعال شیعیان را بخاطرِ قدرناشناسی توبیخ کردند.
ما چون نمی‌دانیم که اگر امام زمان سلام الله علیه دیده شود، اگر او را ببینیم، اگر یک لحظه او را می‌دیدیم چه اتّفاقی برایمان می‌افتاد، لذا ممکن است از حال و روزمان خبر نداشته باشیم و ندانیم که چه چیزی را از دست داده‌ایم، ندانیم که چقدر بیچاره هستیم.
شب اولی است که بعنوانِ لیالیِ قدر دورِ یکدیگر جمع شده‌ایم، اولین قدم در این مسیر عذرخواهی از حضرت حق است، امشب شبِ مهمّی است، شبِ مُقَدَّراتِ ماست، بعضی اوقات مستیِ دنیا نمی‌گذارد ما به حالِ خودمان برسیم و به خودمان نگاه کنیم. روز و هفته و ماه می‌گذرد و حواس‌مان به خودمان نیست، (خودم را عرض میکنم) این پرونده‌ی اعمالِ من را لحظه به لحظه، حداقل هفته‌ای دو مرتبه به محضرِ حضرت ولی عصر ارواحنافداه ارجاع می‌دهند، او پرونده‌ی اعمالِ من را می‌بیند، برای اینکه دلِ حضرت را بدست بیاورم، ما که می‌خواهیم اعتذار کنیم، چند جمله‌ای عرض می کنم که وسیله و بهانه‌ای برای اعتزار از وجودِ مبارکِ امام زمان ارواحنافداه پیدا کنیم.
ندیدنِ امامِ معصوم بَلیّه‌ی بزرگی است که خداوند متعال ما را بخاطرِ گذشتگانِ شیعه به آن مبتلا کرده است، شاید هم نستجیربالله ادامه‌ی آن هم به ما ربط داشته باشد.
در روایاتِ متعدّد داریم که خداوند متعال برای اینکه شیعیان قدر ائمه علیهم السلام را ندانستند، حُرمت نگه نداشتند، دستورات را اطاعت نکردند، خداوندِ متعال شیعیان را محروم کردند، الان کسی هم نگوید که پس دیگران چه؟ خوب دیگران وضع‌شان با ما متفاوت است، در روایات است که قُدَمای ما حُرمتِ امام زمان ارواحنافداه را نگه نداشتند، مردم ایستاده بودند و می‌دیدند که برخی از همین داخلی‌ها، برخی از همین به ظاهر شیعیان آمدند صورتِ امام صادق سلام الله علیه سیلی زدند… این‌ها دیدند، جسارت‌هایی که گروه‌هایِ مختلفِ شیعی کردند، گاهی بعضی مناسبات را لو می‌دادند، هفت روایت معتبر است که فرموده… حالا بقیه‌ی امّت که وضع‌شان خراب است، خدای متعال به همه‌ی ما رحم کند، ولی خدای متعال شیعیان را بخاطرِ قدرناشناسی توبیخ کردند.
ما چون نمی‌دانیم که اگر امام زمان سلام الله علیه دیده شود، اگر او را ببینیم، اگر یک لحظه او را می‌دیدیم چه اتّفاقی برایمان می‌افتاد، لذا ممکن است از حال و روزمان خبر نداشته باشیم و ندانیم که چه چیزی را از دست داده‌ایم، ندانیم که چقدر بیچاره هستیم.
کاربر مهمان
کاربر مهمان